Ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο, ενώ η κ. Διδασκάλου καθήλωσε με τον συνταρακτικό μονόλογο που έλεγε πικρές αλήθειες για την ψυχολογία των κακοποιημένων γυναικών. Η Ερατώ εκπαιδεύεται από παιδί στο να είναι ένα »τίποτα» και να μην ζητά τίποτα! Η πατριαρχική εξουσία πέφτει πάνω της βαριά και ασήκωτη. Δεν είναι τυχαίο που από παιδί, μεγαλωμένη στερημένα στην Πρέβεζα, μαθαίνει απ’έξω τα μελαγχολικά ποιήματα του μεγάλου ποιητή Καρυωτάκη και νιώθει πως περπατά μαζί του στα σοκάκια της πόλης της…
Ζει σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον και η εφηβεία της χωρά ολόκληρη σε ένα συρταράκι από κεντήματα, μόνο σε ένα συρτάρι με κεντήματα και όχι σε βόλτες στην παραλία, σε μικρά φλερτάκια και σε άλλες όμορφες και ξέγνοιαστες ασχολίες των κοριτσιών της ηλικίας της.
Ώσπου στο κατάστημα που δουλεύει γνωρίζει έναν αστυνομικό από την πρωτεύουσα και νομίζει πως θα την βγάλει από την οικογενειακή μιζέρια και την πατριαρχική τυραννία. Όμως κάνει λάθος και τα πάντα διαψεύδονται: Η Ερατώ ασυνείδητα ερωτεύεται κάποιον στο πρότυπο του πατέρα της, ίσως για να τραυματιστεί για μια ακόμα φορά, να αλλάξει( όπως η ίδια ψευδώς πιστεύει) τον θύτη της σε άγγελο-φύλακά της και να θεραπευτεί και η ίδια από τα παλιά παιδικά της τραύματά της.
Όπως λέει η ίδια: «δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος ν’ανθίσει μέσα του η ζωή, μια καλή κουβέντα και ένα χαμόγελο και να του κρατούν το χέρι που και που»!
Η Ερατώ στο κάτω διαμέρισμα είναι μια ξεπουλημένη γυναίκα από τον ίδιο της τον άνδρα, ένας αριθμός σε ένα τεφτέρι με τα οικογενειακά έξοδα, η πόρνη από πάνω είναι πιο χαρούμενη στην ουσία . Η Ερατώ ζει με τις χαρές των άλλων και με τις ζωές των άλλων. Νιώθει σαν το σκυλί που παραφυλά νηστικό έξω από την ταβέρνα για να του πετάξουν ένα κόκκαλο και να το αρπάξει.
Η κυρία Διδασκάλου εκτός από μια πολύ καλή ηθοποιός και ιδιαίτερα εντυπωσιακή γυναίκα, είναι και ένας δοτικός και γλυκός άνθρωπος. Μας είπε πως έδωσε την ψυχή της σε αυτόν τον μονόλογο και έλεγε την αλήθεια. Μας είπε ακόμα πως υπάρχουν πολλές δυστυχισμένες γυναίκες και πως το έργο έλεγε σκληρές αλήθειες!
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ιωνικό κέντρο στην Πλάκα το φθινόπωρο του 2011. Έχουμε 2015 και όμως δεν σταματά να σημειώνει επιτυχίες γιατί είναι αυθεντικό και ότι αληθινό κρατά στο χρόνο. Η ιστορία εν μέρει είναι αληθινή. Δύσβατα τα μονοπάτια της γυναικείας ψυχολογίας, χτες όμως πήραμε μια γεύση.
Μαριάννα Μαργώνη
Σπουδάστρια Δ.ΙΕΚ Αγρινίου
ΠΗΓΗ: AGRINIOREPORT.COM
