Η Ακαδημαϊκή Εκπαίδευση στο Νομό μας,
δεν πρέπει να είναι υπόθεση της Πάτρας
Είναι ευθύνη δική μας
Γράφει ο: Θανάσης Επ. Λύρος,
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
πρώην Καθηγητής Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου
Διαχρονικά, έχει αποδειχθεί, με βεβαιότητα πλέον, ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών, δεν επιθυμεί την περιφερειακή ανάπτυξή του. Δεν επιθυμεί την εξακτίνωση, όπως συμβαίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας μας και για 30 χρόνια μας κρατά «αιχμάλωτους», ενώ ταυτόχρονα κάθε φορά με διάφορα δέλεαρ προς το διδακτικό προσωπικό, το συγκεντρώνει στην Πάτρα.
Το παραμύθι, ότι, σε κάθε περιφέρεια πρέπει να υπάρχει ένα Πανεπιστήμιο, είναι προσβλητικό για το μεγαλύτερο Νομό της χώρας μας, την Αιτωλοακαρνανία, που είναι πέντε φορές μεγαλύτερη του νομού Φωκίδας, πέντε φορές μεγαλύτερη του νομού Ευρυτανίας, πέντε φορές μεγαλύτερη του νομού Πρεβέζης, πέντε φορές μεγαλύτερη του νομού Άρτας, αλλά και προσβολή προς τους πολίτες όλου του νομού μας. Ενός νομού, με μεγάλη ιστορική διαδρομή, με την Αιτωλική Συμπολιτεία και τη μοναδική Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, στην οποία η πατρίδα μας οφείλει την ίδρυση της Νέας Ελλάδας.
Ακόμη, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στο τι γίνεται σε όλη την Ελλάδα. Η περιφέρεια Αττικής, έχει 15 πανεπιστήμια και η υπερσυγκέντρωση σε αυτή του πληθυσμού, θα είναι ίσως στο μέλλον καταστροφική για την πατρίδα μας. Στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, υπάρχουν 4 πανεπιστήμια, στην περιφέρεια Κρήτης υπάρχουν 3 πανεπιστήμια!!. Ακόμη, το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με έδρα την Τρίπολη έχει Σχολές αυτόνομες, με πλήρη αυτονομία και ανάπτυξη σε όλες τις πόλεις, Καλαμάτα, Σπάρτη, Ναύπλιο, Κόρινθο και το τραγελαφικό, να υπάρχουν στην Πάτρα δύο Πολυτεχνικές Σχολές, μία του Πανεπιστημίου Πατρών και μία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου!
Αγαπητοί συμπολίτες,
Ο νομός μας απαράδεκτα στο παρελθόν, με ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων, εντάχθηκε στην περιφέρεια της Πάτρας και είναι ο τελευταίος νομός της Ελλάδας σε βιοτικό επίπεδο!!..
Θα έπρεπε η Πάτρα, να έχει αγκαλιάσει ιδιαίτερα το νομό μας, αφού η ένταξή του στην περιφέρεια της Πάτρας, έδωσε τη δυνατότητα, η Πελοπόννησος, να έχει δύο περιφέρειες, μία με έδρα την Τρίπολη και μία με έδρα την Πάτρα!!..
Αντί αυτού, μας υποβαθμίζουν συνεχώς και με τις προκλητικές τους ενέργειες επί 30 χρόνια τώρα (!!) μας οδηγούν προς τα πίσω. Δεν επιθυμεί η Πάτρα, την ισότιμη ανάπτυξη των νομών της περιφέρειας. Το ερώτημα τώρα είναι, σε αυτή τη χρονική στιγμή, που το Πανεπιστήμιο Πατρών θέτει θέμα κατάργησης των τμημάτων στο Μεσολόγγι και Αγρίνιο, ποιός υποψήφιος φοιτητής θα δηλώσει στο προσεχές μηχανογραφικό, τμήματα, που βρίσκονται υπό κατάργηση;
Επομένως, έχει αποδείξει η Πάτρα, ότι κοιτάζει μόνον τον εαυτό της και αδιαφορεί εντελώς για το νομό μας. Φτάνει πια αυτή η απαράδεκτη συμπεριφορά.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να είμαστε πάντα αμυνόμενοι, αλλά να κάνουμε και προτάσεις, που να τις υποστηρίζουμε αποφασιστικά. Όταν δεν επιθυμούν τη σωστή και δίκαιη εξακτίνωση των πανεπιστημιακών Σχολών, όπως τα άλλα Πανεπιστήμια, Ιωαννίνων, Θεσσαλίας, Κρήτης, Πελοποννήσου, Μακεδονίας, τότε εμείς, όλοι μαζί τώρα, ναι τώρα, δυναμικά και αποφασιστικά, να ζητήσουμε, από την Κυβέρνηση την ίδρυση:
- Της δικής μας Περιφέρειας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, με τους νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας και Ευρυτανίας.
- Του δικού μας Πανεπιστημίου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.
Οι πανεπιστημιακές Σχολές και τα πανεπιστήμια, θέλουν το χρόνο τους και την ιδιαίτερη στήριξη της Πολιτείας, για την πλήρη ανάπτυξή τους, για να φθάσουν στο επιθυμητό επίπεδο.
Θέλουν το αναγκαίο ξεχωριστό διδακτικό προσωπικό, συνεχώς, για όσο προχωρά η ανάπτυξή τους και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται, όπως οι από χρόνια υπάρχουσες σχολές.
Ένα θέμα επίσης που είναι σε σχέση με τη λειτουργία και ανάπτυξη των πανεπιστημίων μας, είναι η εγγραφή σε αυτά των νέων φοιτητών μας.
Η Πολιτεία μας, στους μαθητές μας, χορηγεί με εξετάσεις το απολυτήριο Λυκείου και πρέπει αυτό να το εμπιστεύεται.
Με αυτό το απολυτήριο, οι μαθητές μας, πρέπει να δηλώνουν τις προτιμήσεις τους στις Σχολές και τα τμήματα και όπου ο αριθμός των ενδιαφερομένων είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των εισακτέων, τότε να συμμετέχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις, όπου όμως οι προτιμήσεις ίσα που καλύπτουν όλες τις θέσεις, δεν χρειάζονται εξετάσεις.
Το θέμα που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα με την καθιέρωση βάσεων για την εγγραφή σε πανεπιστημιακές Σχολές, είναι δυστυχώς, σε βάρος του κύρους της Πολιτείας μας και ειδικότερα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Διότι, εάν η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του Υπουργείου της Εθνικής μας Παιδείας, χορηγεί απολυτήρια που δεν βεβαιώνουν το μίνιμουμ γνώσεων που χρειάζονται οι νέοι μας για να συνεχίσουν στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε κάτι δεν γίνεται καλά στην Πολιτεία μας και πρέπει αυτό να το αντιμετωπίσουμε.
Όμως, αυτοί οι νέοι μας, που η Πολιτεία τους χορήγησε το απολυτήριο Λυκείου, έστω και με τη βάση του δέκα (10), τους έδωσε το διαβατήριο για να πάνε σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου και να γυρίσουν στην πατρίδα μας με ολοκληρωμένες σπουδές, σε ότι και αν επιλέξουν να σπουδάσουν.
Αυτό, το βλέπουμε σήμερα και κάθε μέρα δίπλα μας, που έχουμε επιστήμονες που εργάζονται αποφοιτήσαντες από πανεπιστήμια από διάφορες χώρες και βέβαια από όλα τα κολλέγια.
Επομένως, μην βάζουμε εμπόδια στους νέους μας να εγγραφούν στις Σχολές που υπάρχουν θέσεις, με απώτερο σκοπό να τους οδηγήσουμε σε Σχολές άλλων χωρών και σε κολλέγια, με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομική αφαίμαξη της χώρας μας και το κλείσιμο και τη συρρίκνωση των δικών μας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και σχολών.
Ας αφυπνιστούμε, οι καιροί ου μενετοί!!..
