Ίσως η πιο σκληρά εργαζόμενη, περισσότερο αδικημένη και η χειρότερα αμειβόμενη Ελληνίδα.

Η Διεθνής Ημέρα Αγρότισσας καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 18 Δεκεμβρίου 2007 και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου για να υπενθυμίζει τη συμβολή της γυναίκας στην αγροτική παραγωγή και την αγροτική κοινωνία εν γένει, αλλά και τις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει.

Τα πιο πρόσφατα στοιχεία, από την Eurostat δείχνουν ότι οι γυναίκες διαχειρίζονται το 30% περίπου των εκμεταλλεύσεων στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι σε απόλυτους αριθμούς οι γυναίκες ξεπερνούν το 42% των παραγωγών.

Το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο καθώς η προσέλκυση της επόμενης γενιάς των αγροτών της Ευρώπης, αποτελεί βασική πρόκληση.

Ο γεωργικός τομέας της Ευρώπης κυριαρχείται από ηλικιωμένο πληθυσμό, ενώ σύμφωνα με τα τρέχοντα στοιχεία, μόνο το 4,9% των αγροτών είναι γυναίκες κάτω των 35 ετών.

Δεδομένου ότι το 40% περίπου των γυναικών που εργάζονται στη γεωργία είναι κοντά στην ηλικία των 65 (σε αντίθεση με μόλις 27,6% για τους άνδρες), υπάρχει το ενδεχόμενο το χάσμα των φύλων στη γεωργία να διευρυνθεί τα επόμενα χρόνια.

Με βάση μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, εάν οι γυναίκες παγκοσμίως ελάμβαναν την ίδια εκπαίδευση με τους άντρες, οι αποδόσεις της αγροτικής γης θα αυξάνονταν κατά 22%.

Στη χώρα μας, η Ελληνίδα Αγρότισσα αποτελεί μορφή εμβληματική: Είναι η μάνα, η σύντροφος, η σκληρά εργαζόμενη γυναίκα, που κράτησε όρθια την ελληνική ύπαιθρο και την αγροτική οικονομία, έχοντας καθοριστική συμβολή της στην παραγωγή, στη βελτίωση του οικογενειακού εισοδήματος, αλλά και στην ανάδειξη της πολιτισμικής και γαστρονομικής ελληνικής κουλτούρας.

Δυστυχώς, η Ελληνίδα Αγρότισσα, παρά την τεράστια συμβολή της στην οικονομία, όσο κυρίως στην κοινωνική συνοχή, παραμένει η μη αμειβόμενη σκληρά εργαζόμενη Ελληνίδα, απ’ την οποία, «περνάνε» όχι μόνο οι αγροτικές εργασίες, αλλά και όλες όσες έχουν να κάνουν με την ανατροφή των παιδιών και τη συντήρηση του σπιτιού.

Οι συντάξεις της αγρότισσας είναι κατά κανόνα οι πιο χαμηλές.

Η κοινωνική πολιτική του κράτους απέναντί της περιορίζεται σε πενιχρά επιδόματα.

Η εργασία της, φυσικά, δεν αμείβεται.

Η αναγνώριση της μεγάλης της προσφοράς είναι προσχηματική….