Πιο επίκαιρο από ποτέ είναι ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει ο Παντελής Φλωρόπουλος στο agriniovoice.gr στις 6 Ιουνίου του 2013, με τίτλο «Οι μετανάστες και ο εξ ανατολών κίνδυνος».
Παραθέτουμε παρακάτω αυτολεξεί ολόκληρο το κείμενο:
Πόσοι μετανάστες υπάρχουν στην Ελλάδα; Και πόσοι απ’ αυτούς είναι μουσουλμάνοι; Άγνωστο. Σίγουρα όμως υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έκανε λόγο για 1.300.000. Μερικοί μιλούν για διπλάσιο αριθμό. Υπερβολή; Πιθανότατα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Γεγονός είναι ότι το θέμα της λαθρομετανάστευσης καίει. Δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα, αλλά την Ευρώπη. Επιστημονική Έκθεση του ΟΗΕ προβλέπει ότι το 2040 η Ευρώπη ολόκληρη θα είναι μία μουσουλμανική χώρα.
Υπάρχει σχέδιο άλωσης της Ελλάδας σε εξέλιξη; Πολλοί απαντούν ήδη «ναι». Και εξηγούν ότι η άλωση της Ελλάδας δεν θα γίνει διά των όπλων, ούτε με στρατιωτική κατάκτηση, γίνεται ήδη στο όνομα του δήθεν Διεθνισμού από τη μια και της ανθρωπιστικής αλληλεγγύης από την άλλη, έννοιες δηλαδή που είναι δημοφιλείς στους πάντα φιλόξενους και φιλάνθρωπους Έλληνες. Η Ελλάδα, λένε, θα γίνει ξανά τμήμα της νέας πολυεθνικής Ομόσπονδης ίσως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία προωθούν ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου. Σε είκοσι χρόνια θα έχουμε μια Ελλάδα με μουσουλμάνο πρωθυπουργό, Ισλαμική Βουλή και εθνικό της ήρωα τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Τα αφύλαχτα σύνορα του Ελληνικού κράτους επιτρέπουν την εξέλιξη του Σχεδίου που διατύπωσε ο Τουργκούτ Οζάλ: «Δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα. Θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά μας».
Αυτά λένε. Υπερβολή; Πιθανότατα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Τ’ αφήνεις όμως έτσι; Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι, αν η Τουρκία δεν πετύχει να ξαναγίνει πολυεθνική αυτοκρατορία με συγκολλητική ουσία αυτή τη φορά το Ισλάμ, δεν έχει μέλλον, επειδή οι Κούρδοι σύντομα θ’ αποτελούν το 51% του Τουρκικού πληθυσμού, άρα θα διασπαστεί. Τι λέει λοιπόν ο Νταβούτογλου; Προκρίνει, αντί της επικείμενης διάσπασης, την επικείμενη επέκταση. Αποδείξεις πάντως ότι η Τουρκία ευνοεί την εισροή (μουσουλμάνων) μεταναστών στην Ελλάδα, έχουμε πολλές.
Τα Ελληνικά κόμματα, παλιά και νέα, αποφεύγουν να πάρουν την «καυτή πατάτα» στα χέρια τους. Πλην της Χρυσής Αυγής. Η οποία ανεβάζει θεαματικά τα δημοσκοπικά της ποσοστά, την ίδια ώρα που όλα τ’ άλλα κόμματα φθίνουν και μερικά εξ αυτών απειλούνται με αφανισμό. Το πετυχαίνει, επειδή διαχειρίζεται μία ανείπωτη αλήθεια, έρπουσα όμως στο συλλογικό ασυνείδητο, την οποία δεν τολμάει να διατυπώσει κανείς, αν και την ξέρουν, την αισθάνονται όλοι και την εκφράζουν ψηφίζοντας τα παλικάρια του Μιχαλολιάκου. Σε λίγο, στα επόμενα χρόνια, αυτή η τάση θα καταπιεί κάθε άλλη αντίληψη και θα εξουδετερώσει κάθε μετριοπαθή λογική.
Το ζήτημα είναι: Υπάρχει άλλη πρόταση, άλλη ιδέα και άλλη πρακτική από αυτήν της Χρυσής Αυγής;
Η απάντηση είναι: ΟΧΙ. Δεν υπάρχει. Κανείς δεν τολμά να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ούτε να κάνει κατιτί. Καμία κυβέρνηση, κανένα «κόμμα του συνταγματικού τόξου». Αλλ’ αυτό δεν βγάζει πουθενά. Ή, μάλλον, ναι, βγάζει στο πουθενά: Στην άβυσσο. Διότι, οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι κάποια στιγμή θα ριζώσουν, θα ενσωματωθούν, θα κάνουν οικογένεια, ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε (δεν ξέρουμε αν το θέλει ακόμα) μέχρι και επανένωση των οικογενειών τους, να έρθουν δηλαδή και οι γυναίκες τους στην Ελλάδα και τα παιδιά τους. Μόλις γίνει αυτό, ακόμα και να σφραγίζαμε τα σύνορα, μέσα σε είκοσι χρόνια, θα γίνουν περισσότεροι από τους αυτόχθονες. Το Ισλάμ λοιπόν είναι εδώ. Πολιτικά, θρησκευτικά, κοινωνικά. Ρεαλιστικά. Ό,τι σημαίνει αυτό.
Έχει μήπως δυνάμεις η Ελλάδα για να συντηρήσει τα στίφη των κυνηγημένων, των εκατοντάδων εκατομμυρίων πεινασμένων της Ανατολής; Η απάντηση είναι ότι δεν έχει! Αλλά κι αν είχε, ποιος θα άντεχε την προοπτική να γίνει μουσουλμάνος στο άμεσο μέλλον ή, αν όχι αυτός, τα παιδιά του;
Με ορατό κίνδυνο να παρεξηγηθούμε, θα διατυπώσουμε εδώ αυτό που όλοι λένε ή σκέπτονται. Άλλωστε ένα μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού ψηφίζει την Χρυσή Αυγή γι’ αυτόν τον λόγο. Για πόσο θα κρύβουμε το σκουπίδι κάτω από το χαλί;
Πρέπει, πρώτον, να σφραγίσουμε τα σύνορα. Με διπλασιασμό ή τριπλασιασμό της στρατιωτικής θητείας. Να μην περνάει μέσα ούτε κουνούπι. Κατεβάζουμε τα ρολά. Κάθε εισβολή στο Ελληνικό έδαφος ατόμου ή ομάδας ατόμων θ’ αντιμετωπίζεται ως στρατιωτική εισβολή με σκοπό την κατάκτηση της χώρας, άρα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται στρατιωτικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Όσοι λαθρομετανάστες το αγνοούν, θ’ αντιμετωπίζονται ως αιχμάλωτοι πολέμου, θα δικάζονται από στρατοδικεία και θα οδηγούνται με συνοπτικές διαδικασίες στο κάτεργο, από το οποίο θα είναι ελεύθεροι να φύγουν, αλλά μόνο για την πατρίδα τους. Είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσει η εισροή νέων μεταναστών, είναι ο μόνος τρόπος ν’ αντιμετωπίσουμε τον εξ ανατολών κίνδυνο.
Τι θα κάνουμε όμως με τους ανθρώπους που ζουν ήδη εδώ και πέρασαν τα σύνορα, όσο η χώρα ήταν ξέφραγο αμπέλι;
Είναι αυτονόητο: Απαγορεύεται η βία εναντίον τους. Απαγορεύεται κάθε μορφή βίας. Σωματική ή λεκτική. Ατομική ή ομαδική. Απαγορεύεται η ταπείνωση, η προσβολή, ο εξευτελισμός οιουδήποτε ανθρώπου. Στην στρατιωτική βία επιτρέπεται, επιβάλλεται ηθικά, η στρατιωτική αντιβία. Όμως κανενός άλλου είδους βία δεν συνάδει με το Ελληνικό Πνεύμα. Ούτε η «επαναστατική βία» συνάδει, ούτε η λεκτική. Η τρομοκράτηση ατόμου ή ατόμων για οιονδήποτε λόγο αποτελεί βαρβαρότητα. Κορόνες δε του τύπου «η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη βία» δεν αντέχουν ούτε σε φιλοσοφική, ούτε σε πολιτική κριτική. Για να μην πούμε ότι είναι «εξώθηση σε εξέγερση», όχι μόνο των Ελλήνων φτωχών, αλλά και των μεταναστών.
Μοναδικό όπλο για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι ο Νόμος σε συνδυασμό με τα πατροπαράδοτα αισθήματα φιλοξενίας και αλληλεγγύης που διαχρονικά τρέφει ο Ελληνικός λαός. Κανείς άνθρωπος σ’ αυτόν τον τόπο, Έλληνας ή ξένος, λευκός ή μαύρος, δεν επιτρέπεται να ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό ή να κοιμάται κάτω από γέφυρες ή σε τρύπες ερειπωμένων σπιτιών ή σε σπηλιές. Κανείς. Είναι συλλογική ντροπή μας, αν αυτός ο άμοιρος, για να φάει, έχει μοναδική του επιλογή την κλοπή και την αρπαγή. Η Πολιτεία (και όχι η Εκκλησία) έχει ευθύνη να δώσει τροφή, στέγη και ιατρική περίθαλψη σ’ αυτούς τους δυστυχείς. Αν όχι για φιλανθρωπικούς λόγους, τουλάχιστον για την απολύτως αναγκαία μείωση της εγκληματικότητας στην Επικράτεια. Η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη επιβάλλει την διανομή τροφής σ’ αυτούς τους απόκληρους, επιβάλλει την περίθαλψη και τον σεβασμό.
Όσοι μετανάστες ενσωματώθηκαν νόμιμα στην Ελληνική κοινωνία, ιδίως όσοι γεννήθηκαν εδώ, έχουν δικαίωμα να γίνουν πολίτες αυτού του κράτους. Το οποίο στο κάτω – κάτω της γραφής, έτσι κι αλλιώς δεν αποτελείται από αυτόχθονες. Άλλο πράμα οι ΕΛΛΗΝΕΣ, άλλο πράμα οι πολίτες αυτού του κράτους. Θα πρέπει όμως να δίνονται κίνητρα για να επιστρέψουν οι μετανάστες στην πατρίδα τους, με τη θέλησή τους. Όσοι από αυτούς εργάζονται, πάντα με βάση το Νόμο, απολαμβάνουν τη δίκαιη αμοιβή και τον σεβασμό που οφείλει κάθε εργοδότης στον εργαζόμενο.
Οι μετανάστες που μπήκαν στη χώρα παράνομα και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να γυρίσουν στην πατρίδα τους, αποτελούν ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό, το οποίο αυτή την ώρα μένει απολύτως ανεκμετάλλευτο. Στ’ αρχαία χρόνια γίνονταν αιματηροί πόλεμοι για να πιάνουν αιχμαλώτους και να εξασφαλίζουν έτσι πολύτιμα εργατικά χέρια. Σήμερα οι εργάτες έρχονται μόνοι τους στην αυλή μας, αλλά εμείς δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Εκατομμύρια στρέμματα γεωργικής γης ανήκουν στην Πολιτεία ή την Εκκλησία και θα μπορούσαν να μπουν σε προγράμματα αξιοποίησης και παραγωγής για την επανεκκίνηση της Εθνικής Οικονομίας. Σε εκατομμύρια επίσης στρέμματα θα έπρεπε να γίνουν αναδασώσεις για την παραγωγή ξυλείας ή καυσόξυλων. Η αναστήλωση των εγκαταλειμμένων κτημάτων στα ορεινά, αλλά και άλλες κοινωφελείς εργασίες, θα μπορούσαν να υλοποιηθούν από αυτό το τεράστιο εργατικό δυναμικό. Με ένα πρόγραμμα αναστήλωσης της γεωργικής παραγωγής αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν χρήσιμοι για τον τόπο που τους φιλοξενεί, θα εργάζονταν για την εξαντλημένη υποδομή του.
Αυτά όμως με έναν όρο: Να δουλέψουν στην Ελλάδα μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος, να κάνουν ένα καλό κομπόδεμα και, νοικοκύρηδες πια, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, δεδομένου ότι το νόμισμα του ευρώ έχει εκατονταπλάσια αξία από το νόμισμα της πατρίδας τους. Να επιστρέψουν. Διότι εκεί ανήκουν. Δεν ανήκουν εδώ. Δε γίνεται ν’ ανήκουν εδώ. Ούτε κοινωνικά, ούτε θρησκευτικά, ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνιολογικά, ούτε ιστορικά, ούτε φιλοσοφικά. Με κανέναν τρόπο δεν ανήκουν εδώ. Στην παρατήρηση δε ότι πολλοί από αυτούς τους ρακένδυτους είναι διωγμένοι από τυραννικά καθεστώτα και η επιστροφή τους θα σήμαινε καταδίκη σε θάνατο, υπάρχει μόνο μία απάντηση: Μπορούμε να φιλοξενήσουμε ένα μικρό ποσοστό πολιτικών προσφύγων για ένα χρονικό διάστημα. Όχι όμως όλους και όχι για πάντα. Διότι αυτό γίνεται αυθωρεί άλλοθι ανεξέλεγκτων ορδών που απειλούν άμεσα την εθνική ανεξαρτησία και τον πολιτισμό μας. Η πρόσκαιρη φιλοξενία τους είναι το δικό μας πατριωτικό καθήκον. Φιλοξενία όμως δεν σημαίνει να κάνουμε αφεντικό στο σπίτι μας τον επισκέπτη. Το δικό τους πατριωτικό καθήκον είναι ν’ απαλλάξουν τη χώρα τους από την τυραννία. Κι εμείς να βοηθήσουμε σ’ αυτό με όλες μας τις δυνάμεις. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν κανένα αίσθημα για την πατρίδα τους, τι αίσθημα θ’ αποχτήσουν εάν ενταχθούν στη δική μας; Τι πολιτισμό θα διαμορφώσουν, με τον οποίο πολιτισμό θα εκπαιδευτούν τα παιδιά και τ’ αγγόνια μας;
Να επιστρέψουν λοιπόν στην πατρίδα τους, διότι, αν θέλουν να εγκατασταθούν μόνιμα εδώ, σημαίνει ότι ασκούν βία επάνω σε μας και όχι στους τυράννους τους, αυτή όμως είναι η χειρότερη βία απ’ όλες τις άλλες. Ε, αυτό δε μπορεί να γίνει για πολύ ανεκτό. Αν μείνουν εδώ, δεν είναι μακριά η μέρα που θα φτάσουμε όλοι στα άκρα. Και αυτοί ΚΑΙ εμείς. Για τους δικούς του λόγους επιβίωσης που έχει ο καθένας.
πηγή: http://agriniovoice.gr
