γράφει ο Δημήτρης Μακρής

Πολύ μου άρεσε η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου μας για τον κορωνοϊό. Έβαλε νομίζω τα πράματα στη θέση τους. Έρχομαι εγώ ο αμαρτωλός που δεν δικαιούμαι  να ομιλώ, ούτε αναγνώστης ιερών ακολουθιών δεν δικαιούμαι να είμαι, έρχομαι με θράσος να ισχυρισθώ ότι ο κορωνοϊός είναι θεϊκή δοκιμασία και να εξωτερικεύσω τον προβληματισμό μου.

Μήπως έχουμε ξεφύγει πάρα πολύ και πρώτος όλων εγώ και πρέπει να συνέλθουμε; Νομίζω αυτό είναι. Διαχρονικά αυτό συνέβαινε κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και μέχρι σήμερα. Στα σχέδια του Θεού ήταν και συνεχίζει να είναι η σωτηρία όλων των ανθρώπων και όχι μόνο κάποιων ‘’εκλεκτών’’ που εκκλησιάζονται τακτικότερα. Αλλοίμονο αν δεν ήταν έτσι. Αλλοίμονο αν η εκκλησία του Χριστού δεν ήταν ανοιχτό θεραπευτήριο των ψυχών και των σωμάτων. Αλλοίμονο αν οι άνθρωποι χάσουμε την ελπίδα μας και ταυτόχρονα το δρόμο μας προς τη σωτηρία. Αλλοίμονο αν πιστέψουμε και αποδεχθούμε το θάνατο της ψυχής μας. Αντίθετα πρέπει να πιστέψουμε ότι στο θεραπευτήριο της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν υπάρχει θνησιμότητα και όλες οι αμαρτίες υπό προϋποθέσεις είναι ιάσιμες. Βεβαίως οι φαρισαίοι  έχουν το αυθαίρετο δικαίωμα, να δακτυλοδείχνουν, να κατακρίνουν και να  παραδίδουν στη χλεύη τους τελώνες και να επιχαίρουν αυτοπροβαλλόμενοι συγκρίνοντας τον εαυτό με τον πλησίον αγνοώντας ότι ο Χριστός υπάρχει στο κάθε πρόσωπο του κάθε τιποτένιου ανθρώπου.

photo credits: euro2day.gr