Του Λίνου Υφαντή,
Ο Κορωνοϊος είναι μια μάχη που σήμερα μόλις συνειδητοποίησε το σύνολο της κοινωνίας ότι ξεκίνησε. Είναι μάχη δύσκολη που θέλει προσοχή, όμως έχει θετική πρόβλεψη νίκης. Κάποια στιγμή η επιδημία αυτή του 21ου αιώνα θα υποχωρήσει.
Ακόμα και αν αυτό συμβεί, δεν θα υποχωρήσει η αμφισβήτηση που άφησε πίσω της. Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι ο αυτονόητος αστικός τρόπος ζωής δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν καφέ στις πλατείες, ποτό το βράδυ, διασκέδαση όπως την ξέραμε. Ιδίως δεν υπάρχουν σχολεία, υπηρεσίες, συναλλαγές όπως επίσης ξέραμε.
Αν το αναγάγουμε δε στον τοπικό μικρόκοσμο μας, ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι μπροστά σε μία απειλή θυσιάζουμε και Καρναβάλια και εκκλησιασμούς και γιορτές Εξόδου και φυσικά κοπές πίτας πολιτιστικών συλλόγων και άλλες εκδηλώσεις.
Όλα καλά τώρα είμαστε σε έκτακτη ανάγκη έστω και αν αργά το συνειδητοποιήσουμε. Μια μέρα όμως το θηρίο θα νικηθεί. Και τότε τι θα κάνουμε;
Έχετε σκεφτεί ότι ο Κορωνοϊος θα αφήσει έναν φόβο να διαχέεται, που θα νομιμοποιήσει ενδεχομένως την χαιρεκακία ορισμένων για κάθε τι που δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι. Το κίνημα “Μένουμε σπίτι” ίσως συνεχίσει ακόμα και όταν νικηθεί ο Ιός όχι με το νόημα που γεννήθηκε στον Κορωνοϊο, αλλά με υποχόνδρια βάση επιχειρημάτων σα να θυμίζει μετάλλαξη του ιού της δεκαετίας του ’60 “μένουμε νόμο 4000”.
Από την άλλη ίσως γίνει μετάσταση της χαιρεκακίας σε κάθε λογής έμμονο που θέλει να βγάλει τα απωθημένα του, είτε είναι θρησκεία, είτε διασκέδαση, είτε κάθε λογής συνομωσιολογία.
Τότε άραγε τι θα συμβεί; Πολύ απλά ο Κορωνοϊος θα έχει μεν εξοντωθεί ως βιολογική απειλή, θα προσβάλει όμως το υπέρτατο αγαθό των κοινωνιών: Την ανοχή, την κοινωνική ελευθερία και τα ήθη.
Όταν λοιπόν ο Κορωνοϊος μεταλλαχθεί σε ιό αξιών και ήθους, δεν θα μπορεί να απομονωθεί για να μην γίνουμε υποχόνδριοι. Δε σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε στην μετακορωνοϊκή εποχή το κτίσιμο των εξ αποστάσεων επαφών και τη φοβικότητα σκέψης
Ας έχουμε λοιπόν και αυτό στο μυαλό μας, για να αντιμετωπίσουμε σωστά τη σημερινή δοκιμασία. Αν διατηρήσουμε την αρχέγονη αρετή του θάρρους και να εφαρμόσουμε ό,τι ζητείται ως κάτι προσωρινό που πρέπει να νικήσουμε το θηρίο χωρίς να αφήνουμε περιθώρια σκέψης για πονηρούς, τότε θα νικήσουμε μια ώρα αρχύτερα και θα σώσουμε συνανθρώπους μας.
Τουλάχιστον θα δημιουργήσουμε αντισώματα σε κάθε δοκιμασία τύπου πολέμου που στον σύγχρονο άνθρωπο τυχαίνει μία με δύο φορές σε κάθε γενιά…
agrinionews.gr
