Του Λίνου Υφαντή,

Η υπόθεση τρένου φαίνεται να έπεσε αμαχητί για τη Δυτική Ελλάδα. Μάλιστα δεν έλειπαν οι ψίθυροι στην καλύτερη «περί αιθεροβάμονων απόψεων» για όσους υποστήριζαν το αντίθετο.

Μια πιο προσεκτική ματιά όμως στους αριθμούς, ίσως έπειθε για την αναγκαιότητα ή έστω τη δοκιμή να ξαναλειτουργούσε το τρένο Αγρίνιο-Μεσολόγγι ως προαστιακός. Αυτό θα προκύψει ως συμπέρασμα από την υπάρχουσα κοινωνική διασύνδεση των δύο μεγάλων πόλεων της Αιτωλοακαρνανίας. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ τους, όχι σε περιστασιακούς επισκέπτες αλλά σε εργαζομένους. Προς το Μεσολόγγι ειδικά μετακινείται πληθώρα εργαζόμενων από το Αγρίνιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο με υπηρεσιακά λεωφορεία πηγαινόερχονται 150 άτομα. Αν υπολογίσουμε άλλους τόσους με αυτοκίνητα τότε ίσως ξεπερνούν τους 300. Ο αριθμός αυτών δεν συνυπολίζει άλλους στην ίδια κατηγορία ή περιστασιακούς για δουλείες ή φοιτητές με τα ΚΤΕΛ. 

Στο μεσοπόλεμο το τρένο ήταν μια υγιής βιώσιμη επιχείρηση. Αν ανατρέξουμε στα στατιστικά της εποχής κατά μέσο όρο μετακινούνταν προς Μεσολόγγι 180.000 επιβάτες ετησίως δηλαδή κατά μέσο όρο 500 επιβάτες την ημέρα.  Αν στην αναγωγή αυτή βάλουμε λιγότερο κόστος σε καύσιμα, συντήρηση κτλ, τότε ίσως τα νούμερα αυτά πλησιάζουν τα σημερινά της βιωσιμότητας. Άλλωστε το Αγρίνιο και Μεσολόγγι και  είναι ενδιάμεσες «αστικές μάζες»που μοιάζουν σαν  τις αντίστοιχες που εξυπηρετούνται από τον αντίστοιχο προαστιακό των Πατρών σε επίπεδο συνοικιών.

Μήπως λοιπόν στο επίπεδο αυτό ένας προαστιακός θα ήταν βιώσιμος; Άλλωστε η κίνηση είναι ιδιαίτερα αυξημένη τις πρωινές ώρες στο υπάρχον πεπαλαιωμένο οδικό δίκτυο, άσχετα με την άσφαλτο που ρίχθηκε. Ίσως η Κλεισούρα είναι πλέον μικρή για να χωράει όλη αυτή την επικοινωνία των δύο πόλεων με τους νέους συγκοινωνιακούς όρους.

Πολλές φορές λοιπόν το αυτονόητο δεν είναι μακριά αλλά μπροστά μας.  Μιλάμε βέβαια για μια λύση η οποία δεν επηρεάζει καθόλου τις ροές μετακινήσεων στα υπάρχοντα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ας ξαναδούμε λοιπόν τον προαστιακό.

agrinionews.gr