Που οφείλεται η γενική ακαρπία των ελαιόδεντρων;

Του Χρήστου Σαλτογιάννη*

Η φετινή καλλιεργητική περίοδος της ελιάς είναι ιδιαίτερη, καθώς σχεδόν στο σύνολό τους οι ελαιώνες χαρακτηρίζονται από ακαρπία.

Αυτή η παραγωγική εξέλιξη, είναι αποτέλεσμα των κλιματικών και καιρικών αλλαγών. Ειδικότερα, όλα τα οπωροφόρα δέντρα κατά τη χειμερινή περίοδο έχουν ανάγκη από ψύχος κατά τη διάρκεια του λήθαργου, πρέπει να υποστούν δηλαδή την επίδραση χαμηλών θερμοκρασιών για ένα χρονικό διάστημα και μετριέται σε ώρες, είναι οι λεγόμενες ώρες ψύχους. 

Ωστόσο, ο περασμένος Νοέμβρης ήταν ένας άνυδρος μήνας και ο Δεκέμβρης με τη σειρά τους ήταν από τους πιο θερμούς των τελευταίων 100 ετών. Επιπλέον τους μήνες Γενάρη και Φλεβάρη δεν υπήρξε ικανοποιητικός βαθμός ψύχους, δεν ήταν ψυχροί όπως έπρεπε. Αντίθετα, τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο παρατηρήθηκε μεγάλη θερμοκρασιακή ανωμαλία (εύρος τιμών), συγκεκριμένα τις πρωινές ώρες επικρατούσε ψύχος (εμφάνιση πάχνης και παγετού) και ταυτόχρονα τις μεσημεριανές ώρες επικρατούσαν υψηλές τιμές. Αποτέλεσμα να στρεσαριστούν τα δέντρα και να επηρεαστεί άμεσα η ικανότητα ανθοφορίας τους, καρπόδεσης και εν τέλει της παραγωγικότητας τους.

Την τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο φαίνεται περίτρανα ο καθοριστικός ρόλος των καιρικών συνθηκών και της ανάγκης για ώρες ψύχους, για την ομαλή παραγωγική πορεία των ελαιώνων και γενικά των καρποφόρων δέντρων. Παράλληλα, αναδεικνύονται οι πολύπλευρες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και η ανάγκη να υπάρξουν νέες πρακτικές διαχείρισης των καλλιέργειών.

*Γεωπόνος-Τμήμα Υποστήριξης Υπηρεσιών Ευφυούς Γεωργίας
NEUROPUBLIC AE