Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος 

– Η ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ δεν είναι μία απλή ζήλια, μακάρι να ήταν! Γιατί την απλή ζήλια την έχουμε σχεδόν όλοι μας. Μάς δίνει μάλιστα και κίνητρο ν’ αγωνιστούμε και προσπαθήσουμε να φτάσουμε ή και να ξεπεράσουμε αυτούς που ενδεχομένως ζηλεύουμε και δημιουργεί έναν υγιή ανταγωνισμό. Η ζηλοτυπία αντίθετα είναι μία ακραία και παθολογική κατάσταση ζήλιας. Επομένως, άλλο ζηλιάρης, άλλο ζηλότυπος! Ο ζηλότυπος “τυφλώνεται” από ζήλια, φτιάχνει στο μυαλό του σενάρια φανταστικά για πράξεις και συμπεριφορές που δεν ευσταθούν στην πραγματικότητα και μπορεί να φτάσει στην κακοποίηση ή και στο φόνο ακόμα, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά σε ανδρόγυνα και ας παντρεύτηκαν μ’ εκείνον το λεγόμενο “κεραυνοβόλο” έρωτα. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια έχουμε “γυναικοκτονίες” σχεδόν κάθε μέρα, είναι η νέα μάστιγα της εποχής, πολλές δε με πολύ βίαιο τρόπο.

– ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ, όμως, η αιτία της ζήλιας ή ζηλοτυπίας; Γεννηθήκαμε ζηλιάρηδες και ζηλότυποι ή άλλοι παράγοντες – και ποιοι είναι αυτοί – ευθύνονται για τούτο το κουσούρι μας; “Η ζήλια είναι ένα τέρας που γεννιέται απ’ τον εαυτό του (ενδόμυχα) και τρέφεται απ’ τον εαυτό του” ήταν η ρήση του Σαίξπηρ στον Οθέλλο! Που σημαίνει πως, οι εξωγενείς παράγοντες έχουν μικρή σημασία και δεν αιτιολογούν από μόνες το αίσθημα αυτό. Απλά, πυροδοτούν στον άνθρωπο μία προϋπάρχουσα ανασφάλειά του, την οποία “κόλλησε” κατά την παιδική του ηλικία, απ’ τη συμπεριφορά των γονιών του προς αυτόν αλλά και του υπόλοιπου περίγυρου.

– Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχει τη φυσική τάση για συντροφικότητα και αλληλοκατανόηση. Αυτό φυσικά ισχύει περισσότερο στον έγγαμο βίο ανάμεσα στους δύο συντρόφους. Η οικογένεια, όμως, είναι αυτή που θα προσφέρει στο άτομο – κατά την παιδική του πάντα ηλικία και κυρίως στα πρώτα χρόνια ζωής – τις εμπειρίες εκείνες που θα ενισχύσουν ή όχι αυτή την τάση του. Όταν το άτομο αποκτήσει τότε το συναίσθημα της λεγόμενης “βασικής πίστης εαυτού”, περνώντας παράλληλα και την υπέροχη “παιδική ναρκισσιστική περίοδο”, αποκτά τότε το αίσθημα του ισχυρού, της δυναμικής προσωπικότητας και “μπολιάζεται” με ασφάλεια! Σε αντίθετη περίπτωση, γεμίζει με ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση, “κουσούρια” που θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Και η ζήλια τρέφεται απ’ την ανασφάλεια! Ο ανασφαλής αναζητά καταφύγιο στην αγάπη και την αναγνώριση των άλλων.

– ΣΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ, αυτός/αυτή που ζηλεύει, χρησιμοποιεί, ως μέτρο επιβεβαίωσης της αξίας του, το πόσο αγαπιέται απ’ τον/την σύντροφό του! Όταν αυτό – στ’ ανασφαλή και ζηλιάρικα άτομα – φαίνεται ως μη αρκετό, η κατάσταση αρχίζει και μπερδεύεται! Και όταν προκύψει κι ενδιαφέρον “τρίτου” ατόμου π.χ. ή κάποιες αθώες συμπεριφορές ερμηνεύονται πολύ διογκωμένες απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, τότε η απλή ζήλια μετατρέπεται σε επικίνδυνη ζηλοτυπία και… “τρέχα γύρευε” μετά.

– ΕΓΡΑΨΑ και στην αρχή πως όλοι ζηλεύουμε, με διαφορετική ένταση φυσικά, ανάλογα τα “υλικά” με τα οποία εφοδιαστήκαμε στα παιδικά μας χρόνια. Όσοι, επομένως, καταφέρνουμε, με λίγη προσπάθεια και από εμάς τους ίδιους να οριοθετούμε τη ζήλια προς τη θετική πλευρά (υγιής ανταγωνισμός), δε θα έχουμε πρόβλημα και θα είμαστε και χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο. Όσοι όμως την οριοθετούμε προς την αρνητική πλευρά, σίγουρα θα γίνουμε ζηλότυποι κι αυτοκαταστροφικοί ακόμα! Η ζωή είναι γεμάτη από διενέξεις, από κακοποιήσεις, από εγκλήματα, κυρίως ερωτικά σε ζευγάρια που ο ένας εκ των δύο είναι ζηλότυπος. Και στο τέλος όλο και κάποιοι βάζουν τέρμα και στη δική τους ζωή.

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του site AitoloakarnaniaBEST.gr