γράφει ο Σπύρος Τάγκας

Θα περίμενε, αλήθεια, κανένας∙ πώς όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις και σχηματισμοί που δημιουργήθηκαν ή αναπτύχθηκαν άμα τη εμφανίσει της εποχής των μνημονίων και της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής για τη χώρα και οι οποίες κέρδισαν, πράγματι, την αποδοχή ή τη συναίνεση της κοινωνίας, δίδοντας έναν λυτρωτικό "αέρα" για το μέλλον, να συνεχίσουν να παραμένουν παρόντα (και να προσφέρουν στις αλλεπάλληλες κρίσεις ως τη σημερινή) πάλι ως τέτοια: αντισυστημικά (αυτολεξεί), αξιόπιστα και δυνατά, λαμβάνοντας, ασφαλώς, υπ' όψιν, με όλη την σύνεση που επέβαλε εκείνη η δυσμενής συγκυρία, την εμπειρία από την εγχώρια και διεθνή ιστορία - βαθαίνοντας και στερεώνοντας, έτσι, την σχέση τους με τον Ελληνικό λαό και τον τόπο...

Πλην, όμως, αυτές - τούτες, οι ίδιες "αντισυστημικές δυνάμεις"∙ συστηματοποιώντας (!), την κλασσική εγχώρια τεχνική παραμονής στην πολιτική ζωή, κατάφεραν ούτε λίγο - ούτε πολύ, το αντίθετο από τις προσδοκίες τους: όλα, πλην μιας εξαίρεσης -βλ. το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης-, ολίσθησαν, οιονεί, στον απλόχερο, αλλά, φτηνό λαϊκίστικο λόγο, τις αμετροέπειες και τον παραγοντισμό∙ και, μέσα από διαδοχικές συντριπτικές μεταλλαγές και μεταπτώσεις, αποδυναμώθηκαν εκφυλίστηκαν και εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη. Αλλά, και ο ΣΥΡΙΖΑ που, ως φαίνεται, αντέχει σε αυτή την ίδια πίεση της βαθιάς αναντιστοιχίας θέσεων και έργων που δημιούργησε, κρατήθηκε και θα κρατηθεί μόνο και μόνο, διότι, άσκησε επί μακρώ την κυβερνητική εξουσία που, ως γνωστόν, ήταν, είναι και θα είναι η κρίσιμη "συγκολλητική ουσία" του πολιτικού παίγνιου...

Ως εκ τούτου, γίνεται σαφές με ενάργεια, πώς σοβαρές "αντισυστημικές", δυνάμεις στην Ελλάδα (στην φάση, τουλάχιστον, για την οποία ομιλούμε), είναι σα να μην παρουσιάστηκαν ποτέ! Κι αυτό, διότι, «ΑΝΤΙ - Συστημική δύναμη» σημαίνει, απλά, ΑΝΤΙ - Συστημική δύναμη: ό,τι αυτή δύναμη έχει σκύψει και δουλέψει πάνω στην βάση του προβλήματος του Συστήματος και προτάσσει την αντι - Συστημική εναλλακτική δυναμική ως ικανή τομή, λύση και συνέχεια: δεν πατινάρει πάνω στο πρόβλημα με εύκολα και πιασάρικα συνθήματα, ώστε, να σπεκουλάρει, να κερδίσει και μετά να πει: "γεια χαραντάν - το Σύστημα δεν χάνει, όθεν, δεν γίνεται παιχνίδι χωρίς τις απαραίτητες κωλοτούμπες και εκπτώσεις!" Αυτό, οπωσδήποτε, δεν είναι αντισυστημικό (sic), και, πάντως, ομοιάζει περισσότερο με ήσσονα προσπάθεια ή προσπάθεια οπισθοφυλακής: σε κάτι σαν γιαλατζί κατάσταση - σαν τα "γιαλαντζί ντολμαδάκια", δηλαδή, που, ναι μεν είναι νόστιμα, αλλά, δεν παύουν να είναι τα γιαλαντζί! Ας μη ξεχάσουμε να θυμίσουμε εδώ, πώς η λέξη "γιαλαντζί" είναι κι αυτή τούρκικη (yalanci), που μεταφέρθηκε αυτούσια στα ελληνικά κι, απερίφραστα, σημαίνει: "ο ψεύτης" και, κατ' επέκταση, ο ψεύτικος, ο ψευδεπώνυμος, ο ιμιτασιόν…