Του Γιάννη Γιαννακόπουλου
Να στήσεις ένα μουσείο δεν είναι εύκολη υπόθεση για πολλούς λόγους.Βέβαια ο σπουδαιότερος και πρώτος λόγος είναι το μεράκι και η αγάπη σε αυτό που εκθέτεις.
Ο καταξιωμένος Αγρινιώτης διεθνής διαιτητής, Βασίλης Νικάκης, μετά το τέλος της διαιτητικής του καριέρας (25-4-1996) δημιούργησε με τα αναμνηστικά και το υλικό που συνέλεξε σε όλη αυτή την πετυχημένη 25ετη διαδρομή ένα ιδιαίτερο και μοναδικό μουσείο στο σαλόνι του σπιτιού του. Κάθε έκθεμα από το πιο απλό έως το πιο σημαντικό είναι μία ανάμνηση από την επιτυχημένη πορεία του στα γήπεδα όπου διαιτήτευσε 850 αγώνες, εν των οποίων οι 90 ήταν διεθνείς. Επί πλέον σε άλλους 150 αγώνες ήταν επόπτης γραμμών. Βέβαια η πορεία αυτή είχε συνέχεια μετά το πέρας της διαιτητικής του καριέρας σαν παρατηρητής διαιτησίας σε 130 αγώνες ποδοσφαίρου.
Το μουσείο αυτό, που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, έτυχε ιδιαίτερης αναγνώρισης από την UEFA που το έχει δημοσιεύσει σε πολλά περιοδικά της. Για κάθε έκθεμα ο Βασίλης έχει και μία ιστορία. Να σημειώσουμε ότι στη πορεία του αυτή παρέμεινε σεμνός και ηθικός και βέβαια ένας από του σημαντικότερους πρεσβευτές της πόλης μας στο εξωτερικό.
Επ’ αυτού έχω ιδίαν αντίληψη όταν το 1997 βρέθηκα στη Βιέννη ο υπεύθυνος της Αυστριακής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, που έτυχε να γνωρίσω, μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Νικάκη.
Μπορείτε να δείτε και σχετικό βίντεο από το μουσείο ΕΔΩ
