Οι νικητές θα πρέπει να επικοινωνούν αφήνοντας τα στοιχεία τους μέσα σε ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ από τη λήξη των διαγωνισμών και να ενημερώνονται για τα ονόματα που κέρδισαν. Επίσης, είναι απαραίτητο να αφήνετε ονοματεπώνυμο για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό.

Το vivlio-life με την ευγενική υποστήριξη των εκδόσεων Ψυχογιός, θα προσφέρει στους αναγνώστες του ένα (1) αντίτυπο από το βιβλίο

ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ της
ΧΡΥΣΗΙΔΑΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

Ο διαγωνισμός λήγει την Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

Οι τυχεροί θα ενημερωθούν την ίδια ημέρα για τον τρόπο παραλαβής των βιβλίων τους, και τα ονόματά τους θα αναρτηθούν στην σελίδα του vivlio-life.gr στο facebook, καθώς επίσης και στο τέλος της συγκεκριμένης ανάρτησης μετά το τέλος του διαγωνισμού.

Για να λάβετε μέρος στη κλήρωση:

1.Kάντε like στη σελίδα του facebook του vivlio-life.gr εδώ
2.Κάντε like στη σελίδα του βιβλίου των εκδόσεων Ψυχογιός εδώ
3.Σχολιάστε στο τέλος της συγκεκριμένης ανάρτησης με το ονοματεπώνυμο και μόνο ΜΙΑ φορά (αφήνοντας και το όνομα που χρησιμοποιείτε στο facebook)
4.Κοινοποιήστε (share) την ανακοίνωση του facebook του vivlio-life.gr

Λίγα λόγια

Κατά τη δεκαετία του 1960 στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, αναδείχθηκαν τα μεγαλύτερα εγχώρια κινηματογραφικά αστέρια. Ένα από αυτά υπήρξα κι εγώ, ο Βίκτορας Νοταράς. Ελάχιστοι έμαθαν πως τα πρώτα μου εφηβικά βήματα τα έκανα στα διαβόητα στενοσόκακα της πιο αμαρτωλής γειτονιάς, της Τρούμπας, με τα μπορντέλα και τις γυναίκες που πουλούσαν φθηνό έρωτα, πρώτα ως αγαπητικός και μετά ως βαποράκι. Το μέλλον μου ήταν αβέβαιο, όμως δε μου καιγόταν καρφί. Και γιατί να μου καεί; Ήμουν νέος, γοητευτικός, δεν περνούσα απαρατήρητος. Ένα καπρίτσιο της μοίρας με έχρισε μέσα σε μια νύχτα πρωταγωνιστή ταινιών, έγινα αυτό που έλεγαν κινηματογραφικό αστέρι, σταρ∙ δεν ξέρω πώς στον διάολο εκτοξεύτηκα τόσο ψηλά, άλλοι το αποφάσισαν, όχι εγώ. Σύντομα έφυγα στο εξωτερικό, έκανα καριέρα κι εκεί. Τα είχα όλα. Νιάτα, δόξα, λεφτά. Οι γυναίκες παραληρούσαν για ένα μου αυτόγραφο, πολύ περισσότερο για μια βραδιά μαζί μου. Δεν εκτίμησα τίποτα… Τίποτα.
Ανίκανος να διαχειριστώ την τεράστια φήμη μου, έκανα τα πάντα για να αμαυρώσω το όνομά μου, να ποδοπατήσω το γνήσιο ταλέντο μου, να καταστρέψω την εικόνα μου, να ραγίσω το είδωλό μου. Μέχρι που συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν ο θύτης που πίστευα, που πίστευαν όλοι, ήμουν το θύμα. Ήταν όμως αργά. Βλέπετε, όταν ραγίσουν τα είδωλα, τα «σκοτώνουν».

Μπορεί ένα λάθος της νιότης να φέρει την ανατροπή; Να γίνει η αιτία να αναθεωρήσουμε ολόκληρη τη ζωή μας; Να ξαναγεννηθούμε; Ίσως…