Ο Γιώργος Λουριδάς κατάγεται από την Καλαμάτα, σπούδασε σκηνοθεσία στην Θεσσαλονίκη και έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα. Εκεί ασχολήθηκε και συνεχίζει να ασχολείται με διάφορα πρότζεκτ του αντικειμένου του. Στην Αιτωλοακαρνανία βρέθηκε ως καθηγητής στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Μεσολογγίου. Όμως από μόνος του ξεκίνησε Εργαστήριο Κινηματογράφου στο Αγρίνιο. Μέσα από αυτό βρήκε πολλούς ενδιαφερόμενους και ανήσυχους ανθρώπους όπου και μαζί τους ακολούθησε μια πορεία εκπαίδευσης και παραγωγής ταινίας. Η μεγάλη αυτή απήχηση που είχε στο κοινό του Αγρινίου τον κάνει να θέλει να μετακομίσει εδώ και να πραγματοποιήσει πλείστες κινηματογραφικές παραγωγές.

Την Πέμπτη 2/7/2020 οργάνωσε με επιτυχία μια παρουσίαση των μελλοντικών σχεδίων του και προβολή μιας από τις ταινίες του, συγκεκριμένα την μεγάλου μήκους ποιητική ταινία του «Η σύντροφος των Νεκρών» στον φιλόξενο χώρου του καφέ-μπαρ «Διόσκουροι». Η ευρεία απήχηση και το ενδιαφέρον του κοινού τον εντυπωσίασε. Κάτι το οποίο δεν φανταζόταν ότι θα εισέπραττε από το κοινό μιας επαρχιακής πόλης σαν το Αγρίνιο.

Την παρουσίαση του ιδίου την έκανε στο παρευρισκόμενο κοινό ο Πρόεδρος του «Ανοικτού θεάτρου Αγρινίου» κος Λάζαρος Τσόλκας, ο οποίος μάλιστα χαρακτήρισε (κατά παραλληλισμό) τον σκηνοθέτη «Κινηματογραφικό μετανάστη» στην πόλη του Αγρινίου. Στην συνέχεια του άρθρου θα καταλάβετε τον λόγο.

Το AgrinioBestOf.gr βρέθηκε στον χώρο της εκδήλωσης και η Χρύσα Σπαή μίλησε μαζί του μετά το πέρας της εκδήλωσης για τους αναγνώστες μας.

Γιώργο τι είναι αυτό που σου άρεσε στην στην πόλη μας και θές να μετακομίσεις εδώ;

Αρχικά πρέπει να πω ότι όταν πηγαίνω σε κάποια πόλη, δεν δίνω προτεραιότητα στα μνημεία και λοιπά αξιοθέατα αλλά στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που γνώρισα εδώ –οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι- είχαν πολύ διαφορετική κουλτούρα από ανθρώπους άλλων πόλεων. Δηλαδή διαπίστωσα ότι υπήρχε μια μεγάλη σπίθα και αναζήτηση όσον αφορά την ποιότητα της ζωής τους, κάτι το οποίο δεν το έχω συναντήσει σε άλλες πόλεις που έχω επισκεφθεί ή ζήσει εκεί. Αυτό νομίζω ότι είναι αρκετό για να αλλάξει όλη την εικόνα της πόλης στο μέλλον.

Σήμερα γιατί βρεθήκαμε εδώ;

Εδώ κάναμε την προβολή της πρώτης μου μεγάλης ταινίας «Η σύντροφος των νεκρών». Είναι μια ταινία που έκανα στην Γαλλία και την Αθήνα το 2016-17, ολοκληρώθηκε το 2018 όπου και έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ "Hellas Filmbox festival"του Βερολίνου. Η ταινία αυτή πραγματεύεται τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των νέων ανθρώπων στις μοντέρνες κοινωνίες και έχει ως πυρήνα της τρείς ιστορίες νέων ανθρώπων που βρίσκουν αντίσταση στις δυνάμεις της επιστήμης που τους θέλουν καθηλωμένους και όχι να ανοίγουν τα φτερά τους όπως λέμε και στην ταινία που κάναμε πρόσφατα στο Αγρίνιο.

Δηλαδή πιστεύεις ότι σήμερα είμαστε αιχμάλωτοι των social media και λοιπών μέσων ενημέρωσης;

Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αιχμαλωσίας η οποία πιστεύω ότι ξεκινάει από πολλές μεριές και είναι σαν τον αόρατο εχθρό που δεν φαίνεται, αλλά πριν καλά-καλά το καταλάβεις σε έχει κατατροπώσει. Αυτό βιώνει η νεολαία σήμερα. Ξεκινάει και είναι κατατροπωμένη από το πρώτο λεπτό. Αυτό που σε βοηθάει η τέχνη να κάνεις είναι να δείς γύρω-γύρω από τα κάγκελα που υπάρχουν και να προσπαθήσεις να δραπετεύσεις. Στην ταινία που κάναμε στο Αγρίνιο «Βρες τα φτερά σου» ασχολούμαστε με αυτό το θέμα επικεντρωμένοι στην ιστορία μιας μεσήλικης γυναίκας, που ψάχνει να βρεί το χαμένο της όνειρο. Αυτό πάει σαν σπόντα και στην πόλη του Αγρινίου. Νομίζω ότι το Αγρίνιο πρέπει να βρεί τα φτερά του και έχει την δυνατότητα να το κάνει σε μία περίοδο που η Ελλάδα στο συνολό της βρίσκεται σε ένα καθεστώς "ωραίας κοιμωμένης".

Πως είδες την αντίδραση του κοινού της πόλης στην προβολή της ταινίας;

Για μια ακόμη φορά έχω να πω ότι με εντυπωσίασε ο κόσμος του Αγρινίου. Ήταν η πρώτη φορά που στην προβολή της ταινίας, εκτός από τα καλά σχόλια που πήραμε, είδα ότι ο κόσμος κατάλαβε το μήνυμα της ταινίας, αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά σε τέτοιες δύσκολες ποιητικές ταινίες. Ο κόσμος έπιασε το μήνυμα και όχι μόνο αυτό αλλά το εμπέδωσε σε συγκεκριμένα πλάνα της ταινίας. Ήταν συγκλονιστικό όταν ένα παιδί από το κοινό που παρακολούθησε την ταινία, αναφέρθηκε στην ξενιτεμένη αδερφή του και στα ξενιτεμένα παιδιά της Ελλάδος, συνδέοντάς το με τα πλάνα με τα αγάλματα έξω από το μουσείου του Λούβρου. Δεν έχω ξανακούσει τέτοια σχόλια και αυτό με γεμίζει με περισσότερο ενδιαφέρον και όρεξη να προχωρήσουμε σε μεγάλες νέες δομές που θα δημιουργηθούν στο Αγρίνιο το αμέσως επόμενο διάστημα.

Ευχαριστώ όλους όσους παρευρέθηκαν απόψε εδώ και με τίμησαν με την παρουσία τους καθώς και τα παιδιά του εργαστηρίου που είχαμε στο Αγρίνιο τα οποία υποστήριξαν και υποστηρίζουν την προσπάθειά μας και μαζί θα προχωρήσουμε σε πολλές νέες δράσεις.

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του AgrinioBestOf.gr