Την Δευτέρα  9 Αυγούστου 2021 στις 18.30 ( ώρα έναρξης αναπαράστασης 19.15)  θα πραγματοποιηθεί στον Αετό του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας η αναπαράσταση της μάχης του Αετού που πραγματοποιήθηκε στις 9 Αυγούστου 1822 στην θέση Πηγάδια στον Προφήτη Ηλία.

Η αναπαράσταση θα γίνει σε μικρή υψομετρικά πλαγιά , στο δρόμο προς τον Άγιο Νικόλαο Κατούνας του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας (1 χλμ μετά το μνημείο της μάχης που βρίσκεται του Αετού  στον δρόμο Αετός – Κατούνας )

Η πλαγιά που θα γίνει η αναπαράσταση  βρίσκεται σε απόσταση 250- 500  μέτρα από την θέση Πηγάδια στον Προφήτη Ηλία όπου έγινε και η μάχη  στις 9 Αυγούστου του 1822) 

Οι  προετοιμασίες για την απόδοση την αναπαράστασης της Μάχης του Αετού έχουν ολοκληρωθεί με την συμμετοχή πολλών συλλόγων και φορέων  από το Κεντρικό  Ξηρόμερο , τον Αστακό ,την Βόνιτσα , την Λεπενού και φυσικά από τον Αετό. 

Ήδη σύλλογοι και φορείς από την περιοχή έδειξαν μεγάλη προθυμία και όρεξη για συμμετοχή  . Με αυτό τον τρόπο θέλουν  να αποδώσουν μια ελάχιστη τιμή στους Ξηρομερίτες και Αιτωλοακαρνάνες αγωνιστές  της ιστορικά σημαντικής Μάχης του Αετού

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει:

• 18.30 – 19.00 : Προσέλευση θεατών και συμμετεχόντων 
• 19:00 :  Χαιρετισμοί
• 19:15 :  Έναρξη αναπαράσταση της Μάχης του Αετού Ξηρομέρου  , η οποία θα στηριχθεί στο βιβλίο του Νικολάου Θεοδ. Μήτση  «Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΝ ΑΕΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ»
• 20:30 : Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των ηρώων που βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ Αετού – Αγίου Νικολάου ως ελάχιστος φόρος τιμής και εκδήλωση μνήμης για την επέτειο της Ιστορικής Μάχης του Αετού
• Συμμετέχουν :

-Αφηγητής  ο ηθοποιός  Δημήτρης Βερύκιος

-Στην Αναπαράσταση της Μάχης του Αετού θα συμμετάσχουν Πολιτιστικοί Σύλλογοι από τον Δήμο Ακτίου Βόνιτσας , τον Δήμο Ξηρομέρου και άλλες περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι ονομαστικά θα αναγγελθούν στην έναρξη της εκδήλωση            

Η εκδήλωση είναι υπό την αιγίδα του Ν.Π.Δ.Δ.  Δήμου Ακτίου Βόνιτσας και με συνδιοργάνωση του Ν.Π.Δ.Δ. Δήμου Ξηρομέρου , της Τοπικής Κοινότητας Αετού και του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού  Συλλόγου Αετού «Ο Άγιος Δημήτριος», 

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν προς απότιση φόρου τιμής, στην περίτρανη και λαμπρότατη μάχη, στον Αετό Ξηρομέρου….

Οδηγίες για τους θεατές που θα παρακολουθήσουν την εκδήλωση : 

-       Στον χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχουν καρέκλες τοποθετημένες για να παρακολουθήσουν οι θεατές καθήμενοι την αναπαράσταση. 

-       Στην είσοδο θα υπάρχουν αντισηπτικά και θα είναι απαραίτητη για την είσοδο στο χώρο η χρήση μάσκας 

-       Για τους θεατές και τους συμμετέχοντες θα υπάρχουν νερά  

-       Το παρκάρισμα των αυτοκινήτων θα γίνεται από την μία πλευρά του δρόμου 

-       Επισημαίνεται ότι θα τηρηθούν όλοι οι υγειονομικοί κανόνες ασφαλείας για την προφύλαξη από τον covid 19

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΑΧΗΣ ΑΕΤΟΥ

Μετά την καταστροφή των, υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ελληνικών στρατευμάτων στο Πέτα (4 Ιουλίου 1822), οι τουρκικές δυνάμεις με τους  πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Ρεσίτ Κιουταχή και στρατιωτική δύναμη κοντά στους 10.000 τουρκαλβανούς απεφάσισαν να κατευθυνθούν προς κατάληψη του Μεσολογγίου.

Ο Ομέρ Βρυώνης με 6.000 άνδρες κατήλθε δια μέσου του Μακρυνόρους και Αχελώου, όπου στρατοπεδεύει στη Λεπενού και, ο Ρεσίτ Κιουταχής με 4.000 άνδρες και με αρωγό και τον Ισμαήλ Πλιάσσα αποβιβάστηκε στο Λουτράκι Κατούνας Ξηρομέρου, καταστρώνοντας στρατιωτικό σχέδιο για να φτάσει στο Μεσολόγγι, μέσω του οδικού άξονα: Λουτρακίου Κατούνας – Αετού – Ζάβιτσα – Μύτικα  που θα  περνούσε ο Κιουταχής, θα αιχμαλώτιζε περί τα 5.000  και πλέον γυναικόπαιδα που βρίσκονταν στα παράλια των Ακαρνανικών ακτών και θα τα οδηγούσε στο Μεσολόγγι για τα σκλαβοπάζαρα, σαρώνοντας αναντίρρητα στο διάβα του από  τον Αετό  προς Μπαμπίνη – Χρυσοβίτσα – Λεσίνι – Μεσολόγγι και, από Αετό προς Ζάβιτσα και δια  μέσω Τρυγοβίτσας – Δραγαμέστο – Λεσίνι θα έφθανε στο Μεσολόγγι. 

Όμως  αυτό το φοβερό και καταχθόνιο σχέδιο των Τούρκων, βρήκε σθεναρή αντίσταση από τους Ξηρομερίτες, όπου στις 9 Αυγούστου 1822 στον Προφήτη  Ηλία στον  Αετό Ξηρομέρου, διεξήχθη μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων που επικεφαλής με 4000 τουρκαλβανούς ήταν ο Ρεσίτ Πασάς της Κιουτάγιας (ο γνωστός ως και Κιουταχής) και των ελληνικών δυνάμεων με 760-780 περίπου άνδρες, όπου επικεφαλής υπήρξε ο στρατηγός Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης (Βάρνακας) συνεπικουρούμενος με  επιφανείς, τότε, Οπλαρχηγούς, όπως τους: Θεόδωρος Γρίβας (Βόνιτσα), Δήμος Τσέλιος (Ζάβιτσα), Δημήτρης Παλιογιάννης (Βάτος), Ευστάθιος Κατσαρός (Λευκάδα- Βόνιτσα), Γιάννης Τσαούσης (Πλαγιά), Γιαννάκης Σουλτάνης (Μοναστηράκι), Αποστόλης Κουσουρής (Βάρνακας), Βασίλης Χασάπης (Δραγαμέστο), Γεράσιμος Φωκάς και Γεράσιμος Πανάς (Κεφαλλονίτες), Γιάννης Μπουκουβάλας (Βάλτος), Γαλάνης Μεγαπάνος, Κωνσταντής  Βαλιανάκης (Αετός), Νίκος Τσέλιος (Δραγαμέστο), Κωνσταντής Βέρρης (Μύτικα), Κώστας Γεροθανάσης (Πρόδρομος) κ.λπ. επιφανείς, τότε, Μπουλουξήδες

Τούτοι οι οπλαρχηγοί που βρίσκονταν στον Πέρσεβο Ξηρομέρου (και κατ΄ άλλους στον Τρύφου του Ξηρομέρου), πρωί –πρωί στις 9 Αυγούστου 1822, τραβήχτηκαν κάτω, προς τα υψώματα του Αετού Ξηρομέρου, ήτοι, στο λόφο που βρίσκονταν ο Προφήτης Ηλίας. 

Αντιθέτως  δε, ο Γεώργιος Τσόγκας, έκρινε σκόπιμο να αποσυρθεί  απ΄ τη θέση του Προφήτη Ηλία (διοικητικής περιφέρειας Αετού Ξηρομέρου) που είχαν αρχικά συνεκτιμήσει οι τρεις οπλαρχηγοί (Βαρνακιώτης, Γρίβας και Τσόγκας) και αποφασίζει να  περιοριστεί μέσα στον μαντρόκλειστο του μοναστηριού του Αγίου Νικολάου Αετού Ξηρομέρου με τους 420 άνδρες του (σημαντική δύναμη), έχοντας μαζί του και τον οπλαρχηγό Μάρκο Μπότσαρη που είχε, τότε, υπό την οδηγία του μόλις 15 Σουλιώτες.

Απείχε λοιπόν ο Γεώργιος Τσόγκας, παντελώς, απ΄ τη μάχη στη θέση του Προφήτη Ηλία στον Αετό Ξηρομέρου. Απείχε όμως και ο γενναίος οπλαρχηγός Μάρκος Μπότσαρης, ο οποίος τον Οκτώβριο του ιδίου έτους, ορίστηκε απ΄ τον Αλεξανδρο Μαυροκορδάτο, στρατηγός, των ελληνικών δυνάμεων στη Δυτική Ελλάδα, μετά τα γνωστά «καπάκια» και την αποστασιοποίηση του στρατηγού Γεωργίου Βαρνακιώτη απ΄ τα τεκταινόμενα του αγώνα.

Το γεγονός αυτό της αδράνειας του Μάρκου Μπότσαρη και του Γεωργίου Τσόγκα,το αναφέρει γραπτώς, πρώτος το 1851 στα «Απομνημονεύματά του» ο Νικόλαος Σπηλιάδης και, ακολούθως ο Κάρπος Παπαδόπουλος το 1861 στα «Απομνημονεύματα αγωνιστών του 1821 » και οι ιστορικοί Αγαπητός Αγαπητός, Γ. Κρέμος, Διον. Μιτάκης, Δ.Γ. Καμπούρογλου.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν στις λάκκες του Αετού (θέση Πηγάδια στον Προφήτη Ηλία) στις 9 Αυγούστου 1822, πολυάριθμοι Μπουλουξήδες των άτακτων Σωμάτων του Ξηρομέρου, όπου απ΄ την πολυετή έρευνά μας στους φακέλους των Αγωνιστών του ΄21, διεσώσαμε ονόματα συμμετασχόντων στη μάχη – χωρίς αυτό να  σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι μαχητές – όπως οι ακόλουθοι:

Θεόδωρος Γρίβας (Βόνιτσα), Φλώρος Γρίβας (Βόνιτσα), Σβίγκος Γρίβας (Βόνιτσα), Γιαννάκης και Γιώτης Βαρνακιώτης (Βάρνακας), Αντρέας και Κωσταντής και Τσάμης και Αποστόλης Γριβογιώργος (Κωνωπίνα), Στάθης Κατσαρός (Λευκάδα), Δημήτρης Παλιογιάννης (Βάτος), Γιαννάκης και Γεώργιος Σουλτάνης (Μοναστηράκι), Γιάννης και Χρήστος Τσαούσης (Πλαγιά), Δήμο Τσέλιος (Ζάβιτσα), Αποστόλης και Φώτης  Κουσουρής (Βάρνακας), Γιάννης Μπουκουβάλας (Βάλτος), Σταμούλης Καρπούζης (Βάρνακας),  Δημήτρης Παπάς (Μερδενίκου), Κωσταντής Βέρρης (Μερδενίκου), Κώστας Καπογιωργάκης (Πλαγιά), Νικόλαος και Στάθης Κόπελος (Βάρνακας), Κωνσταντής Βαλιανάκης (Αετό), Δημήτρης Μανιαβός (Αετός), Γρηγόρης Πράπας (Αετός), Νίκος Τσέλιος (Δραγαμέστο), Καραγιάννης και Κωσταντής Μαγουλιάνος (Αετός), Γεώργιος Καραίσκος (Κομποτή), Γιωργάκης και Καρούσος Μήτζης  ή Λιρομήτσης (Σούλι- Ζάβιτσα), Κώστας Γεροθανάσης (Πρόδρομος), Αλπίτσης Γεώργιος (Κανδήλα), Τσίκρικος Ευστάθιος (Πλαγιά), Πατρώνος Νικόλαος (Ζαβιτσα –Ζαβέρδα), Μορδόχας Νικόλαος (Βασιλόπουλο), Μπείρος Γεράσιμος (Τρύφου), Ανδρέας Στούπας (Κατούνα), Βασιλάκης Νικόλαος (Βάρνακας), Μπαμπινιώτης Νικόλαος (Μπαμπίνη), Τραυλός Τάτσης (Βούστρι), Μαγαζής Αθανάσιος (Κατούνα), Μαργιόλης Σταθάκης (Αχυρά), Νικάκης Αντρέας (Τρύφου), Σκυφτούλης Δημήτριος (Κατούνα), Γιαταγάνας Γιάννης (Κανδήλα), Δρακάς ή Κρίθυμος Χρήστος (Ζάβιτσα), Καρδαράς Αθανάσιος (Κανδήλα), Μήτζαινας Γιωργάκης (Βάρνακας), Τσούνης Γεώργιος (Βούστρι), Νίκος Γιάννης ή Φραγκογιάννης (Ζάβιτσα), Στάθης Χεινόπωρος ή Πεταλιάς (Ζάβιτσα), Σπύρου Αθανάσιος και Αποστόλης (Αχυρά), Πετιμέζης Γιαννάκης (Κατούνα), Τζαδήμας Αθανάσιος (Κατούνα), Ζαβιτσάνος Γρηγόρης (γιατρός – Ζάβιτσα), Ζέρβας Δημήτριος (Ζάβιτσα), Σαρδελής Στάθης (Μερδενίκου), Μπεκιράκης Γιάννης (Κωνωπίνα), Βασίλης  και Αναστάσιος και Κώστας Χασάπης (Δραγαμέστο), Γραμματικού Ιωάννης (Κανδήλα), Φατσιλέτος Γιάννης (Χρυσοβίτσα), Ζούπας Σπύρος (Βασιλόπουλο), Κολοκύθας Γεώργιος (Κωνωπίνα), Κολοβελώνης Κώστας (Βόνιτσα), Κουτσουμπίνας Νίκος (Μαχαλάς), Πανούτσος Πλαγιώτης (Πλαγιά), Αθανάσιος Καλατζής (Τρύφου), Γεώργιος Καραλής (Τρύφου), Νικόλαος Τζούνης ή Ρούπας (Ζάβιτσα), Δήμος Λαχήστρος (Τρύφου), Μήτσος και Γιάννης Τζιτζώνης (Κατούνα), Γαλάνης Μεγαπάνος και Γαλάνης Παναγής (Μαχαλάς), Δημ. Κόλιος (Κανδήλα), Ιω. Λύτρας (Κανδήλα), Δημ. Μακρυστάθης (Κανδήλα), Κώστας Μουρκούσης (Ζάβιτσα), Αναγνώστης και Παναής Παπαναστάσης (Ζάβιτσα), Πέτρος Φαρμάκης (Μαχαλάς), Σπ. Περδίκης (Κανδήλα), Δημ. Πίκος (Μπαμπίνη), Κάρκας Χρήστος (Κωνωπίνα), Κατσιρομήτζος Γιάννης (Ρούστα – Πρόδρομος), Λούτζης Νάσος (Κωνωπίνα), Μπουμπούλης Πάνος (Κατούνα), Ράπος Δήμος (Κωνωπίνα), Τραυλός Τάτσης (Αχυρά), Φρέμης Δημήτριος (Βασιλόπουλο), κ.λ.π μικροπλαρχηγοί, οι οποίοι υπό τις πνευματικές ευλογίες του Ηγούμενου της Ζαμπατίνας Νικηφόρου Ζαβογιάννη, μαζεύτηκαν όλοι τους και με τους υπό την οδηγία  τους στρατιώτες, πολέμησαν τον Κιουταχή  στον Προφήτη Ηλία του Αετού Ξηρομέρου.

Όλοι αυτοί οι oπλαρχηγοί και Μπουλουξήδες υπό τις οδηγίες και την αρχηγία  του στρατηγού  Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτη, συνήψαν την προαναφερθείσα τρομερή μάχη που κράτησε  εννέα  ώρες, μάχη στην οποία πολέμησαν οι προαναφερθέντες αλλά και άλλοι άγνωστοι σε μας στρατιώτες και oπλαρχηγοί.

Η μάχη  αυτή διήρκησε σχεδόν μια ημέρα, με το πυρ να λάμπει εκατέρωθεν  και να  αστράφτουν τα μαχαίρια και τα σπαθιά, το δε ντουφέκι να βροντοχτυπάει απ΄ τους καθημαγμένους Ξηρομερίτες  και  η  κλαγγή των όπλων με τις κραυγές τις ιαχές και τους αλαλαγμούς που υψώνονταν στους ουρανούς, αντηχούσαν εξαίσια στα απέναντι Ακαρνανικά όρη (Μπούμιστος).

Οι Ξηρομερίτες, μαχόμενοι σώμα με σώμα με τους Τούρκους που έτρεχαν άνω κάτω και αλληλοκτονούνταν, αναγκάζουν αυτούς σε άτακτο φυγή, με αποτέλεσμα  να επιστέψουν στο Λουτράκι Κατούνας όπου υπήρχε η βάση του ανεφοδιασμού των Ομέρ Βρυώνη και Ρεσίτ Κιουταχή.

Στη μάχη αυτή που ο ιστορικός Απόστολος Βακαλόπουλος την αποκαλεί τιτανομαχία και ήταν, σκοτώθηκαν 156 Τούρκοι και με  λεία για τους Έλληνες αναρίθμητα λάφυρα οι δε απώλειες των ήταν μηδαμινές, μετρούμενες σε 5 νεκρούς Ξηρομερίτες και σε αντίστοιχους περίπου μικροτραυματισμούς.