Στην περιοχή του Μεσολογγίου τις τελευταίες τρεις εβδομάδες ζούμε μια εκθετική αύξηση των κρουσμάτων με πολλούς συμπολίτες μας να νοσούν, άλλους να μπαίνουν σε καραντίνα εξαιτίας επαφής τους με επιβεβαιωμένο θετικό κρούσμα και φυσικά μεγάλο μέρος να φοβάται να λειτουργήσει στην καθημερινότητα του εξαιτίας των ανωτέρω.
Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα και ακόμα πιο σημαντικό να δούμε τι μαθαίνουμε, τι προτάσεις πολιτικής κάνουμε και πως προχωράμε από εδώ και πέρα.
Παρατηρώντας τις ημέρες που αυξήθηκαν τα κρούσματα αλλά και τον τρόπο διασποράς τους στην κοινότητα μας, μια ψύχραιμη και αντικειμενική εκτίμηση έρχεται από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (η οποία διαθέτει όλα τα προσωπικά και υγειονομικά δεδομένα) και μας πληροφορεί ότι “Ως επί το πλείστον πρόκειται για άτομα νεαρά, τα οποία προφανώς μετακινήθηκαν από την Αθήνα ή από άλλες κεντρικές περιοχές και το μετέφεραν στις τοπικές κοινωνίες. Άλλο η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και άλλο η χαλάρωση των μέτρων προστασίας”.
Η έλευση κόσμου από όλη την Ελλάδα στο Μεσολόγγι για τις πασχαλινές διακοπές ήταν αναπόφευκτο να φέρει κρούσματα. Η πλημμελής τήρηση των υγειονομικών μέτρων εκ μέρους συμπολιτών μας (συνωστισμός εντός κλειστών χώρων με βασικό τους ναούς και τα παράνομα μπαρ) είχε σαν αποτέλεσμα την διασπορά. Η έλλειψη συνείδησης από μερικούς, οι οποίοι αν και θετικοί, βρέθηκαν σε χώρους όπως σούπερ-μάρκετ, λαϊκή κλπ, επίσης είχε σαν αποτέλεσμα να έχουμε περαιτέρω διασπορά.
Τα ερωτήματα που βασανίζουν όλους είναι εύλογα. Γιατί δεν τηρήθηκε το όριο 1 άτομο ανά 25 τ.μ. εντός των ναών; Γιατί υπήρξε κόσμος χωρίς μάσκα; Γιατί κάποιοι προτίμησαν να συνωστισθούν ακόμα και σε εξωτερικούς χώρους; Γιατί δεν υπήρξε έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές; Γιατί δεν υπήρξαν περιπτώσεις διάλυσης συνωστισμού παρά μόνο σύλληψη ενός αρχιμουσικού σε πλατεία κατά την διάρκεια εκδήλωσης που τηρούσε όλα τα μέτρα; Γιατί στοχοποιούνται εκδηλώσεις μνήμης και μάλιστα σε εξωτερικούς χώρους;
Όλα τα παραπάνω έχουν την δική τους απάντηση ανάλογα που θα απευθύνετε την ερώτηση. Παρά το γεγονός ότι θα θέλαμε οι απαντήσεις να είναι κοφτές και αντικειμενικές, δυστυχώς αυτό δεν το είδαμε να έρχεται σχεδόν από πουθενά.
Το αποτέλεσμα; Γνωστό. Βρισκόμαστε σε εθελούσια καραντίνα η οποία θα λήξει για τον καθένα όταν θα νιώσει ότι γύρω του δεν έχει τόσα κρούσματα, πράγμα φύσει αδύνατο να το γνωρίζει κάποιος με απόλυτη σιγουριά. Άλλωστε αυτό αποδεικνύει όλη η προηγούμενη περίοδος (φθινόπωρο, χειμώνας) που πολλοί συμπολίτες μας κόλλησαν κάπως, κάπου. Οι εμβολιασμοί στην περιοχή μας βαίνουν καλώς με την υπερ-προσπάθεια των νοσοκομειακών μας (500 άτομα ημερησίως εμβολιάζονται) αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει ακόμα την μη μεταδοτικότητα ή την μη νόσηση.
Αυτό για το οποίο οφείλουμε να κινητοποιηθούμε περαιτέρω είναι οι αποφάσεις που παίρνονται για εμάς, χωρίς εμάς.
Η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε από 15 Μαϊου να τα ανοίξει όλα. Το γεγονός ότι είδε τα επιδημιολογικά δεδομένα σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο και δεν κινήθηκε με άμεσες αποφάσεις τοπικού lockdown δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να περάσει σε άλλο μοντέλο διαχείρισης της πανδημίας.
Ένα μοντέλο που δεν έχει θωρακίσει με τα κατάλληλα μέτρα. Τα νοσοκομεία τόσο του Μεσολογγίου όσο και του Αγρινίου στενάζουν τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Οι υγειονομικοί έχουν φτάσει στα όριά τους, οι διοικήσεις από την αρχή δηλώνουν ότι έχουμε εγκληματική εγκατάλειψη της περιοχής μας χωρίς τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό. Σε όλα αυτά βλέπουμε το κράτος να παρακολουθεί “προβληματισμένο” και να εφαρμόζει την λογική της αυτορρύθμισης αλλά και του γνωστού “φιλότιμου” αφού εξαιτίας αυτού αυτή την στιγμή λειτουργούμε.
Πόσο ακόμα μπορούμε να αντέξουμε; Πώς θα νιώσουμε όταν φτάσουμε στο νοσοκομείο για ένα τεστ ή μια απλή περίθαλψη και μας στείλουν Πάτρα, Γιάννενα και γύρευε που αλλού στην Ελλάδα;
Αντίστοιχα με την εκπαίδευση παρατηρείται το φαινόμενο οι γονείς να αποφασίζουν να μην στείλουν τα παιδιά τους σχολείο (ορθά) αφού πολλοί διαμένουν με ευπαθείς ομάδες, ενώ ο συνωστισμός στις τάξεις είναι αναπόφευκτος. Η εκπαίδευση υποτίθεται ότι γίνεται δια ζώσης, χωρίς όμως μαθητές. Άδεια θρανία, ανεμβολίαστοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι φοβούνται αλλά προσέρχονται και φυσικά καθαρίστριες που νοσούν ή είναι καραντίνα εξαιτίας επαφής τους με επιβεβαιωμένο κρούσμα με αποτέλεσμα την ανύπαρκτη υγειονομική θωράκιση των σχολείων. Πλήρης εκπαιδευτική απορρύθμιση με ένα Υπουργείο Παιδείας να περιμένει την εισήγηση των λοιμωξιολόγων για να αποφάσει τι θα κάνει. Σκεφτείτε πως μπορεί να νιώθει ένας μαθητής Γ’ Λυκείου που δίνει πανελλήνιες στις 14 Ιουνίου και μπορεί να νοσεί ο ίδιος, η οικογένεια του, οι καθηγητές του, οι φίλοι του. Με τι ψυχολογία θα συγκεντρωθεί; Αντίστοιχα μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς σε όλες τις βαθμίδες.
Και πάμε στον ιδιωτικό τομέα της πόλης και τις οικονομικές δραστηριότητες που περίμεναν να ανοίξουν και τώρα που άνοιξαν δεν έχουν πελάτες να εξυπηρετήσουν. Και εκτός από την οικονομική δραστηριότητα είναι και το γεγονός ότι και αυτοί είναι άνθρωποι και μπορεί να νοσήσουν τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειές τους. Άρα πάλι θα κλείσουν!
Υπάρχει πρόβλεψη εκ μέρους του οικονομικού επιτελείου για αυτές τις περιπτώσεις; Ποιος αποζημιώνει αυτούς τους ανθρώπους; Πώς θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην το χρονικό διάστημα που νοσούν, αναρρώνουν, μπαίνουν σε υποχρεωτική καραντίνα;
Ο ιδιωτικός τομέας στενάζει και δεν εκπέμπει απλά SOS! Βγαίνει μια κραυγή αγωνίας που πρέπει να την ακούσει τώρα το αρμόδιο Υπουργείο από την πρώτη περιοχή που βιώνει αυτή την εκθετική αύξηση αλύπητα, αλλιώς το επόμενο διάστημα θα υπάρξει πληθώρα τέτοιων περιπτώσεων και κραυγών με τα ίδια απορρυθμιστικά αποτελέσματα στις τοπικές κοινωνίες.
Από την εμπειρία αυτές τις δύο εβδομάδες καταγγέλλουμε, προτείνουμε και ζητάμε τα εξής:
– Προς το Υπουργείο Υγείας: ΑΜΕΣΗ ενίσχυση των επαρχιακών νοσοκομείων με προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές. Οι υγειονομικοί μας δεν έχουν άλλες αντοχές και τώρα μπαίνουν σε μεγάλη μάχη αφού η εξέλιξη τους καλοκαιρινούς μήνες δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως θα είναι. Το γεγονός ότι αναβάλλονται οι εγχειρήσεις οφείλει να μας ξεσηκώσει αφού δείχνει ότι προγραμματισμένες ιατρικές υπηρεσίες δεν μπορούν να παρασχεθούν εξαιτίας των κλινικών covid που αναπτύσσονται. Τα νοσοκομεία δεν μπορεί να είναι και εμβολιαστικά κέντρα!
– Προς την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας: ΑΜΕΣΗ αναθεώρηση του οριζόντιου σχεδιασμού των μέτρων αφού κάθε περιοχή έχει τα δικά της κοινωνικο-οικονομικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά και με γνώμονα την δημόσια υγεία και όχι τα οικονομικά αποθέματα των ταμείων!
– Προς το Υπουργείο Παιδείας: ΑΜΕΣΗ αναθεώρηση του σχεδιασμού της οριζόντιας αντιμετώπισης της δια ζώσης εκπαίδευσης. Ειδικά πρωτόκολλα πρόβλεψης μίνιμουμ αριθμού για την δια ζώσης εκπαίδευση. Τα σχολεία στο Μεσολόγγι είναι άδεια. Τα παιδιά χάνουν μαθήματα.
– Προς το οικονομικό επιτελείο της ελληνικής κυβέρνησης: πολιτικές ενίσχυσης των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και των επαγγελματιών που νοσούν, αναρρώνουν ή μπαίνουν σε υποχρεωτική καραντίνα. Χρειάζεται άμεση νομοθετική παρέμβαση και πρόβλεψη αφού έχουμε κατάφωρη ανισότητα σε σχέση με τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα. Ποια η πρόβλεψη για τον εργαζόμενο που νοσεί και πρέπει να λείψει από την εργασία του δύο εβδομάδες έως ένα μήνα; Ποια η οικονομική πρόβλεψη-ενίσχυση για την επιχείρηση στην οποία διαπιστώνεται κρούσμα/κρούσματα και πρέπει να κλείσει ή να υπολειτουργήσει για κάποιο χρονικό διάστημα;
– Προς την δημοτική αρχή του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου η οποία αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία εξαιτίας της αύξησης των κρουσμάτων: οι αποφάσεις που δεν βρίσκουν έρεισμα στο νόμο μόνο ως πυροτέχνημα μπορούν να χαρακτηριστούν αλλά και μέσο αποπροσανατολισμού και σύγχυσης της κοινωνίας. Οι αρμοδιότητες είναι ξεκάθαρες και τα νόμιμα μέσα επίσης ξεκάθαρα. Οι κρίσιμες εισηγήσεις ή αποφάσεις οφείλουν να λαμβάνονται άμεσα και όχι αφήνοντας τις κρίσιμες ώρες να περνούν. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Θέλουμε λύσεις με διάρκεια ή απλά να φαίνεται “εναντίωση στο σύστημα”;
Πολύ σημαντικό ως κοινωνία είναι – πέρα από τα παραπάνω για τα οποία πρέπει να παλέψουμε από όποιο μετερίζι βρισκόμαστε (σωματεία εργαζομένων, συλλόγους, φορείς κλπ) – να συνειδητοποιήσουμε και πως θα διαχειριστούμε τις κοινωνικές μας συναθροίσεις το επόμενο διάστημα. Το πάθημα να γίνει μάθημα για όλους. Και για αυτούς που θα έρθουν και για αυτούς που μένουν εδώ. Και για αυτούς που ηγούνται και για αυτούς που ακολουθούν.
Ανοίγουν τόσο οι κλειστοί χώροι (μουσεία, θέατρα, κινηματογράφοι, παιδότοποι) όσο και οι υπαίθριοι ενώ οι θρησκευτικές γιορτές του καλοκαιριού είναι αρκετές. Πώς θα τα χειριστούμε όλα αυτά; Με φόβο, κλεισμένοι στο σπίτι; Ή με τήρηση των υγειονομικών μέτρων και σεβασμό στον εαυτό μας και τον διπλανό μας; Θα διεκδικήσουμε αυτά που μας αναλογούν από τις αρμόδιες αρχές; Θα καταλάβουμε ποιοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς;
Από την δική μας κινητοποίηση, τις δικές μας διεκδικήσεις και φυσικά τις δικές μας παρεμβάσεις εκεί που πρέπει μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα σε αυτή την κρίση. Που δεν πέρασε. Είναι εδώ. Να μην φοβηθούμε, να προσέξουμε και να διεκδικήσουμε. Προσοχή και επαγρύπνηση και σύντομα όλοι υγιείς και μαζί!
Εκ του Συνδυασμού “Για την Κοινότητα Μεσολογγίου”
sinidisi.gr
