Ο Παντελής Φλωρόπουλος θυμάται τον Αγέλαο και μεταφέρει τον αρχαίο λόγο του στο σήμερα..
Αν όντως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για ν’ αποτρέψουμε την “καταβύθιση της Ατλαντίδας”, αν όντως δε γίνεται ν’ αποτρέψουμε την μετατροπή της Ελλάδας σε “αποθήκη προσφύγων” (θα είναι και αποθήκη λαθρομεταναστών, αλλά… δεν το λέμε…) αν όντως είναι ανέφικτη η σωτηρία της πατρίδας… ε, ας το πάρουμε απόφαση: Τελειώσαμε.
Ο λαός μένει με το στόμα ανοιχτό και παρακολουθεί αφιονισμένος τις εξελίξεις. Η χώρα τρώει κάθε μέρα κατραπακιές. Όχι μόνο από τους ξένους, αλλ’ από μας τους ίδιους. Οι κατραπακιές “πέφτουν σύννεφο”… Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς… Όταν οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους την ώρα που το προσφυγικό είναι στην κορύφωσή του, όταν η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν θα πάμε σε εκλογές, την ώρα που αποφεύγει να φέρει κρίσιμα νομοσχέδια στη Βουλή για να μην καταψηφιστεί και πέσει, όταν οι Τσάμηδες διεκδικούν επέκταση της Αλβανίας μέχρι την Πρέβεζα, όταν ο ίδιος ο Ερντογάν δηλώνει ότι εννοείς ως Θράκη ακόμα και την Θεσσαλονίκη, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί σύνορά της τα σύνορα μιας χώρας που ΔΕΝ είναι μέλος της, σε βάρος των συνόρων μιας χώρας που ΕΙΝΑΙ μέλος της, όταν…
Κι όλα αυτά, και πολλά άλλα, την ώρα που η Τουρκία, δίπλα μας, για μιαν ακόμα φορά κάνει “εξαγωγή κρίσης” για να κρατήσει την συνοχή της. Που τρίζει. Την ώρα που “ο κόσμος χάνεται” δηλαδή, στη γειτονιά μας, όχι μακριά, εμείς, με τα μπλόκα των αγροτών, βραχυκυκλώνουμε τ’ απομεινάρια της αγοράς…
Να το πούμε απλά, κυρίες και κύριοι: Αυτοκτονούμε.
Ας το πάρουμε κι αυτό απόφαση: Η χώρα αυτοκτονεί. Ο λαός πηδάει στο γκρεμό. Και το χειρότερο; Δεν το καταλαβαίνει καν…
Έρχεσαι τώρα εσύ, ως άλλος Αγέλαος, και μιλάς “για τα σύννεφα από τη Δύση” και ζητάς να μονιάσουν οι Έλληνες, εισπράττεις όμως τη χλεύη, την ειρωνεία.. Λες ότι είναι ανάγκη να μονιάσουν πρωτίστως οι πολιτικές δυνάμεις στη Βουλή, να κάνουν επειγόντως Οικουμενική κυβέρνηση και, υπό τις έκτακτες αυτές περιστάσεις, να εργαστούν ομού, να βάλουν κάτω τα νούμερα, “τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τόσο το λαδόξυδο”…
Και γύρω σου… γελάνε με την αφέλειά σου!
Στις 19 Δεκεμβρίου 2014, ένα μήνα ΠΡΙΝ τον θρίαμβο του Σύριζα, γράφαμε στην “Αναγγελία”:
… Η έκκληση του Αιτωλού Αγέλαου που διέσωσε ο Πολύβιος, έκκληση που δεν σεβάστηκε κανείς τότε, η επίκαιρη όσο ποτέ έκκληση του νέου Αγέλαου, δεν υπάρχει αμφιβολία, πρέπει – για την Ελληνική Ιστορία που επαναλαμβάνεται ατόφια – να διατυπωθεί:
«Το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι Έλληνες, θα ήταν να μην πολεμούν μεταξύ τους, αλλά να χρωστούν μεγάλη χάρη στους Θεούς, και αν, δίνοντας τα χέρια, όπως γίνεται συνήθως, όταν πολλοί μαζί θέλουν να περάσουν το ίδιο ποτάμι, ενώνονταν μεταξύ τους και έσωζαν έτσι από τις επιθέσεις των βαρβάρων τους εαυτούς τους και τις πόλεις. Αλλά αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, θα έπρεπε, τουλάχιστον στις σημερινές περιστάσεις, να συμφωνήσουν μεταξύ τους, στρέφοντας την προσοχή τους στα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα στη Δύση (Ιταλία) γιατί δεν χρειάζεται να έχει ασχοληθεί κανείς πολύ με την πολιτική, για να καταλάβει ότι είτε οι Καρχηδόνιοι νικήσουν τους Ρωμαίους, είτε οι Ρωμαίοι νικήσουν τους Καρχηδόνιους, οι νικητές δεν θα περιοριστούν μόνο στην Ιταλία και στη Σικελία, αλλά θα έλθουν εδώ και θα επεκτείνουν την κυριαρχία τους πέραν του πρέποντος. Γι’ αυτό λοιπόν, πρέπει όλοι να καιροφυλακτούν και ιδιαίτερα ο Φίλιππος. Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να σταματήσει να φθείρει τις δυνάμεις των άλλων Ελλήνων πολεμώντας εναντίον τους και κάνοντάς τους εύκολη λεία των επιτιθέμενων, αλλά αντίθετα να φροντίζει εξίσου για όλους, σαν να ανήκει όλη η Ελλάδα στον ίδιο. Γιατί μόνο έτσι θα έχει την εύνοια και ακόμα την υποστήριξή τους σε κάθε ξένη επιβουλή. Έπειτα εκείνος που θα θελήσει να επιτεθεί εναντίον του θα διστάσει να το πράξει, αν γνωρίζει ότι οι άλλοι Έλληνες είναι με το μέρος του…».
Ο Αγέλαος συμβούλεψε και τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο: Τυχόν διαφορές του με τους άλλους Έλληνες να τις αναβάλει γι’ αργότερα, όταν δηλαδή δεν θα υπήρχε εξωτερικός κίνδυνος. Διότι… “αν ποτέ, τα νέφη της Δύσης έρθουν στην Ελλάδα, πολύ φοβούμαι ότι, χωρίς να το θέλουμε, θα σταματήσουμε να φιλονικούμε μεταξύ μας ή να συμβιβαζόμαστε όπως τώρα. Τότε θα παρακαλούμε τους Θεούς να μας δώσουν και πάλι την ελευθερία να ρυθμίζουμε τις διαφορές μας μόνοι μας, όποτε θέλουμε, αλλά θα είναι πολύ αργά»…
Έχει τόσο επίκαιρη αξία να σημειώσουμε στον επίλογό μας ότι: Η διάσκεψη της Ναυπάκτου (217 π.Χ.) ήταν το τελευταίο πανελλήνιο συνέδριο που έγινε στην ελεύθερη Ελλάδα… Ναι, από τότε, μέχρι σήμερα, το 2014, πέρασαν 2.231 χρόνια… Κι είμαστε πάλι στο ίδιο σημείο που βρισκόταν ο Ελληνισμός τότε… Όλα ίδια… Τόσο ίδια, που σού ‘ρχεται να βαράς το κεφάλι στον τοίχο
Αυτά γράφαμε. Κι αυτά, με άλλες λέξεις, ξαναγράφουμε. Ο Αγέλαος δεν ακούστηκε τότε από τους Έλληνες. Η Ιστορία τον δικαίωσε. Σήμερα που η Ιστορία επαναλαμβάνεται, σήμερα που “τα μαύρα σύννεφα” δεν έρχονται από τη “Δύση”, αλλ’ από την “Ανατολή”… πάλι δεν ακούει κανείς τον Αγέλαο… Τί ‘χες Γιάννη μ’, τί ‘χα πάντα… Κι ενώ τότε ο Ελληνικός χώρος έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για 1.600 περίπου χρόνια, συν 400 της Τουρκικής, αλλά διασώθηκε εν μέρει, σήμερα θα γίνει τμήμα της Ισλαμικής αυτοκρατορίας και (να το δέσετε κόμπο αυτό) δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο…
πηγή: http://agriniovoice.gr
