Είναι άραγε τόσο μεγάλο το Κακό στον κόσμο; Είναι τάχα όσο το δείχνει η τηλεόραση και όσο αναπαράγουν τα social media; Αν ναι, τότε, όντως, το Κακό βασιλεύει. Κυριάρχησε, κυβερνάει τον πλανήτη. Άλλοτε με τη μορφή της βασιλείας, άλλοτε με τη μορφή της δικτατορίας, άλλοτε με τη μορφή της Λαϊκής Δημοκρατίας, άλλοτε με τη μορφή της Αστικής Δημοκρατίας…

Αλλά, όχι, δεν είναι έτσι. Και μη βιάζεστε ν’ απορρίψετε την διαβεβαίωση αυτή. Άλλο συμβαίνει! Και είναι απλό αυτό που συμβαίνει. Θα το καταλάβετε, αν διαβάσετε το ποίημα “Αποκάλυψη” που γράφηκε στις 3 Μαΐου 1996 και δημοσιεύτηκε στο “άγος”, είκοσι χρόνια πριν, κι έλεγε:

“Όταν θα βλέπετε λιμούς / λοιμούς / σεισμούς / καταποντισμούς εμφυλίους πολέμους / τότε να περιμένετε το τέλος / τη Συντέλεια / πάει να πει / τότε που καθισμένοι στο σαλόνι / θα βλέπετε απαθείς / ένα μπιφτέκι όλη τη γη στο πιάτο / τότε να περιμένετε το τέλος / του Δρόμου αυτού / του Λόγου / την τελείωση. / Δεν είναι που κακά συμβαίνουν / είναι / γιατί θα βλέπετε / θ’ ακούτε / όσα χωρίς να ξέρετε συνέβαιναν πάντα”…

Κι αν αυτοί οι στίχοι αποφεύγουν να κάνουν λιανά το βαθύτερο νόημα, ας μην αναλωθούμε μ’ αυτό, ας εστιάσουμε όμως στον σαφή τους υπαινιγμό, ότι: Δεν χειροτέρεψε τίποτα, αφού, ό,τι συμβαίνει τώρα, συνέβαινε πάντα!

Με μια διαφορά: Ο κόσμος διαμορφώνει την εικόνα του για τον κόσμο μέσα από τους διαύλους επικοινωνίας και μαζικής ενημέρωσης. Ακόμα και την ώρα που βρίζει τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ για τους μηρυκασμούς και τις παπαγαλίες, αν όχι για τα ξεπουλήματά τους στην εξουσία, την ίδια ώρα αφήνει να περνάει ανενόχλητα στο πετσί του αυτό που τα ΜΜΕ λένε κι αυτό που δείχνουν από την εφημερίδα ή από το “γυαλί”.
Από μόνο του αυτό δεν τα εξηγεί όλα βέβαια, θα τα εξηγήσει όμως όλα η επόμενη σύνδεση: “Είδηση είναι το Κακό”.

Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα, να συμπληρώσουμε: “Είδηση ΔΕΝ είναι το Καλό”.

Που σημαίνει πρακτικά ότι:

Η τηλεόραση και τα social media που την αναπαράγουν βάζοντας στα γεγονότα την απατηλή σφραγίδα που γράφει “δημοσιογραφία των πολιτών”, καταγίνονται εξ ορισμού με το “αίμα”. Αυτό έλκει τους καρχαρίες. Και το κοινό. Τη μάζα. Γι’ αυτό λέγονται και “Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης”. Λειτουργούν με το Νόμο της Μάζας, με τη Ήθη και τα Έθιμα της Μάζας, της αγέλης, του κοπαδιού. Γι’ αυτό η εφημερίδα ΔΕΝ είναι Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης, αλλ’ αυτό είναι άλλο θέμα… Ότι κάποιες εφημερίδες εφαρμόζουν “τηλεοπτική συνταγή” στο εξώφυλλό τους, είναι ένα σύμπτωμα, δεν είναι όμως φαινόμενο.

Όσες προσπάθειες έγιναν για να καταγράφεται ως αντίδοτο του Κακού το Καλό, απέτυχαν. Ήταν όλες αδιάφορες για τη μάζα. Το Καλό δεν προσπορίζει έσοδα. Βλέπετε, αποφεύγουμε να πούμε “κέρδη”, επειδή η συμπεριφορά αυτή δεν ορίζεται από τα κέρδη, αλλ’ από τη “μελέτη βιωσιμότητας” του Μέσου Ενημέρωσης. Και είναι πολύ διαφορετικό αυτό. Δεν θυσιάζονται όλα στο βωμό του κέρδους, καθώς νομίζουν οι αμύητοι. Υπάρχει, απλά, και η επιβίωση!

Με άλλα λόγια: Ο κόσμος νομίζει ότι το Κακό έχει φουντώσει κι έχει κυριαρχήσει στον κόσμο, επειδή τα ΜΜΕ ασχολούνται κατά κόρον με το Κακό, αλλά καθόλου ή ελάχιστα με το Καλό. Το Κακό “πουλάει”, αλλά το Καλό “δεν πουλάει”. Κι έτσι ο ανυποψίαστος γι’ αυτά θεατής νομίζει ότι “μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα”…

Ε, λοιπόν, δεν είν’ έτσι! Το Καλό υπάρχει. Ναι, σε τούτο τον κόσμο ΥΠΑΡΧΕΙ. Όχι στον άλλο. Και είναι εξ ίσου ισχυρό με το Κακό. Ιστορικά δε, είναι ισχυρότερο. Κάποτε, στην προϊστορία, ήταν διαχωρισμένα και διακριτά. Κάποια στιγμή για ανεξακρίβωτους λόγους “τυλίχτηκαν”. Έκτοτε, Καλό και Κακό θεωρούνται σύμφυτα, είναι το ένα μέσα στο άλλο, σαν σιαμαία.

Κι αν θέλετε να μάθετε σήμερα τι συμβαίνει, γιατί “μας την έπεσαν” έτσι, ακούστε αυτό:

Η Φύση αποφάσισε να διαχωρίσει το Καλό από το Κακό. Και προχωράει σε μια “εγχείρηση χωρίς αναισθητικό”. Το “Κακό” πανικοβλήθηκε. Αντιδρά με τον τρόπο που ανήκει στη φύση του: Βίαια. Η ρωγμή όμως έγινε και κάθε μέρα που περνάει, μεγαλώνει. Κάποια ώρα θα γίνει νομοτελειακά το κρακ, η αποσύνδεση των σιαμαίων. Τότε θα γίνει διακριτό απολύτως το Κακό, διακριτό απολύτως ΚΑΙ το Καλό. Τότε θα φανεί πόσο ισχυρό είναι το Καλό και πόσο ανίσχυρο είναι, τελικά, το Κακό. Αυτό που μας δυναστεύει σήμερα, δεν είναι το Κακό, αλλά η δική μας απατηλή εντύπωση ότι τάχα το Κακό βασιλεύει στον κόσμο…

Λίγο σχηματικά όλ’ αυτά, όμως έπρεπε μ’ έναν τρόπο να ειπωθούν. Γιατί ο Ελληνικός λαός χρειάζεται επειγόντως ένα Κίνημα Διαφωτισμού. Που θα υποστηρίξει το έργο της Φύσης που άρχισε και θα επιταχύνει την διαδικασία, κυρίως όμως θα μειώσει τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Γιατί στον πόλεμο αυτό θα χαθούν πολλοί…

Λέμε απλά: Να συναντηθούν οι μονάδες που υπάρχουν, γιατί υπάρχουν, κινούνται μοναχικά μέσα στο πλήθος, στην καρδιά του όχλου, δε λείπουν. Και να συγκροτηθεί από αυτούς μια Ομάδα Ανθρώπων, απ’ όλους τους κλάδους των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών, να εργαστούν βάσει ενός ΚΟΙΝΟΥ Πολιτισμικού Σχεδίου για την Αναγέννηση της Ελλάδας.

Πόσο πιο απλά να τους μιλήσεις Θεέ μου;

Aρθρο του Παντελή Φλωρόπουλου στο http://agriniovoice.gr