Η απόφαση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας, ενός από τα πιο εμβληματικά μνημεία της Χριστιανοσύνης σε τζαμί, συνιστά μια μεγάλη ασέβεια για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Τους Έλληνες, ωστόσο, τους Ορθοδόξους και γενικότερα τους Χριστιανούς η απόφαση αυτή τους πληγώνει.
Ειπώθηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα για την απόφαση του Ερντογάν. Η μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι σαφώς επίδειξη ισχύος από το δικτάτορα Ερντογάν. Η απόφασή του όμως ελάχιστα αφορά τους Έλληνες –ίσως ορισμένους αυτό να τους «πληγώνει» περισσότερο από την απόφαση αυτή καθεαυτή- αλλά είναι η αλήθεια. Η απόφαση αυτή έχει να κάνει πρωτίστως με το εσωτερικό της Τουρκίας, με τη επιδίωξη του Ερντογάν να «μειώσει» τον Κεμάλ στην συνείδηση των Τούρκων και να εμφανιστεί ως ο νέος «πατέρας» των Τούρκων, αλλά και των σουνιτών μουσουλμάνων όπου γης.
Ο Ερντογάν ως δικτάτορας πια μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 έχει τη δύναμη και τις μπουλντόζες –που λέει ο λόγος- να βάλει και να την κατεδαφίσει την Αγία Σοφία. Η Ουνέσκο σε αυτή την περίπτωση τι θα μπορούσε να κάνει; Ποιος γενικότερα στον κόσμο θα μπορούσε να εμποδίσει τον Ερντογάν ακόμη και από το να κάνει κάτι τόσο παρανοϊκό; Δεν υπάρχει κάποιος κατασταλτικός μηχανισμός, που να εμποδίσει κάποιον από κάτι τέτοιο. Όπως δεν υπάρχει κανένας κατασταλτικός μηχανισμός γενικότερα για την προστασία του διεθνούς δικαίου. Ο μόνος μηχανισμός είναι τα όπλα και γενικότερα αυτό που λέμε ισχύς!
Ο Ερντογάν λοιπόν έχει τη δύναμη τα κάνει όσα κάνει στην ΑΟΖ της Κύπρου, στο Αιγαίο, στη Συρία, στη Λιβύη και προφανώς στην Αγία Σοφία. Όσο τα συμφέροντά του και οι επιδιώξεις του δεν συγκρούονται με ζωτικά συμφέροντα, άλλων ισχυρότερων δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία κτλ θα είναι απολύτως ελεύθερος να κάνει ότι γουστάρει. Αυτό λέγεται το δίκαιο του ισχυρού, λέγεται realpolitik και σε καμία στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας δεν έπαψε να ισχύει.
Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που δυστυχώς στην Ελλάδα αρνούμαστε να τη δούμε. Επικαλούμαστε, για παράδειγμα, συνεχώς το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα. Όμως όταν η Τουρκία ψήφισε το casusbelli έναντι της Ελλάδας -αμέσως μόλις η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας- με την δύναμη του ισχυρού (και την εδώ πολιτική του κατευνασμού) κατάφερε η Ελλάδα να επικαλείται συνεχώς το διεθνές δίκαιο, αλλά να μην το εφαρμόζει επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Εμφανιζόμαστε λοιπόν τουλάχιστον ανακόλουθοι να επικαλούμαστε συνεχώς το διεθνές δίκαιο, αλλά να μην το εφαρμόζουμε.
Για πολλούς και διαφόρους λόγους οι διεθνείς αντιδράσεις στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ήταν χλιαρές έως και ανύπαρκτες. Η Τουρκία, όντας στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, εκμεταλλευόμενη την γεωγραφική της θέση και ορισμένα «όπλα», όπως το μεταναστευτικό, είναι σε θέση να κάνει πολύ σημαντικότερα πράγματα, όπως γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και στις Βρυξέλλες, ιδίως, να μην κουνιέται φύλλο.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην Ελλάδα τα δάκρυα για τη Αγία Σοφία και ας κοιτάξουμε λιγάκι πως θα βελτιώσουμε τη δική μας θέση. Όσοι μάλιστα βλέπουν το ζήτημα από θρησκευτική σκοπιά, ας κοιτάζουν πρώτα την καταστροφή των εκκλησιών στη Λέσβο, πέριξ της Μόριας από τους μετανάστες «εισβολείς» και μετά εξοργίζονται με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Εφημερίδα Συνείδηση
sinidisi.gr
