Διαβάσαμε την πρόσφατη δημοσίευση του κ. Γιώργου Γεωργίου ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ  ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ – ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ» με τίτλο «Τόπος μνήμης και λήθης», η οποία υπάρχει αναρτημένη στο facebook και στο προφίλ του επικεφαλής της παράταξης κ. Δημήτρη Τραπεζιώτη, με αφορμή την θυσία των «120» της «Μεγάλης Παρασκευής του Αγρινίου» στην οποία προτείνονται συγκεκριμένες δράσεις για να τιμηθεί από τον Δήμο η ηρωική τους θυσία.

…γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Αναφέρει η δημοσίευση: «Σε αυτή την κατεύθυνση, της ανάσυρσης στην επιφάνεια των ιστορικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα στο Αγρίνιο τη συγκεκριμένη περίοδο, θα εισφέρει κατά τρόπο ουσιαστικό, η δημιουργία μνημείου, που θα νοηματοδοτεί τις εκτελέσεις και τη θυσία των αγωνιστών στον τόπο που ενέγραψε μνήμη και δε θα εκβάλει, αδιαφορία προς αυτήν.

»Δραστικά αναγκαία και επιβεβλημένη, από την ιστορία, συνίσταται και η μετονομασία της οδού ‘’Κέντρου’’ διότι, ονοματοδοτήθηκε, “προς τιμήν” του δοσίλογου και αρχικώς διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας, ο οποίος εστάθη πρόθυμος συνεργάτης της κατοχικής τυραννίας».

Εξ αιτίας του ότι και από το γράμμα και από την ουσία της δημοσίευσης αυτής, προκύπτουν δύο ζητήματα, τα οποία, κατά την περίπτωση εκείνη που τεκμηρίωναν, κατά πρώτον την έλλειψη μνημείου της θυσίας, και κατά δεύτερον την ασέβεια προς την μνήμη των «120» με την ονοματοθεσία της οδού «Αφών Κέντρου», θα εξέθεταν πρόσωπα και πράγματα που επί μακρόν διαχειρίστηκαν τις τοπικές υποθέσεις οφείλουμε να πληροφορήσουμε τον γράφοντα, αλλά και τα μέλη της ως άνω παράταξης τα εξής:

1ον) Για την ανέγερση μνημείου

Στο ιστορικό δοκίμιο της Τασούλας Βερβενιώτη και της Χρυσούλας Σπυρέλη με τίτλο «Τόποι μνήμης και αμνησίας στην εμφυλιοπολεμική Αιτωλοακαρνανία: Η μεγάλη Παρασκευή, οι Φυλακές ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ και η παιδόπολις του ΣΩΤΗΡΟΣ Αγρινίου», αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Τη δεκαετία του 1960, ο δήμαρχος Τάσος Παναγόπουλος (1964-1967), πρώην αντάρτης του ΕΛΑΣ, ευκατάστατος έμπορος καπνών και λόγιος, με εισήγησή του και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, οργανώνει μνημόσυνο για τους εκτελεσμένους και προτείνει την ίδρυση μνημείου. Τότε δημοσιεύεται, όχι στον τοπικό αλλά στον Αθηναϊκό τύπο (Αυγή 18.4.1964) το πρώτο αφιέρωμα για τους 120 γραμμένο από τον Θανάση Κακογιάννη  και το Σπύρο Γερολυμάτο. Την ίδια εποχή εντοπίζεται και η πρώτη «ποιητική μνεία». Πρόκειται για ένα ποίημα, το οποίο γράφτηκε το 1964 και δημοσιεύτηκε μερικά χρόνια αργότερα, το 1967, λίγες μέρες πριν την δικτατορία των συνταγματαρχών (1967-1974). Η έκδοση δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει. Το βιβλίο απαγορεύτηκε από τη Χούντα και ο συγγραφέας, όπως και ο δήμαρχος, εξορίστηκαν. Η δημόσια μνήμη της Μεγάλης Παρασκευής του 1944 θάφτηκε μαζί με τη δημοκρατική άνοιξη των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1960.

»Το θέμα επανήλθε αφού πέρασαν άλλα είκοσι χρόνια αμνησίας. Το 1980 ο δήμαρχος Στέλιος Τσιτσιμελής (1975-1986) τελεί επίσημο μνημόσυνο της Δημοτικής Αρχής για τους 120  και ο γνωστός ποιητής Γιάννης Ρίτσος, μέλος του ΚΚΕ, απαγγέλλει το  Αναστάσιμο Μνημόσυνο (κατά παραγγελία γραμμένο ποίημά του) και αφιερώνει το καλλιγραφημένο χειρόγραφό του στο Δήμο Αγρινίου. Επί Δημαρχίας Τσιτσιμελή επίσης ανεγέρθηκε κοντά στο χώρο των εκτελέσεων, στην Αγία Τριάδα, μνημείο, όπου γίνεται μέχρι σήμερα το ετήσιο μνημόσυνο για τη ΘΥΣΙΑ των 120.

»[…] Μπαίνοντας ο 21ος αιώνας,  είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία του μνημείου στην Αγία Τριάδα για τους εκτελεσμένους, επί Δημαρχίας Θύμιου Σώκου (1995-2006), με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου στήνεται στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου ορειχάλκινη στήλη στη μνήμη των τριων απαγχονισθέντων όπου αναγράφονται και τα ονόματά τους.. Σχεδόν παράλληλα εκδόθηκε μια νέα – πιο ολοκληρωμένη – κατάσταση των εκτελεσθέντων προστέθηκαν οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου από το Δήμο Αγρινίου καθώς και μαρτυρίες από τους επιγόνους τους.

2ον) Για την οδό Κέντρου

Θα ήταν πραγματικά οικτρή η βεβήλωση της ιστορικής μνήμης της θυσίας των «120», ιδιαίτερα δε του απαγχονισμένου στην κεντρική πλατεία της πόλης Χρήστου Σαλάκου, αν η οδός, η οποία φέρει το όνομά του οδηγούσε κατευθείαν στο δρόμο που θα έφερε το όνομα ενός δοσίλογου και αρχηγού των «Γερμανοτσολιάδων» του τάγματος του Τολιόπουλου.

Όμως η δημοτική οδός ΑΦΩΝ ΚΕΝΤΡΟΥ δεν ονοματοδοτήθηκε προς τιμή του Άγγελου Κέντρου, αλλά προς τιμή των ηρώων των Βαλκανικών πολέμων Γεωργίου Κέντρου, που σκοτώθηκε στη μάχη Κιλκίς – Λαχανά στις 19-21 Ιουνίου 1913, του Υπολοχαγού Ιωάννη Κέντρου, ο οποίος πληγώθηκε θανάσιμα στη Στρώμνιτσα στις 6 Ιουλίου του 1913 και του επιλοχία του 5ου Λόχου του 6ου Συντάγματος Παναγιώτη Κωνσταντίνου Κέντρου, ο οποίος πολέμησε ηρωικά στην περιοχή της Χειμάρρας Βορείου Ηπείρου και τραυματίσθηκε.

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα να υπογραμμίσουμε, ότι όσοι ασχολούνται με την ιστορία της πόλης, θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί, γιατί είτε από μη ολοκληρωμένη έρευνα, είτε από βιασύνη, ιδιαίτερα όταν τα γεγονότα τα οποία ερευνούν δεν έχουν αποκτήσει ακόμα εκείνη την χρονική απόσταση ασφαλείας που επιβάλλεται, μπορεί να πέσουν σε σφάλματα, τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να διορθωθούν.

πηγή: http://sinidisi.gr