γράφει η Χριστίνα Σ

Πολυκατοικίες κουτιά, «τακτοποιημένες» πλατείες, προσόψεις κτιρίων «νοσοκομειακές»… Η δημόσια αισθητική που μας ταλαιπωρεί χρόνια τώρα. Που μας κάνει να αποστρεφόμαστε τον δημόσιο χώρο και να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στα «κλουβιά» μας. Το τι γίνεται εκεί έξω το μαθαίνουμε από τις τηλεοράσεις και τα κινητά μας.

Η «κατάληψη» του δημόσιου χώρου από τους πολίτες είναι ανάγκη. Εκεί έξω θα συναντηθούν, θα συζητήσουν ,θα διαφωνήσουν, θα φλερτάρουν… Εκεί έξω ο καθένας χωρίς να προσβάλλει τους άλλους έχει δικαίωμα να αφήσει το αποτύπωμά του.

Ο δημόσιος χώρος θα πρέπει να είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό όπως και οι πολίτες που κινούνται σε αυτόν. Είδα πρόσφατα μία αφίσα των επαγγελματιών εστίασης που προτρέπει τον κόσμο να βγει έξω. Ο κόσμος θα βγει έξω όταν νιώσει ότι αυτό το έξω τον αφορά, είναι «δικό» του. Όταν σε αυτό το «έξω» γίνονται πράγματα στα «μέτρα» του. Όταν νιώσει ότι και αυτός ο ίδιος μπορεί να συμμετέχει σε αυτά.

Καθόλου δεν με ενοχλεί αν έκαναν όπως ειπώθηκε τα «στραβά μάτια» υπηρεσίες του Δήμου για τις εικαστικές παρεμβάσεις που έκαναν πολίτες σε πεζοδρόμους της πόλης μας. Κάποιοι άνθρωποι αφιέρωσαν τον χρόνο τους για να κάνουν πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης,  δεν φοβήθηκαν να εκτεθούν δημόσια στην κριτική, δεν προσέβαλλαν με τα έργα τους κανέναν. Κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν τον δημόσιο χώρο «δικό» τους και αυτό θα έπρεπε να συμβαίνει.

Αισθάνθηκα θλίψη και οργή μαζί όταν διάβασα ότι κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο αντιτάχθηκαν σε αυτές τις παρεμβάσεις με το «φτηνό» για μένα επιχείρημα πως δεν είχαν πάρει άδεια δηλαδή έγκριση. Όταν διεθνώς η άποψη για μια ενιαία αισθητική των πόλεων μοιάζει ξεπερασμένη, όταν οι δημόσιοι  χώροι Ευρωπαϊκών πόλεων χρόνια τώρα γίνονται πολύχρωμα μωσαϊκά που οι πολίτες τους χαίρονται να κινούνται σε αυτά ας στηρίξουμε και ας ενθαρρύνουμε παρόμοιες πρωτοβουλίες για να ζωντανέψει  αυτή η πόλη, να γίνει μια σύγχρονη πόλη όπου οι πολίτες της θα απολαμβάνουν τον δημόσιο χώρο και θα ανυπομονούν να βρεθούν σε αυτόν.