Για πρώτη φορά βάσεις κοινής λογικής στην άσκηση πολιτικής.
Εξαιρετική η πλατφόρμα Greek Farms, σπουδαία η απόφαση να διατηρείται το επίδομα ανεργίας για όποιον θέλει να δουλέψει στο χωράφι.
- Η κυβέρνηση δείχνει να έχει αντανακλαστικά και να διαθέτει την ουσιαστική βούληση να κάνει πράγματα για τον αγρότη και όσα έντονα τον απασχολούν.
Μέχρι εδώ όλα καλά και χίλια μπράβο. Αν, όμως, δεν καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι υπάρχουν καταστάσεις που καμία κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να λύσει, όσο καλή διάθεση κι αν έχει, αν εμείς, ως κοινωνία, δεν αλλάξουμε στάση και άποψη, ποτέ δεν πρόκειται να σταθούμε στα πόδια μας όρθιοι και δυνατοί.
Το θέμα με τους εργάτες γης είναι χαρακτηριστικότατο. Και ενδεικτικό της γενικότερης σύγχυσης στην οποία προσπαθούμε να ισορροπήσουμε.
Από τη μια δεν θέλουμε τους μετανάστες και από την άλλη αρνούμαστε να δουλέψουμε τη γη. Και το απαγορεύουμε σχεδόν και στα παιδιά μας.
Η αλλοπρόσαλλη και καταστροφική αυτή αντίφαση, δεν προέκυψε ξαφνικά. Έχει σημασία, ωστόσο, να σημειώσουμε πως αν δεν ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ που μας δημιούργησαν στα χρόνια της ψεύτικης προόδου, χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε.
- Από πότε, δηλαδή, είναι κακό, από πότε είναι ντροπή να δουλεύει κανείς στο χωράφι;
Οι μεταβολές που έγιναν στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 20-30 χρόνια, είναι συγκλονιστικές: ο Έλληνας που πάντα είχε φιλότιμο και αξιοπρέπεια, προτιμά να επαιτεί ένα επίδομα επιβίωσης, παρά να εργαστεί σε κάτι που, δεν ξέρουμε γιατί, θεωρεί ίσως υποδεέστερο των ικανοτήτων του.
- Και εδώ υπάρχει η μεγάλη απάτη: γεμίσαμε με πτυχία και τίτλους… άνευ αντικρίσματος και χωρίς καμία πραγματική αξία. Και νομίζουμε πως κάτι πετύχαμε!
Στην πραγματικότητα χάσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Παράλληλα, χάσαμε περιουσίες στα χρόνια των μνημονίων, ….μυαλό όμως δεν βάζουμε.
Να ανοίξουν οι καφετέριες περιμένουμε, να πάρουμε και το επίδομα… και μ’ αυτό να πληρώσουμε τον αλλοδαπό μετανάστη για τη δουλεία που θα του αναθέσουμε στο χωράφι!
Τραγικές καταστάσεις. Και δεν γενικεύουμε. Σαφώς και τα παραπάνω δεν αφορούν το σύνολο. Και ευτυχώς, δηλαδή. Αφορούν, όμως, ένα μεγάλο κομμάτι τη ελληνικής κοινωνίας, ακόμη και του αγροτικού πληθυσμού.
Είναι πολλά, επομένως, αυτά που πρέπει να γίνουν. Η σκέψη για διατήρηση του επιδόματος ανεργίας σε όσους εργαστούν σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις, είναι καθοριστικής σημασίας. Διότι έρχεται, επιτέλους, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, όχι απλά να δώσει ένα κίνητρο και να στηρίξει την παραγωγή, αλλά να θέσει για πρώτη φορά τις βάσεις της κοινής λογικής στην άσκηση πολιτικής.
Και εμείς θα το πάμε ακόμη ένα βήμα πιο πέρα, ζητώντας τη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα εργασίας. Να παίρνουν τα χρήματά τους οι άνθρωποι, αλλά… να κλείνουμε και καμία τρύπα, όπου υπάρχει ανάγκη!
