Και το ερώτημα είναι: θέλουμε ή όχι τις λύσεις;
Τη σύγχυση (“Γόρδιος δεσμός”) που επικρατούσε μεταξύ:
- της ονομασίας των επιτραπέζιων ελιών της ποικιλίας Καλαμών/Καλαμάτα της χώρας μας που εξάγονται (65.000 τόνοι) με την ονομασία “Kalamata olives” από 90ετίας, προσπορίζοντας στην χώρα €200+ εκατ.,
- με την πρόσφατη (από το 1996) ονομασία των επιτραπέζιων ελιών της προέλευσης (Ν.Μεσσηνίας) ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας” / PDO “Elia Kalamatas” που δεν εξάγονται και που επί 24 χρόνια δεν ξεπέρασαν τους 300 τόνους ετησίως,
ήρθε να επιλύσει η Υ.Α.331/20735/26.2.2018/ΦΕΚ648/Τ.Β’ (“Σολομώντια λύση”).
Μέχρι την παραπάνω Υπουργική Απόφαση, από το 2000 και μετά επικρατούσε στις εξαγωγές του προϊόντος το χάος με αποκορύφωμα την απόσυρση συσκευασιών καταναλωτού με την ονομασία “Kalamata olives” από τα Ευρωπαϊκά ράφια, μετά από καταγγελίες ντόπιων παραγόντων.
Η Υπουργική αυτή Απόφαση απέτρεψε τελευταία στιγμή:
- την οικονομική καταστροφή των ελαιοπαραγωγών που καλλιεργούν την ποικιλία Καλαμών/Καλαμάτα και που παράγουν το 97% της παραγωγής της χώρας (εκτός Ν.Μεσσηνίας που παράγει το 3%) και
- την απώλεια εξαγωγών αξίας €200+ εκατ., επ΄ωφελεία τρίτων ανταγωνιστριών χωρών (Τουρκίας, Αιγύπτου, κ.λ.π.)
Μετά απ΄αυτή την πραγματικότητα, είναι απορίας άξιον ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν την Αξιότιμη Υφυπουργό Κυρία Φ. Αραμπατζή να θεωρήσει την “Σολομώντια λύση” της Υ.Α. 331/20735/26.2.2018/ΦΕΚ648/Τ.Β’ ότι δημιούργησε προβλήματα.
Ποια προβλήματα;
