Με επιτυχία και μαζική συμμετοχή εργαζομένων γυναικών, πραγματοποιήθηκε σήμερα, 8 Μάρτη 2020, η εκδήλωση του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου, για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας, στην καφετέρια-πιτσαρία PIZZA ROMA (πεζόδρομος Χ.Τρικούπη) στο Αγρίνιο.
Όλη την προηγούμενη εβδομάδα το Ε.Κ.Α. και τα σωματεία μέλη του, πραγματοποίησαν ενημερωτικές εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, με ιδιαίτερη στιγμή την παρέμβαση-ομιλία στο συσκευαστήριο των ιχθυοκαλλιεργειών ΝΗΡΕΑΣ, στον Αστακό Αιτ/νίας. Από την συνάντηση αυτή, αναδείχτηκαν τα προβλήματα που έχει η εργαζόμενη εργάτρια, προβλήματα που γεννάει το ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.
Στη σημερινή εκδήλωση στην PIZZA ROMA, άνοιγμα των ομιλιών έκανε η συναδέλφισσα Σοφία Σαμαντά, πρόεδρος του σωματείου καθαριστριών σχολικών κτιρίων Αιτ/νίας και Ευρυτανίας, με αναφορά στην παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Χαιρετισμό απεύθυνε η κ. Μαίρη Χρυσικοπούλου, εκ μέρους του «Παναιτωλοακαρνανικού Σύλλογου Γυναικών». Ομιλία επίσης έγινε από την Εύη Παπαδοπούλου εκ μέρους της ομάδας γυναικών Αγρινίου της Ο.Γ.Ε και κεντρική ομιλία εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου έγινε από τη συναδέλφισσα Ντουντούμη Μαίρη η οποία μεταξύ άλλων είπε:
OMIΛΙΑ
« Σήμερα την 8η Μάρτη 2020, την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, την ημέρα σύμβολο αγώνα και διεκδίκησης για τις γυναίκες όλου του κόσμου, το ΕΚΑ χαιρετίζει όλες τις γυναίκες αγωνίστριες της ζωής, όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες, τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις πρόσφυγες και τις μετανάστριες.
Από τη σημερινή μας εκδήλωση, στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, που βιώνουν τη βαρβαρότητα που γεννά ο πόλεμος, που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είμαστε στο πλευρό των γυναικών προσφύγων και μεταναστών, που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τούρκικης κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί ευθύνονται για τη διάλυση χωρών, τον ξεριζωμό λαών που εγκλωβίζει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.
Νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων, γιατί κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει πλούσια ιστορία, συνδεδεμένη με την πίκρα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Ξέρουμε ότι καμία γυναίκα δεν παίρνει το παιδί της στην αγκαλιά για να διασχίσει βουνά και θάλασσες, παρά μόνο όταν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, σε πραγματικό αδιέξοδο.
Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι, που μπλέχτηκαν στα πλοκάμια των ανταγωνισμών και εξαπατήθηκαν από κυκλώματα εκμετάλλευσης. Είναι η πολιτική που αυξάνει τα κύματα της προσφυγιάς και μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή και “φρούριο” της ΕΕ. Αυτή η κατάσταση υπάρχει κίνδυνος να περιπλακεί με την εμπλοκή ΝΑΤΟ και “FRONTEX” στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων.
Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναίκες για να απομονώσουν τόσο τον αντιδραστικό εθνικισμό και την καταστολή, όσο και τον επικίνδυνο κοσμοπολιτισμό της θεωρίας των “ανοιχτών συνόρων”. Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να δυναμώσει η αλληλεγγύη των λαών και να μην πιάσει τόπο το εθνικιστικό, ρατσιστικό δηλητήριο.
Καλούμε τις γυναίκες να δυναμώσουν τον αγώνα για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση.
Απαιτούμε κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της κοινής δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία, στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας να μεταβούν οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους. Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή της Ελλάδας στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Σήμερα, 110 χρόνια από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στο Συνέδριο των σοσιαλιστριών γυναικών, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, τιμάμε τους αγώνες των εργατριών των προηγούμενων αιώνων. Αυτοί οι αγώνες εξακολουθούν και σήμερα να φωτίζουν το δρόμο μας. Το μήνυμα της 8ης Μάρτη παραμένει ζωντανό και επίκαιρο, γιατί η ανισοτιμία ζει και βασιλεύει για τις γυναίκες του μόχθου.
Όπλο στον αγώνα μας είναι η κοινή δράση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος με εργατικά σωματεία και Ομοσπονδίες, με ενώσεις αυτοαπασχολουμένων, με φοιτητικούς συλλόγους, με σωματεία συνταξιούχων τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια, για να βγούμε στην αντεπίθεση, για να διεκδικήσουμε ζωή με δικαιώματα για μας και τις οικογένειές μας.
Το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις γυναίκες που ακόμα διστάζουν να βγουν στον αγώνα, που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει να συμμετέχουν στο σωματείο, στο γυναικείο σύλλογο. Η επιδείνωση της θέσης των γυναικών δεν συνδέεται μόνο με την ένταση της αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης. Σχετίζεται και με την κατάσταση του κινήματος που βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες.
Αυτή την κατάσταση έχουμε τη δύναμη να την ανατρέψουμε με τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, απορρίπτοντας τις σειρήνες της απογοήτευσης, της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού με τη μίζερη ζωή. Να μη χάσουμε άλλο πολύτιμο χρόνο.
Καλούμε τις γυναίκες να σκεφτούν πόση δύναμη μπορούν να αντλήσουν όταν οι αγωνίες τους συναντηθούν με τους ελπιδοφόρους δρόμους της αγωνιστικής διεκδίκησης των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων. Όσο παλεύουμε απομονωμένες με τα “θεριά της καθημερινότητας”, θα οδηγούμαστε πάντα σε νέα ατομικά αδιέξοδα.
Στην πραγματικότητα, η ικανότητα, η πρωτοβουλία, η ευθύνη, η προσωπικότητα της γυναίκας μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στην καθημερινή συλλογική, κοινωνική δράση.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Η 8η Μάρτη είναι η μέρα διεκδίκησης και αγώνα για ισότιμα δικαιώματα γυναικών και ανδρών στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση. Είναι μέρα αφιερωμένη στις αγωνίστριες της ζωής, που τις ξεζουμίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί για να κερδίζουν διπλά και τρίδιπλα. Σ’ αυτές που ακριβοπληρώνουν τη μητρότητα, ή τους φαντάζει μακρινό όνειρο, αφού θεωρείται κόστος για την εργοδοσία και το κράτος. Σ’ αυτές που τους στερούν ακόμα και τις Κυριακές για να ξεχειλίζουν τα σεντούκια των μεγαλεμπόρων. Σ’ αυτές που δεν έχουν τον ελάχιστο χρόνο για να συμμετέχουν στο σωματείο τους ή στο γυναικείο σύλλογο»
«Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Φίλες και Φίλοι,
Αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλεμπόροι, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η ΕΕ, που τους υπηρετούν, θέλουν να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Αξιοποιούν κάθε μέσο για να μας πείσουν: Τη χειραγώγηση, αλλά και τη βία, τον αποπροσανατολισμό, αλλά και την τρομοκρατία.
Δεν θα τους περάσει. Γιατί, το κίνητρό μας να ζήσουμε μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας, είναι το πιο ισχυρό όπλο. Για μας οδηγός είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας.
Σήμερα, την εποχή της ψηφιοποίησης και αυτοματοποίησης, υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας και επομένως να γίνει πραγματικότητα η γυναικεία ισοτιμία. Υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί σταθερή εργασία με δικαιώματα, για να εργάζονται όλες οι γυναίκες στο αντικείμενο των σπουδών τους, με δημόσια και δωρεάν επανειδίκευση, με σταθερό ωράριο, με μείωση του γενικού εργάσιμου χρόνου. Υπάρχουν οι επιστημονικές και τεχνολογικές προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, η προστασία του γυναικείου οργανισμού με μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Γι’ αυτό σήμερα, 8 Μάρτη 2020:
– Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ωράρια και τη ζωή λάστιχο που κατακερματίζουν τη ζωή μας, εξανεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.
– Δεν ανεχόμαστε να εργαζόμαστε χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, η μητρότητα να γίνεται ατομική μας υπόθεση και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα
– Δεν δεχόμαστε επιστημονικές κατακτήσεις, όπως η κρυοσυντήρηση των ωαρίων, να γίνονται ο δούρειος ίππος για να αποφασίζει η εργοδοσία πότε και αν θα γίνουμε μητέρες.
– Αντιπαλεύουμε την πολιτική της “ενεργού γήρανσης” που μας θέλει να εργαζόμαστε ως τα βαθιά γεράματα, να ζούμε με μισθούς και συντάξεις πείνας.
– Δεν συμβιβαζόμαστε με τις διακρίσεις σε κάθε πλευρά της ζωής μας, με τις αναχρονιστικές προκαταλήψεις για το ρόλο της γυναίκας.
– Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που βιώνουμε. Μπορούμε να την ανατρέψουμε. Η διέξοδος βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αγωνιστική στάση ζωής και στη διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Οι κλωστοϋφαντουργίνες της Μασαχουσέτης διαδήλωναν το 1912 διεκδικώντας “ψωμί και τριαντάφυλλα”, δηλαδή πάλευαν και για το 8ωρο, για τους μισθούς, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αλλά και για πολιτισμό και ψυχαγωγία, για όλες τις πλευρές της ζωής της εργάτριας. Ο Τζειμς Οπενχαϊμ στο εμβληματικό του ποίημα για τους μεγάλους γυναικείους εργατικούς αγώνες, έγραφε: “…Ναι και για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα. Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες..”.
Σπάμε τις αλυσίδες του φόβου και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματά μας στην εργασία στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο. Βγαίνουμε μπροστά στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους και προσφυγιά.
ΖΗΤΩ Η 8η ΜΑΡΤΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ».
sinidisi.gr
