ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...
(το "κάποτε" πάρτε το κι ολίγον τι ως χιούμορ, το "τώρα" να μας προβληματίσει)

- ΕΦΤΑΣΕ λοιπόν και για φέτος η Πρωτομαγιά! Τυχαίνει και Παρασκευή, οπότε: ζήτω το τριήμερο!! Θα τρέξουμε στην εξοχή, θα μαζέψουμε λουλούδια, θα φτιάξουμε στεφάνι και - αν έχουμε την όρεξη - θα πιάσουμε και το... "μαγιόξυλο" που λέει κι ο λαός! Όχι, αυτά δεν τ' απαγόρευσαν ακόμα! Δε λέω ποιοι, γιατί είναι πολλοί, εντός κι εκτός, για να μην εκτεθώ και "φάω" και καμιά μήνυση για... συκοφαντική δυσφήμιση δίχως στοιχεία!! Που λέτε, κυρίως όσοι δεν είστε "χωριάτες", την πρώτη μου Πρωτομαγιά ως δάσκαλος, μόλις διορίστηκα ως αναπληρωτής στο ίδιο μου το χωριό (21 χρονών "παιδάκι"!), δε θα την ξεχάσω ποτέ! Ακούστε γιατί: Τη μέρα εκείνη, την "κατάργησα" από αργία! Είχαμε κανονίσει με τα άλλα τα... παιδιά (μαθητές μου...) να πάμε ολοήμερη εκδρομή!! Θα έρχονταν μάλιστα και κάποιοι "εξωσχολικοί", όπως ο πρόεδρος, ο γραμματέας του χωριού και κάποιοι γονείς... Πριν ανατείλει ο Πρωτομαγιάτικος ήλιος, είχαμε ήδη αναχωρήσει για το βουνό, εκεί σ' ένα ίσιωμα ανάμεσα στα έλατα και δίπλα από έναν καταρράκτη! Στα χέρια κρατούσαμε μία ξύλινη σούβλα με τον "Αθανάσιο Διάκο" (το αρνί, ντε!) σουβλισμένο, έτοιμο για την πυρά! Και τι δεν είχε το πρόγραμμα... Ψήσιμο, παιχνίδια, φαγητό το μεσημέρι κάτω απ' τα έλατα, με τα... κοψίδια απλωμένα πάνω σε "λατσούδες" ή "μπάτσες" (κλαδιά από έλατα δηλαδή, για όσους δεν ξέρουν), για να μοσχοβολήσει το ψητό!! Με το κασετόφωνο στη διαπασών, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, μέχρι πριν δύσει ο ήλιος... Δεν είχαμε και συγκεντρώσεις τότε, μιας και δεν υπήρχαν στο χωριό ΠΑΜΕ κι ΑΔΕΔΥ!! Ούτε δύο πλατείες είχαμε για ξεχωριστές συγκεντρώσεις...

- ΦΕΤΟΣ, την ίδια ημερομηνία (1η Μάη) δε θα γίνουν φυσικά αυτά που περιέγραψα παραπάνω, ούτε θα δούμε και θα ζήσουμε κάτι Πρωτομαγιές, σαν εκείνες του "παλιού καιρού" που έζησα κι εγώ αργότερα για πολλά χρόνια (ήμουν και του Κ.Κ.Ε. από φοιτητής ακόμα...), με τον όγκο, τον παλμό, τα συνθήματα, τα τραγούδια, όλοι ενωμένοι... Γιατί - δυστυχώς - εδώ και πολλά χρόνια, η μέρα της Πρωτομαγιάς, προσφέρονταν περισσότερο ως ευκαιρία για τους συνδικαλιστάδες (ή συνδικαλιστές...) κι όχι για το λαό! Οι οποίο - με στόχο και σκοπό το πέρασμά τους στο κοινοβούλιο μετέπειτα - προσπαθούσαν να γίνονται αρεστοί στα κόμματα που εκπροσωπούσαν (...), φτάνοντας στο σημείο να φέρουν το διχασμό σήμερα αντί για την ενότητα... Με ξεχωριστές, καθιερωμένες πλέον, συγκεντρώσεις και φέτος, ΠΑΜΕ κι ΑΔΕΔΥ θα βροντοφωνάξουν συνθήματα, θα καλέσουν το λαό για ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ... !!! Όμως - και ειδικά φέτος - για ποια ενότητα θα μιλήσουν που κοντεύουμε να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι και για ποια αντίσταση και πάλη, όταν έχουμε βάλει ήδη "την ουρά κάτω απ' τα σκέλια";; Κάποιοι θα μαζευτούν, τουλάχιστον όσα θα είναι τα κοντάρια και οι σημαίες (και να με συγχωρούν τα παλιά συντρόφια...), με τους υπόλοιπους, όσους δεν προτιμήσουν την εξοχή, να πίνουν το φραπεδάκι ή το τσιπουράκι τους στις γύρω καφετέριες, με το βλέμμα και τη σκέψη στα... κινητά τους και το facebook! Εκεί πλέον έχει μεταφερθεί ο "αγώνας"! Και τι αγώνας!! Για το ποιος/ποια θα εισπράξει τα περισσότερα Likes και θα παρουσιάσει το καλύτερο πρωτομαγιάτικο στεφάνι...

- ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια κι όποιοι έχουν αντίθετη άποψη, ας την εκφράσουν! Θα "βομβαρδιστούμε" - επιπλέον - με "δηλώσεις" και "ψηφίσματα", απ' όλους τους Άρχοντες, τους Αρχηγούς και τις Οργανώσεις! Όλοι θα λένε τα ίδια!! Όλοι τους, για μία φορά ακόμα, θα κάνουν διαγωνισμό υποκρισίας!! Νομίζοντας πως τους ακούει ακόμα ο λαός... Ένας λαός, ο οποίος , απ' τη συλλογικότητα έχει ήδη περάσει σε μία επικίνδυνη ατομικότητα... Χαράξαμε έναν κύκλο γύρω απ' τον εαυτό μας και την οικογένειά μας το πολύ, μη νοιαζόμενοι καθόλου τι θα γίνει έξω απ' αυτόν τον κύκλο... Μοιάζουμε πιο πολύ ως "αυτιστικοί" και καθόλου ως ενεργοί κι αγωνιζόμενοι πολίτες... Πώς καταντήσαμε έτσι αλήθεια...

Ενα άρθρο του Κώστα Παπαδόπουλου

(αντιγραφή απο τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook)