Ωστόσο, αν σπείρεις ανέμους, θα θερίσεις θύελλες.

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις, …για να θερίσεις, όμως, πρέπει αυτό που θα σπείρεις να το φροντίσεις. Να το ποτίσεις, να το σκαλίσεις, να το βοτανίσεις, να το προστατεύεις από ασθένειες και καταπατητές. Έχει δουλειά το πράγμα, δεν είναι απλό.

Πρέπει να έχεις νερό για να ποτίσεις, να υπάρχει δίκτυο αρδευτικό, να λειτουργούν οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων. Χρειάζεσαι εργαλεία και μηχανήματα για να σκαλίσεις. Πρέπει να γνωρίζεις από ασθένειες, να έχεις κατάρτιση για το πώς, πότε και με ποια διαδικασία θα περιποιηθείς την καλλιέργειά σου.

• Κατά συνέπεια, ναι μεν θα σπείρεις, δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι θα θερίσεις στο τέλος. Σχετικά είναι όλα. Όλα, …όχι όμως και όλοι! Υπάρχουν οι σχετικοί βλέπετε, υπάρχουν και οι άσχετοι!! Εκείνοι που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις….. και άντε μετά στο θερισμό να τους εξηγήσεις ότι δικό τους είναι το λάθος που φύτρωσαν στο πλέον ακατάλληλο για τους ίδιους σημείο.

«Ας πρόσεχαν», θα πει κάποιος. Και θά’ χει εν μέρει δίκιο να το πει. Εν μέρει όμως κι ως ένα βαθμό. Διότι τα δικά τους λάθη, κατά κανόνα άλλοι τα  πληρώνουν. Και μάλιστα αδρά…..

Τα εγκλήματα που έκαναν δεκαετίες ολόκληρες οι κυβερνήσεις, δεν τα πληρώνουν τα κόμματα και οι υπουργοί. Ο λαός τα πληρώνει. Ο κοσμάκης. Και την αδράνεια, την αναποτελεσματικότητα, την αδυναμία, την άρνηση σχεδιασμού και υλοποίησης αγροτικής πολιτικής, ποιος την πληρώνει; Ποιος άλλος;  Ο αγρότης…..

Πόσο άλλο να πληρώσει όμως αυτός ο αγρότης, πόσο βάρος να σηκώσει; Και για Ολυμπιακό μετάλλιο στην Άρση να τον προορίζουν, με τόσα χρόνια σκληρή προπόνηση στα βάρη, στο τσεπάκι το έχει το χρυσό!

• Βέβαια, δύσκολοι καιροί είναι για όλους, κανείς δεν αντιλέγει πως και ο αγρότης στην εθνική προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας πρέπει να βάλει πλάτη. Όπως και έκανε. Και με το παραπάνω. Και τώρα που αρχίζει να φαίνεται μια αχτίδα φωτός, δικαιούται κι αυτός τη δική του τη θέση στον ήλιο.

Έχουμε, όμως, την αίσθηση ότι την ώρα που κάποιοι συνεχίζουν να βάζουν πλάτη για να σταθεί η κοινωνία στα πόδια της, κάποιοι άλλοι ακουμπάνε σ’ αυτή την πλάτη, ρίχνοντας μόνο το βάρος τους.

Με άλλα λόγια, τους φορτωνόμαστε και δαύτους! Και δεν φτάνει που τίποτα δεν έχουν να πουν, τίποτα να δείξουν, τίποτα θετικό προσφέρουν, με τη γνωστή ανοησία και εμπάθειά τους, προσπαθούν να υπονομεύσουν οτιδήποτε τους ξενίζει, ….ακριβώς επειδή είναι τόσο ξένο για τους ίδιους ότι είναι φωτεινό.