Του Δημήτρη Παπαδάκη
Γιατί δεν φτιάχνονται εργοστάσια αυτοκινήτων στην Ελλάδα; Πριν αποστρέψει κανείς το βλέμμα σε αυτή την ερώτηση καλό θα ήταν να αναλογιστεί, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν επιχειρήσεις, είτε το τομέα των τεχνολογιών αιχμής είτε στην παραγωγή πρώτων υλών, που είναι προμηθευτές αυτοκινητοβιομηχανιών. Για παράδειγμα, ελληνικής εταιρεία παράγει το λογισμικό για τους σένσορες του ABS γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ένα ακόμη παράδειγμα είναι ότι ένας από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας, η Elval Halcor προμηθεύει αυτοκινητοβιομηχανίες παρέχοντάς τους μέρη του αυτοκινήτου που κατασκευάζονται από αλουμίνιο ή από χαλκό. Επομένως δεν είναι καθόλου αιθεροβάμων όποιος θα ήθελε να δει ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων στην Ελλάδα.
Πρόσφατα ο Υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης αποκάλυψε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δείξει ενδιαφέρον, ώστε το εργοστάσιο που σχεδίαζε η Volkswagenστην Τουρκία και ματαιώθηκε λόγω της τουρκικής εισβολής στην Συρία να έρθει στην Ελλάδα. Υπάρχουν πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο; Η απάντηση ήρθε στο InnovationForum που διοργανώθηκε από τη γερμανική πρεσβεία και το ελληνογερμανικό επιμελητήριο, όπου ο Ιωάννης Καλλίγερος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Mercedes Benz Hellas εξήγησε γιατί είναι δύσκολο να δημιουργηθούν μονάδες παραγωγής αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, μετέφερε όπως είπε την απάντηση που έλαβε, όταν έκανε το ίδιο ερώτημα σε υψηλόβαθμο στέλεχος της αυτοκινητοβιομηχανίας Mercedes.Η απάντηση είναι ότι για να έρθουν στην Ελλάδα αυτοκινητοβιομηχανίες θέλουν λιμάνια που να λειτουργούν, θέλουν να υπάρχει ένα επαρκές τραπεζικό σύστημα, αλλά και ένα σύστημα δικαιοσύνης που δε θα χρειάζεται για να πάρει μία απόφαση 10 με 15 χρόνια.
Αυτά όπως καταλαβαίνει κανείς είναι οι sine qua non προϋποθέσεις για μία επένδυση. Σίγουρα θα ήθελε ο πιθανός επενδυτής και ένα σταθερό φορολογικό σύστημα και λιγότερη γραφειοκρατία. Όμως άλλα είναι τα ζητήματα που τίθενται πρώτιστα. Ούτε τα φορολογικά, ούτε τα εργασιακά, ούτε η διαφθορά, ούτε οι χρήσεις γης, ούτε το μισθολογικό κόστος, ούτε η γραφειοκρατία. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς ανοιχτά λιμάνια! Λιμάνια που δεν θα τα κλείνει η Π.Ν.Ο, όποτε γουστάρει, ούτε το ΠΑΜΕ κάθε φορά που η κομματική ανάγκη επιτάσσει το κλείσιμό τους. Θέλουν ένα λειτουργικό τραπεζικό σύστημα και όχι το «ζόμπι» που προέκυψε από τα δισεκατομμύρια των «κόκκινων» δανείων. Θέμα που καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει. Και θέλουν και μια Δικαιοσύνη που θα απονέμει δικαιοσύνη σε λελογισμένο χρόνο. Και όχι αυτό που βιώνουμε και το οποίο ουσιαστικά συνιστά αρνησιδικία. Ούτε αυτό καταφέραμε να το αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι ευρωπαϊκές επενδύσεις θα πρέπει μάλλον να τις ξεχάσουμε. Οι μόνες επενδύσεις που έγιναν ή θα γίνουν γίνονται κυρίως για άλλους γεωπολιτικούς λόγους (βλέπε Cosco στον Πειραιά).
Αν είχαμε αυτές τις τρεις προϋποθέσεις δεν θα είχε γίνει επενδυτικός παράδεισος, αλλά τουλάχιστον θα ελπίζαμε σε κάτι…Τώρα μάλλον δεν θα πρέπει να ελπίζουμε σε τίποτα σπουδαίο γιατί εκτός των θεμελιωδών προϋποθέσεων στερούμαστε γενικότερα κουλτούρας προσέλκυσης επενδύσεων. Ας θυμηθούμε μονάχα πως η Αγγλία κατάφερε να «κλέψει» το εργοστάσιο της Nissanστο Βόλο στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η οικογένεια Θεοχαράκη συναρμολογούσε ήδη αυτοκίνητα της Nissanστην Ελλάδα καιοι Ιάπωνες πρότειναν την ίδρυση ενός μεγαλύτερου εργοστασίου συναρμολόγησης, προκειμένου να αποκτήσει ο ιαπωνικός κολοσσός «γερή» βάση στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι Ιάπωνες ήρθαν στο Βόλο, όμως κανείς από την τότε ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για την επένδυση αυτή. Θρυλείται μάλιστα και ένα ταξίδι incognito της Μάργκαρετ Θάτσερ στο Βόλο, προκειμένου να πείσει Ιάπωνες. Το σίγουρο είναι πως το εργοστάσιο της Nissan έγινε στο Σάντερλαντ, όπου και λειτουργεί έως σήμερα…
Εφημερίδα «Συνείδηση»
sinidisi.gr
