Ποιοι και γιατί δεν θέλουν οι αγρότες να συνεχίσουν να επενδύουν στην ενέργεια.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό όσο και αδιανόητο αυτό έρχεται να επιβάλει η ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας (Περιβάλλοντος), εφευρίσκοντας απίθανα επιχειρήματα για να σταματήσει τα αγροτικά φωτοβολταϊκά.
Το γιατί, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς.
- Και την απάντηση την έχει δώσει από την πρώτη στιγμή ο πρόεδρος της Ένωσης Αγρινίου, Θωμάς Κουτσουπιάς, …όχι τώρα, αλλά μια δεκαετία πριν!
Σε εκείνη την πρώτη μεγάλη συγκέντρωση – ενημέρωση στο Παπαστράτειο Μέγαρο, όταν, προσπαθώντας να εξηγήσει τα των αντιδράσεων εκείνης της περιόδου, είχε πει ότι «…κάποιοι δεν θέλουν τον αγρότη να προκόβει, …τον θέλουν με τρύπιο παντελόνι να σκάβει το χωράφι στον ήλιο, όπως έκανε στη δεκαετία του ’50 και του ΄60».
Τόσο παραστατικά και τόσο αληθινά!
Ήταν η εποχή που η Ένωση έδινε το μεγάλο αγώνα για να αποκτήσουν το δικαίωμα και οι αγρότες να επενδύσουν στις ΑΠΕ. Ήταν η εποχή που, ενώ η οικονομία κατέρρεε και τα μνημόνια άρχιζαν να διαδέχονται το ένα το άλλο, η Ένωση αναζητούσε τρόπους για να σταθεί η οικονομία και η τοπική κοινωνία όρθια. Η εποχή της μεγάλης αμφισβήτησης.
Και σε ότι αφορά τα φωτοβολταϊκά, η εποχή της μεγάλης υπονόμευσης. Τότε που πολλοί και διάφοροι μιλούσαν για απάτες και για καταστροφή της παραγωγικής γης, τότε που μιλούσαν για τα περιβόητα «τζάμια στα χωράφια».
- Και αρκετοί ήταν εκείνοι που παρασύρθηκαν απ’ την προπαγάνδα, …για να το μετανιώσουν πικρά όταν στην πορεία κατάλαβαν πόσο σωστή ήταν όλη αυτή η προσπάθεια της Ένωσης.
Από τότε, λοιπόν, απ’ την αρχή, υπήρχαν οι δυνάμεις και τα συμφέροντα που ήθελαν τον αγρότη φτωχό και ταπεινωμένο. Και τις επενδύσεις ΑΠΕ… σε επιχειρηματίες μόνο και σε συμφέροντα.
Σε εκείνη την εποχή, λοιπόν, μας ξαναγυρίζει ο κ. Χατζηδάκης. Που, προφανώς, δεν νοιώθει καλά με την ιδέα να γίνουν τα νέα αγροτικά φωτοβολταϊκά.
Προσέξτε: οι αγρότες είναι το πρόβλημα.
- Τα έργα ΑΠΕ θα γίνουν και θα είναι πολλά και μεγάλα. Η ενεργειακή μετάβαση είναι ευρωπαϊκή και παγκόσμια επιταγή, είναι απαίτηση των καιρών, είναι μονόδρομος.
Στη σκέψη κάποιων, όμως, ο αγρότης δεν έχει καμιά δουλειά με αυτά, δεν έχει θέση εκεί. Η θέση του είναι στο χωράφι, με τρύπιο παντελόνι να σκάβει κάτω απ’ τον ήλιο…. Όπως έκανε τη δεκαετία του ’50 και του ’60!
