• Άρθρο-παρέµβαση από τον Δηµήτρη Ρούση

*Ο Δ. Ρούσης είναι πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστηµών του ΕΑΠ, µέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Αστυνοµικών Υπαλλήλων Ακαρνανίας, αντιπρόσωπος της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Αστυνοµικών Υπαλλήλων και ιδρυτικό µέλος της συνδικαλιστικής παράταξης «Μπροστά».

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ διαβίωσης των πολιτών, όπως διαµορφώθηκαν από την πανδηµία, επέτειναν την αγωνία και την ανασφάλεια για το µέλλον τους. Αυτή τη δύσκολη περίοδο, µια ενδιάµεση έκθεση, ως «ηµιτελές» κείµενο, ήρθε στο φως της δηµοσιότητας.

ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ που παρέχονται θα συµπληρωθούν εντός του µήνα και ένα πρώτο εύλογο ερώτηµα που γεννάται ανακύπτει από τη χρονική συγκυρία δηµοσιοποίησης της ενδιάµεσης έκθεσης της επιτροπής υπό τον καθηγητή κ. Πισσαρίδη.

ΜΕ ΤΟΣΑ κρίσιµα εθνικά ζητήµατα ανοιχτά, ποια θα είναι η στάση της κυβέρνησης; Θα υιοθετήσει τις προτάσεις της επιτροπής που η ίδια όρισε ή θα προχωρήσει σε περαιτέρω συζήτηση µε τους κοινωνικούς φορείς για τις αναγκαίες µεταρρυθµίσεις που αυτοί προτείνουν;

ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ νέες θέσεις εργασίας; Ποιες όµως θα είναι οι µορφές απασχόλησης; Τι θα συµβεί µε όσους εργάζονται κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες; Για ποια επαγγέλµατα θα αναγνωριστεί το επικίνδυνο και ανθυγιεινό; Τα Σώµατα Ασφαλείας (Αστυνοµία, Πυροσβεστική, Λιµενικό) θα ενταχθούν σε αυτή τη ρύθµιση; Σχετικά µε τις αποφάσεις του ΣτΕ, ποια θα είναι η επίσηµη θέση της Πολιτείας; ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ασφαλιστικές µεταρρυθµίσεις, η κάθε µια από τις οποίες έλυνε διά παντός ή εν πάση περιπτώσει σε βάθος πεντηκονταετίας το ασφαλιστικό, κατά τις διαβεβαιώσεις των εκάστοτε υπευθύνων, τι έγιναν;

ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ πρόβληµα και η υπερφορολόγηση των πολιτών τώρα ανακαλύφθηκε; Με το επιστηµονικό προσωπικό που έφυγε στο εξωτερικό ποια πρόβλεψη θα υπάρξει; Θα µπορούσαν να επιστρέψουν και να εργαστούν στη χώρα µας; Με ποια κίνητρα και συνεκτικό προγραµµατισµό εργασίας και αµοιβές αντίστοιχες των προσόντων τους;

ΤΟ ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ζωής του γενικού πληθυσµού µπορεί να αποτελέσει κριτήριο για µια ασφαλιστική µεταρρύθµιση και τους συνταξιοδοτικούς όρους συγκεκριµένων κατηγοριών εργαζοµένων των οποίων η εργασία διεξάγεται µε διαρκές ψυχολογικό άγχος, κίνδυνο ζωής, σωµατικής ακεραιότητας και διαρκές ωράριο εργασιακής επαγρύπνησης;

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ αναµένουν τις πρωτοβουλίες και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης µε ιδιαίτερη αγωνία! Άποψή µου είναι ότι, αν οι αλλαγές που προτείνονται δεν έχουν κριτήριο την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των πολιτών, των ευάλωτων οµάδων και ιδιαίτερα των επικινδύνως εργαζοµένων, τότε είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούµε σε αντιπαλότητες και νέα αδιέξοδα!

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ οι ιθύνοντες να αντιληφθούν πως οι εργαζόµενοι και οι συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλα µέτρα λιτότητας! Η Πολιτεία οφείλει να προσαρµόσει όλα τα αναγκαία µέτρα στήριξης και να δηµιουργήσει ευκαιρίες πλήρους απασχόλησης για τους άνεργους πολίτες και να στηρίξει τους ήδη εργαζοµένους, ανά κλάδο και κατηγορία, µε κριτήριο το καλύτερο ευρωπαϊκό κεκτηµένο.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ η αµοιβή ενός εργαζόµενου πολίτη στην Ελλάδα να αποτελεί το κατώτατο επίπεδο αµοιβής προνοµιακού επιδόµατος ενός ανέργου σε µια ανεπτυγµένη ευρωπαϊκή χώρα. Απαραίτητο είναι να διασφαλιστεί η απαιτούµενη, διαρκής και παγιωµένη χρηµατοδότηση του ασφαλιστικού συστήµατος ως συνταγµατική υποχρέωση της Πολιτείας έναντι των πολιτών της.

ΑΛΛΩΣΤΕ, η Παιδεία, η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια, η ∆ικαιοσύνη, οι κρίσεις και οι προαγωγές των στελεχών (χωρίς κοµµατική καθοδήγηση, µε µοναδικά κριτήρια τις δυνατότητες, τα κατεχόµενα προσόντα και τις ειδικευµένες γνώσεις και υπηρεσιακές ανάγκες) και, φυσικά, ο ευαίσθητος κλάδος της Υγείας µε την ενίσχυση των υποδοµών και των συνθηκών εργασίας, πρέπει να αποτελέσουν τους πυλώνες των αναγκαίων µεταρρυθµίσεων της Πολιτείας ως παρακαταθήκη της µιας γενιάς στην επόµενη.

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ στην απασχόληση πρέπει να αποτελεί επιλογή και δίοδο στη δυνατότητα ανάκαµψης και προοπτικής του πολίτη. Η οποιαδήποτε µορφή «ευέλικτης» απασχόλησης δεν µπορεί να αποτελέσει άλλοθι περαιτέρω απώλειας εισοδήµατος των εργαζοµένων…

ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ κεφάλαιο αποτελούν η εσωτερική ασφάλεια και η αντιµετώπιση της αφανούς ή της πραγµατικής εγκληµατικότητας. Ωφέλιµο θα ήταν να γίνει ένας νέος σχεδιασµός, ως απόρροια επιστηµονικών µελετών, δηλαδή σχέση πληθυσµού – εγκληµατικότητας, τυχόν τοπικές ιδιοµορφίες, το ανάγλυφο του εδάφους µε τους νέους οδικούς άξονες, η αναλογία αριθµού αστυνοµικών-πολιτών, τα ανατιθέµενα καθήκοντα κ.λπ.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ στοιχείο θα µπορούσε να είναι η περαιτέρω ενίσχυση του θεσµού του Τοπικού Συµβουλίου Αντεγκληµατικής Πολιτικής µέσα στο πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου ο τοπικός αστυνοµικός αποτελεί τον καθηµερινό δίαυλο επικοινωνίας του πολίτη µε τη ∆ηµοτική αλλά και την Ελληνική Αστυνοµία. Ο πολίτης συµµετέχει ενεργά στην αποκάλυψη των καθηµερινών προβληµάτων και µέσα από το τοπικό συµβούλιο µπορεί να προτείνει τρόπους επίλυσής τους.

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ είναι ότι στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας έχουν ωριµάσει πλέον οι συνθήκες ώστε να δηµιουργηθεί µια νέα Γενική Περιφερειακή Αστυνοµική ∆ιεύθυνση ∆υτικής Στερεάς Ελλάδος, µε έδρα το Αγρίνιο, αντίστοιχη µε την εδαφική αρµοδιότητα του Εφετείου ∆υτικής Στερεάς Ελλάδας, µε αποκεντρωµένες αρµοδιότητες και τους ανάλογους πόρους (εθνικούς και ευρωπαϊκούς). Κάτι αντίστοιχο, φυσικά, θα µπορούσε να υλοποιηθεί και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, µε αντίστοιχα πληθυσµιακά, εγκληµατολογικά, συγκοινωνιακά, παραγωγικά και λοιπά χαρακτηριστικά.

ΚΑΘΗΚΟΝ των συνδικαλιστών, και του συνδικαλιστικού κινήµατος γενικότερα, είναι να αποτελέσουµε τον εγγυητή για τη διαφύλαξη των ατοµικών και κοινωνικών δικαιωµάτων των µελών µας, αλλά και του συνόλου των συνανθρώπων µας, ώστε να ανακτήσουν το απολεσθέν κύρος στη συνείδηση της κοινωνίας και να αυξήσουν τη διαπραγµατευτική τους δύναµη.

ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ εργαζοµένων, οφείλουµε να είµαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, να έχουµε συνεκτική στρατηγική, ρεαλιστικές προτάσεις και προπαντός όραµα, ώστε να βελτιώνουµε διαρκώς τόσο τα οικονοµικά, τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά συµφέροντα των µελών µας όσο και τις δυνατότητες προόδου όλων των συνανθρώπων µας!

*όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα kedenews