Το Αγρίνιο ανέκαθεν έβγαζε ταλέντα σε όλα τα σπορ. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, Στίβο, Βόλεϊ, Χάντμπολ. Αθλήματα που είδαν Αγρινιώτες να πετυχαίνουν σπουδαία πράγματα. Εδώ φυσικά θα μιλήσουμε για το μπάσκετ. Για (όπως λεει και ο τίτλος του κειμένου) Διαμάντια που βγήκαν μέσα απο Λάσπη. Ο Τίτλος θα δικαιολογηθεί στην συνέχεια.Φέτος είδαμε κάτι εκπληκτικό. Παιδιά που φύγανε απο εδώ πριν καν τελειώσουν το σχολείο να είναι πρωταθλητές όπου και αν αγωνίστηκαν. Και αν δεν κατέκτησαν κούπα έφτασαν πολύ κοντά σε αυτή.
Ας ξεκινήσουμε απο το ασθενές και ωραίο φύλλο.
Η Γωγώ Σταμάτη απο το τέλος Γυμνασίου βρίσκεται στην Αθήνα. Απο τα 15 της έφυγε και φέτος κατέκτησε το πρωτάθλημα Νεανίδων της ΕΣΚΑ με τον Αθηναϊκό και έχει βάλει πλώρη για το πρωτάθλημα Ελλάδος.
Η Ευτυχία Γράψα (Noύμερο 7)αγωνίστηκε με την ομάδα της Αναγέννησης Νέου Ρυσίου στο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Γυναικών. Απο τα 16 έχει φύγει και αυτή για την Θεσαλλονίκη αγωνιζόμενη στον ΠΑΟΚ στην Μεντ και στον Φιλαθλητικό.
Όσο για τα αγόρια;
Εκεί να δείτε. Ο Προμηθέας Πατρών που κατέκτησε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα Παίδων της ΕΣΚΑΗ και εχει βλέψεις για ακόμα πιο ψηλά έχει οχι ένα, όχι δυο αλλά τέσσερα παιδιά απο το Αγρίνιο στην 12αδα του. Κυριλής, Πιστιόλης, Σταθόπουλος και Πατσατζόπουλος. Στον Προμηθέα αγωνίζεται και ο Δημήτρης Κυριλής που κατέκτησε με το Εφηβικό του Προμηθέα την δεύτερη θέση ενώ πηγαίνει παρα πολυ καλά και με την θυγατρική ομάδα Προμηθέας 2014.
Ο Σωκράτης Ναούμης (νούμερο 8) έφυγε για την Αθήνα για να τελειώσει το σχολείο εκει και για ένα καλυτερο μπασκετικό μέλλον. Και φαίνεται οτι γίνεται πραγματικότητα αφου προχθές κατέκτησε το πρωτάθλημα εφήβων της ΕΣΚΑΝΑ με τον Ίκαρο Καλλιθέας νικώντας τον Πανιώνιο και όντας ένας απο τους καλύτερους παικτες. Συμπαίκτης του Ναούμη ο Θανάσης Ντουζίδης (νούμερο 5) με ρίζες απο το Αγρίνιο αν και η περιπτωση του είναι διαφορετική και πιο τυχερή γιατί μεγάλωσε στην Χαλκίδα.
Οι Αποστόλης Ναούμης και Γιάννης Κουκουνιάς αγωνίζονται στην Α2 με το Ψυχικό και τον Αετό αντίστοιχα. Ο Αποστόλης στα 16 του ήταν ήδη στην Θεσαλλονίκη στον Μαντουλίδη.
Ο Κώστας Γεωργούλας παίκτης με παραστάσεις απο Α2 και Β Εθνική έφτασε να φύγει με μια τσάντα στο ώμο στα 23 του και όποιος μιλήσει μαζί του μπορει να καταλάβει πολλά απο αυτά που είχε δει εδώ και νόμιζε οτι ειναι το μπάσκετ, και απο αυτά που τελικά είδε εκεί που πήγε σε επίπεδο νοοτροπίας, εγκαταστάσεων, προπόνησης κτλ.
Όλα αυτά τα παιδιά έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό οτι φύγανε μικροί απο τα σπίτια τους για ένα καλύτερο μπασκετικό μέλλον. Και είτε μας αρέσει είτε οχι ειναι ΝΤΡΟΠΗ σε μια πόλη 100.000 χιλιάδων κατοίκων να μην μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της.
Γιατί δεν μπορεί;
Προφανώς και η μη ύπαρξη Πανεπιστημίου στην Πόλη εκτός κάποιων τμημάτων του Πανεπιστημιου Πατρών παίζει καθοριστικό ρόλο για τις ομάδες που δεν μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά μετά τα 18 αλλά οταν βλέπεις παιδιά να φεύγουν απο τα 15 τους εκεί το πρόβλημα αλλάζει και φεύγει απο την γνώση και πηγαίνει στην έλλειψη εγκατάστασεων και όχι μόνο.
Το Αγρίνιο των 106.000 χιλιάδων ψυχών έχει μόνο ένα κλειστό γυμναστήριο και περιμένει καρτερικά είκοσι χρόνια να ολοκληρωθεί το γήπεδο της Αερογέφυρας. ΌΤΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ γίνει θα είναι λύση για τις ομάδες αλλα εδώ καλό είναι να μιλάμε ξεκάθαρα. Το γήπεδο της Αερογέφυρας ειναι απλά λύση- αποσυμφόρησης για τις ομάδες που θα το χρησιμοποιήσουν και θα αυξήσουν τις προπονητικές τους ώρες και τίποτα άλλο.
Ο Δήμος καλό ειναι να το παραδώσει οσο το δυνατόν πιο γρήγορα αλλά απο εκεί και πέρα με απλά βήματα μπορεί να δώσει πνοή στον αθλητισμό της πόλης και όχι μονο στο μπάσκετ. Πόσο κοστίζει να κλειστούν τρείς αίθουσες σε διάφορα σημεία της πόλης και να παραδοθουν στις ομάδες;
Ολα αυτά τα παιδιά που αναφέραμε μέχρι να φτάσουν σε ένα επίπεδο Α σε ανοιχτά γήπεδα με βροχές και …. λάσπες. Αυτά τα γήπεδα φιλοξενούν και τώρα κοντά στα 600 παιδιά.
Η πόλη του Αγρινιου πρέπει να έχει ενα μεγάλο κλειστό γυμναστήριο. Δεν ειναι δυνατόν να έχουν πόλεις των 30.000 και 40.000 κατοίκων και το Αγρίνιο να φωταγωγείτε στην ιδέα οτι θα παραχωρηθεί μετά απο 20 χρόνια ένα γήπεδο που χωράει 400 ατομα. Ο καλύτερος χρόνος να ζητηθεί κάτι τέτοιο ειναι ΤΩΡΑ που η πόλη διαφημίστηκε με την άψογη διοργάνωση του Κυπέλλου Βόλεϊ Γυναικών.
Προπονητές: Οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τις τύχες τόσων παιδιών στο μπάσκετ θα πρέπει να αλλάξουν γραμμή πλεύσης και φιλοσοφία. Όσο ο στόχος ειναι απλά οι νίκες για να αυξηθούν τα παιδιά στην ακαδημία τους αρα και τα έσοδα δεν πρόκειτε να γίνει τίποτα. Πριν δυο χρόνια περίπου είχε γίνει σεμινάριο προπονητών με καλεσμένους τους Πρίφτη και Μίσσα. Τα παιδιά των ακαδημιών κάποιων ομάδων θα βοηθούσαν στην εκτέλεση των ασκήσεων. Οποιος ήταν σε αυτο το σεμινάριο μπορούσε να καταλάβει πολλά. Τα παιδιά αγνοούσαν βασικά πράγματα κάνοντας ακόμα και τους καλεσμένους προπονητές να απορήσουν. Στόχος ειναι να μπεί καλάθι και μόνο με κάθε τρόπο για να γίνουμε οι μάγκες της Πόλης; Αν ναι απλά και όμορφα είναι ΛΑΘΟΣ. Ποσοι απο τους προπονητές παρακολούθησαν ένα σεμινάριο προπονητών εκτός Αγρινίου τα τελευταία χρόνια; Στην Πάτρα πριν 15 μερες έγινε σεμινάριο προπονητών και μάλιστα ένα μέρος αυτού ήταν για προπόνηση μικρών ηλικίων. Πόσοι Πήγαν;
Ας ρωτήσουν ενα απο αυτά τα παιδιά πως πήγαν και που βρίσκονται τώρα στην μπασκετική τους εξελιξη. Τόσα χρόνια πολλοί εξ αυτών διαμαρτύρονται οτι δεν έχουν χώρο για να δουλέψουν όπως θέλουν. Ας τον δώσουμε να δούμε τι το διαφορετικό θα δούμε.
Κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ακόμα και εμείς οι δημοσιογράφοι που εκθειάζουμε πρόσωπα και καταστάσεις που πολλές φορές είναι για κριτική αυστηρή και οχι για εύσημα. Αλλά η αρχή θα πρέπει να γίνει απο τον Δήμο και τις εγκαταστάσεις.
Ας ελπίσουμε οτι η τωρινη τοπική αυτοδιοίκηση θα ριξει βάρος στην ανάπτυξη του αθλητισμού της πόλης. Τα πρώτα βήματα ειναι θετικά αλλά είναι ανάγκη για ακόμα περισσότερα πράγματα ΟΥΣΙΑΣ. Πολύ καλές οι διοργανώσεις υψηλού επιπέδου αλλά πλέον ειναι ώρα για κινήσεις που θα μείνουν στην Πόλη.
Ας κρατήσουμε τα Διαμάντια και να διώξουμε την Λάσπη.
Μιχάλης Σταμουλάκης
αναδημοσίευση απο http://agrinionews.gr
