“Το να γράφω μουσική και να τραγουδώ θα παραμείνει για πάντα αυτό που είναι σήμερα: Ένας μαγικός τρόπος να επικοινωνώ την ψυχή μου με ανθρώπους που νιώθουν όπως εγώ”.
Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος από τον τρόπο που ο κόσμος και τα μέσα αγκάλιασαν την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, το “For Whom We Live” και δε θα μπορούσα να πω οτιδήποτε για τη μουσική μου ταυτότητα χωρίς να αναφερθώ αρχικά σ’ αυτή τη δουλειά. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα, σαφώς επηρεασμένος από τα -μέχρι τότε- μουσικά μου ακούσματα, με Alternative rock στοιχεία και slow tempo, μα πάνω απ’ όλα, ένα τραγούδι που εκφράζει χαρακτηριστικά την αμηχανία μου απέναντι στη ζωή και το θάνατο, την αγάπη, τη μοναξιά, τις ανθρώπινες σχέσεις… Θέματα που δεν έπαψαν ποτέ να με απασχολούν στιχουργικά. Ως καλλιτέχνης όμως, αλλά και ως άνθρωπος, νιώθω να εξελίσσομαι καθημερινά μέσα από τη μουσική, να αναζητώ και να ανακαλύπτω νέους τρόπους έκφρασης και να οδηγούμαι σιγά-σιγά σε πιο alternative pop συνθέσεις.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Νομίζω ότι η αγάπη μου για τη μουσική γεννήθηκε μαζί μου, παρόλο που άργησα να το συνειδητοποιήσω. Πέρα από την ενοχλητική μου «εμμονή» να μιμούμαι διάφορους και διάφορες pop stars από τη βρεφική μου ακόμη ηλικία, η πρώτη πραγματική επαφή μου με το τραγούδι, ήταν σε μια σχολική εορτή στην 5η Δημοτικού, όταν σιγοτραγούδησα -μάλλον όχι τόσο «σιγό-» από ότι φαίνεται- ένα από τα τραγούδια της χορωδίας της σχολικής παράστασης. Οι δάσκαλοί μου το άκουσαν, τους άρεσε και τελικά με έβαλαν να το τραγουδήσω μόνος μου στην παράσταση. Παρόλα τα ενθαρρυντικά σχόλια και τις επίμονες προτροπές της μητέρας μου να ασχοληθώ με τη μουσική, εγώ εκείνον τον καιρό ήμουν τρελαμένος με το θέατρο. «Θα ασχοληθώ με το θέατρο και μόνο» έλεγα.
Κοιτάζοντας τώρα πίσω, συνειδητοποιώ ότι στις περισσότερες από τις παραστάσεις στις οποίες έχω λάβει μέρος, τραγουδούσα.
Το πραγματικό μου ενδιαφέρον για το τραγούδι και τη μουσική, ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, όταν άρχισα να ακούω Evanescence και άλλα συγκροτήματα του είδους. Μου άρεσε να τραγουδώ τα τραγούδια τους, αλλά σύντομα διαπίστωσα ότι αυτό δεν μου έφτανε. Έψαχνα ένα δικό μου τρόπο να εκφραστώ, να βγάλω συναισθήματα που κρατούσα μέσα μου, να αποφορτιστώ από την πραγματικότητα. Ξεκίνησα να γράφω και να τραγουδώ, μαγεμένος από το «ανεξάντλητο» της μουσικής δημιουργίας και απολαμβάνοντας μια απερίγραπτη αίσθηση ελευθερίας. Και παρόλο που δεν έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνες τις πρώτες στιχουργικές και ερμηνευτικές μου απόπειρες, νιώθω πως ασχολούμαι χρόνια, και κάθε μέρα μέσω της μουσικής, γνωρίζω όλο και καλύτερα τον εαυτό μου, ωριμάζω και εξελίσσομαι.
Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εσένα, ή έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Από την ηλικία των επτά, ξεκίνησα μαθήματα θεάτρου, στο θεατρικό εργαστήρι του Δήμου αρχικά, και στο «Μικρό Θέατρο» αργότερα. Στα δεκατρία μου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην αγγλική γλώσσα, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να γράφω και να εκφράζομαι σε αγγλικό στίχο.
Δυο χρόνια πριν, στα δεκατέσσερά μου, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο πιάνο και την αρμονία, ενώ έχω κάνει, για πολύ λίγο, φωνητική. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο, εν μέσω καραντίνας, μιας και τα περισσότερα από τα μαθήματα γινόταν «εξ αποστάσεως» και όχι «δια ζώσης».
Παράλληλα, απέκτησα το πρώτο μου αρμόνιο και ανακάλυψα πόσα πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις με μερικά πλήκτρα και λίγα κουμπάκια. Άρχισα να «ντύνω» με νότες όλα αυτά που μέχρι τότε τραγουδούσα, με απλές συγχορδίες στην αρχή, αυτοσχεδιασμούς και πιο σύνθετες μελωδίες αργότερα.
Πριν από λίγους μήνες, είχα την τύχη να γνωρίσω τον αξιόλογο συνθέτη-μουσικό παραγωγό Κωνσταντίνο Πλακίδα, ο οποίος έκανε την ενορχήστρωση και την παραγωγή του πρώτου μου single “For Whom We Live” και «άνοιξε ένα νέο δρόμο» για μένα. Ένα δρόμο που τώρα φαντάζει «μονόδρομος», ναι! Και θα είναι συναρπαστικός πιστεύω, γεμάτος νέες γνώσεις και πολλές συγκινήσεις!
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Πολλά είναι τα πράγματα που θα μπορούσα να «θυσιάσω» στο βωμό της καριέρας. Δε θα δεχόμουν ποτέ όμως να κάνω κάτι που δεν με εκφράζει, που δεν είμαι εγώ, ακόμη κι αν έτσι «θυσίαζα» την καριέρα!
Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Ένα τραγούδι που πάντα με συγκινεί όταν ερμηνεύω είναι ένα από τα τραγούδια που θα συμπεριληφθούν στο πρώτο μου άλμπουμ, το οποίο ετοιμάζω αυτόν τον καιρό. Πρόκειται για το «When Nobody’s Watching» ένα τραγούδι που έγραψα σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη στιγμή της ζωής μου, σε μια προσπάθεια να γνωρίσω, να καταλάβω και να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου.
Ένα άλλο τραγούδι που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι το «When The Party’s Over» της Billie Eilish.
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Θα έλεγα η ευαισθησία μου. Νομίζω, είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου που μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει σε κάθε μου τραγούδι, αλλά και στη ζωή μου γενικότερα. Κι αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλό! Αν ρωτούσες πάντως την μητέρα μου, θα σου έλεγε: «Το πείσμα μου!»
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στο χώρο του τραγουδιού; Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να έχει τη δική του ταυτότητα ως καλλιτέχνης. Δεν είναι απαραίτητο να κάνει κάτι πρωτοποριακό, αλλά θα πρέπει να είναι «αυθεντικός». Να αγαπά αυτό που κάνει, να έχει υπομονή και να είναι έτοιμος να δουλέψει σκληρά.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Φοβάμαι τη μοναξιά. Πάντα σκεφτόμουν ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να μετατραπεί σε έναν βαθιά μοναχικό άνθρωπο, αν επιτρέψει στον εαυτό του να οδηγηθεί σε ατέρμονες εσωτερικές διερευνήσεις που καμιά φορά καταλήγουν σε εσωστρέφεια. Θέλω να πιστεύω ότι για μένα το να γράφω μουσική και να τραγουδώ θα παραμείνει για πάντα αυτό που είναι σήμερα: Ένας μαγικός τρόπος να επικοινωνώ την ψυχή μου με ανθρώπους που νιώθουν όπως εγώ.
Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν θα δοκίμαζα ποτέ την τύχη μου σ’ ένα τηλεοπτικό talent show, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι επικρίνω αυτούς που το κάνουν! Απεναντίας, επικροτώ και συγχαίρω τους ανθρώπους και τους πολιτιστικούς φορείς που διοργανώνουν μουσικούς διαγωνισμούς στη χώρα μας, γιατί έτσι προάγουν τον πολιτισμό μας και δίνουν την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να προβάλουν τη δουλειά τους και κατ’ επέκταση να την βελτιώσουν, χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους και να αναγκαστούν να υποκύψουν στις προσταγές της μουσικής βιομηχανίας. Άλλωστε, το αστέρι ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη, αργά ή γρήγορα, θα βρει τον τρόπο να λάμψει στο μουσικό στερέωμα!
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Είναι πραγματικά ένα όνειρο και ξέρω πως ακούγεται τρελό, αλλά θα ήθελα κάποια μέρα να γνωρίσω και να συνεργαστώ με την Billie Eilish!!! (lol)
Βιογραφικό
Ο Ioannis γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 2005. Από την ηλικία των επτά, ξεκίνησε μαθήματα θεάτρου, στο θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Αγρινίου αρχικά, και στο «Μικρό Θέατρο» αργότερα.
Στα δεκατρία του ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα.
Δυο χρόνια πριν, στα δεκατέσσερά του, ξεκίνησε τις σπουδές του στο πιάνο, τη φωνητική και την αρμονία.
Ο 16χρονος Ioannis γράφει και τραγουδά για τις ανησυχίες και τα όνειρα των παιδιών της ηλικίας του, την αγάπη, τη μοναξιά, την πάλη του εαυτού, την αγωνία για έναν καλύτερο κόσμο…
Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο “For Whom We Live” κυκλοφόρησε το Μάιο του 2021, σε ενορχήστρωση του συνθέτη Κωνσταντίνου Πλακίδα και παραγωγή GusP Productions.
Μέσα στο 2021, αναμένεται να κυκλοφορήσει το πρώτο του album σε μουσική και στίχους δικούς του, από την GusP Productions.
πηγή: polismagazino.gr
