Μετά το πέρασμα των στενών του Ρίου-Αντιρρίου ορθώνεται η επιβλητική Παλιοβούνα ή Κλόκοβα, ανατολική απόληξη του ορεινού όγκου του Αράκυνθου, ενώ ακριβώς απέναντι υψώνονται εντυπωσιακές οι κρημνώδεις ορθοπλαγιές του γιγαντόβραχου της Βαράσοβας.

Αμέσως μετά οι ταξιδιώτες συναντούν μια απέραντη απλωσιά πεδινών εδαφών και ρηχών νερών, απόρροια της προσχωματικής δράσης των δύο μεγάλων ποταμών της νοτιοδυτικής Ελλάδας, του Ευήνου και του Αχελώου.

Στην περιοχή αυτήν οι δύο ποταμοί, παλεύοντας με την ορμή της θάλασσας, δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα υγροτοπικά συστήματα, αλλά και έναν εύφορο κάμπο τεραστίων διαστάσεων.

Έτσι, στο νοτιοδυτικό άκρο του κεντρικού κορμού της ελληνικής χερσονήσου, οι απορροές των βροχοπτώσεων από την ενδοχώρα και η συνακόλουθη μεταφορά εδαφών μετέβαλαν θεαματικά την όλη παράκτια φυσιογεωγραφία.

Οι λιμνοθάλασσες

Το διπλό δελταϊκό σύστημα του Ευήνου και του Αχελώου γέννησε διάφορες λιμνοθάλασσες, με μεγαλύτερες την Κλείσοβα (24.000 στρέμματα) και φυσικά την κεντρική λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού, ενιαίο υγροτοπικό σύμπλεγμα περίπου 160.000 στρεμμάτων με πλούσια χλωρίδα και πανίδα (17.000 εξ αυτών καταλαμβάνει η λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού, βορείως της γραφικής ομώνυμης κωμόπολης).

Οι ρηχές πλην εκείνης του Αιτωλικού λιμνοθάλασσες περιβάλλονται από εκτενείς αλμυρόβαλτους.

Από τον Πατραϊκό κόλπο διαχωρίζονται με επιμήκεις αμμολουρίδες, στις οποίες υπάρχουν ανοίγματα όπου οι ψαράδες έχουν εγκαταστήσει τις ιχθυοσυλληπτικές εγκαταστάσεις τους.

Στη μεγαλύτερη αμμολουρίδα, που ονομάζεται Λούρος, διαμορφώνονται ακόμη και αμμοθίνες.

Στην ευρύτερη υγροτοπική περιοχή φωλιάζουν, διαχειμάζουν ή σταθμεύουν πολλά σπάνια και απειλούμενα είδη πουλιών.

Επίσης, διαβιώνουν δεκάδες είδη θηλαστικών και ερπετών, ενώ το πλέον χαρακτηριστικό είδος ψαριού της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού είναι ο γοβιός.

Ιδιαίτερο χρώμα στον εκτεταμένο υγρότοπο δίνουν, ασφαλώς, οι πελάδες (ξύλινα σπιτάκια που στηρίζονται σε πασσάλους, πάνω από την επιφάνεια του νερού) και τα ιβάρια (πασσαλόπηκτοι φραγμοί από δικτυωτό πλέγμα για τον έλεγχο των μετακινήσεων των ψαριών και την αλιεία).

Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού φημίζεται για το αβγοτάραχο και τα νόστιμα ψάρια της (κέφαλος, τσιπούρα, λαβράκι, χέλι κ.ά.).

Κάθε είδος ψαριού έχει την εποχή του. Η καλύτερη περίοδος για τα περισσότερα είδη είναι μεταξύ Ιουλίου και Οκτωβρίου. Τότε οι ψαράδες παίρνουν από τις μπάφες (τους θηλυκούς κέφαλους) το περίφημο αβγοτάραχο. Το χειμώνα τα εδέσματα που κυριαρχούν είναι το χέλι, το λαβράκι και ο γοβιός.

Εξάλλου, στην περιοχή της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου παράγονται μεγάλες ποσότητες αλατιού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ευρύτερη περιοχή προσφέρεται για ποικίλες μορφές εναλλακτικού τουρισμού (παρατήρηση πτηνών, καγιάκ, πεζοπορία, ορειβασία, αλεξίπτωτο πλαγιάς κ.ά.).

Τέλος, πολλοί Mεσολογγίτες κάνουν τον απογευματινό περίπατό τους μέχρι τον οικισμό της Tουρλίδας, για να απολαύσουν τη θέα στη λιμνοθάλασσα και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.

*Οι περισσότερες από τις ανωτέρω πληροφορίες προέρχονται από το διαδικτυακό τόπο του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων (fdlmes.gr).

Πηγή: in.gr