Ο Κώστας Πατρώνης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1950 και σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στην Θεσσαλονίκη και αργότερα στο Παρίσι Κινηματογράφο. Επίσης ασχολήθηκε με φωτογραφία και με διάφορες δράσεις σχετικές με την διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας. Τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζει μια έκθεση στον χώρο της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς στο Αγρίνιο με θέμα «Αγρίνιο: H δεκαετία του ‘80». Για την έκθεση αυτή μίλησε με την Χρύσα Σπαή για τους αναγνώστες του AgrinioBestOf.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή Μ. Δευτέρα και Μ. Τρίτη απο 19:00 ως 21:00
Κύριε Πατρώνη Γιατί διαλέξατε την δεκαετία του ‘80 ;
Πρώτα, γιατί η αρχή της συμπίπτει με τον ερχομό μου στο Αγρίνιο, ύστερα από τις σπουδές και τον στρατό. Ξανάβλεπα την γενέθλια πόλη με άλλο «μάτι». Ήθελα να αποτυπώσω το καθετί. Φωτογράφιζα με μανία τα πάντα. Κτήρια , ανθρώπους , σκηνές στην αγορά. Δεύτερον , γιατί διαισθανόμουν ότι η δεκαετία αυτή θα είναι καθοριστική , μια τομή στην ιστορία της πόλης. Έφευγαν σιγά σιγά τα παλιά κτήρια και οι παλιές συνήθειες. Η ραγδαία ανοικοδόμηση άλλαζε το πρόσωπο του Αγρινίου. Ένας τρίτος λόγος είναι γιατί η δεκαετία αυτή συνέπεσε με τις προσπάθειές μου,μαζί με άλλους συμπολίτες, για την διάσωση ορισμένων αξιόλογων και χαρακτηριστικών κτηρίων της πόλης.
Είναι δύσκολο να φωτογραφίσετε όλα αυτά τα έργα που βλέπουμε εδώ;
Οι φωτογραφίες που εκτίθενται εδώ είναι παρμένες την δεκαετία 1980-1990. Ηταν μια συχνή μου ασχολία να παίρνω την φωτογραφική μηχανή και να βγαίνω έξω να φωτογραφίζω ότι έκρινα ότι πρέπει να φωτογραφηθεί. Βέβαια εκείνη την εποχή χρειαζόταν και λίγο θάρρος να το κάνεις αυτό καθότι ο κόσμος σε κοίταζε παράξενα όταν σε έβλεπε έξω να φωτογραφίζεςι κτίρια κλπ.
Ποιό από τα διατηρητέα κτήρια σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και γιατί;
Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το κτήριο που δεν βγήκε τελικά διατηρητέο και γκρεμίστηκε ήταν το αρχοντικό του Φαφούτη - Ξηντάρα στην Μπαϊμπά 28, το οποίο παλέψαμε και με άλλους να το κάνουμε διατηρητέο, καθότι ήταν ένα αξιόλογο κτίριο, με υπέροχες οροφογραφίες, όπως μπορείτε να δείτε και από τις φωτογραφίες στην παρούσα έκθεση. Τα ταβάνια του σπιτιού ήταν καταστολισμένα με οροφογραφίες. Ηταν ένα ψηλοτάβανο αρχοντικό σπίτι των αρχών του 19ου αιώνα.
Ξέρετε άλλα κτίρια που σας έκαναν εντύπωση και έχουν κατεδαφιστεί;
Ναί. Πολλά θα έλεγα. Τα περισσότερα που είναι στην έκθεση αυτή σχεδόν όλα είναι γκρεμισμένα. Υπάρχουν μερικά που τα έχουμε ακόμη αλλά τα έβαλα ενδεικτικά για να δούμε πως όταν υπάρχει θέληση και χρήμα τα παλιά κτίρια ξανανοιώνουνε και γίνονται καινούργια. Οπως το ξενοδοχείο MARPESSA, η Τράπεζα Πειραιώς κλπ
Κάθε πόλη πρέπει να κρατά την πολιτιστική της κληρονομιά αναλοίωτη;
Είναι αυτονόητο πως ναι. Η μνήμη είναι σαν οδηγός για το μέλλον. Αν δεν προσέχουμε την μνήμη και τα παλιά, είναι σαν να οδηγούμε ένα αυτοκίνητο χωρίς να κοιτάζουμε τον πίσω καθρέπτη. Η φωτογραφία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της μνήμης και της ιστορίας. Ετσι ο φωτογράφος γίνεται πολλές φορές χωρίς να το ξέρει ο οπτικός «ιστορικός» της εποχής του. Και πιστεύω ότι και αυτό είναι μια συνεισφορά. Δηλαδή η διατήρηση της μνήμης και των εικόνων. Η μνήμη είναι ένα βασικό πράγμα όπως στους λαούς και στις πόλεις και παντού.
Είστε ευχαριστημένος με την προσέλευση του κοινού στην έκθεση;
Πάρα πολύ. Δεν το περίμενα. Ευχαριστώ που μου δίνεται την ευκαιρία να ευχαριστήσω τον κόσμο που αγκάλιασε αυτή την έκθεση. Περίμενα ότι θα είχα γύρω στους 100-200 επισκέπτες με τα εγκαίνια, αλλά φάινεται ότι τελικά ξεπέρασαν τους 1000. Βέβαια σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι στον χώρο της παλαιάς Δημοτικής Αγοράς που γίνεται η έκθεση γίνονται και άλλες εκδηλώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι έρχεται κόσμος και έτσι βρίσκει την ευκαιρία να επισκευθεί και την δική μου έκθεση. Από αυτό και μόνο μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό γεγονός είναι το ότι ο χώρος της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς μετατράπηκε σε ένα πολυδύναμο πολιτιστικό χωρο. Ένα άλλο πράγμα που μου έκανε καλή εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενδιαφέρθηκαν κάποιοι δάσκαλοι και κανονίσαμε μέσω τηλεφώνου να έρθουν οι μαθητές τους και να επισκεφθούν την έκθεση. Επίσης ήρθαν και μαθητές από το σχολείο Δεύτερης ευκαιρίας.
Τελικά υπάρχει πολιτιστική ανάπτυξη στην πόλη μας;
Θα έλεγα πως ναι. Τα τελευταία χρόνια ιδίως έχουμε πολλές εκδηλώσεις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Το γεγονός ότι αποκτήσαμε περισσότερους χώρους αξιόλογους και λειτουργικούς οπως αυτός που είμαστε τώρα συνέβαλε τα μέγιστα στην εξέλιξη αυτή. Φυσικά πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα. Μην ξεχνάμε ότι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Πως θα βλέπατε το γεγονός ένα μεγάλο διατηρητέο κτήριο όπως οι αποθήκες Παπαπέτρου πχ να γίνει ένα πολυδιάστατο πολιτιστικό κέντρο ή μουσείο;
Είναι μια πολύ καλή ιδέα. Το συγκεκριμένο κτίριο έχει πολλούς χώρους για να στεγάσει πολλές δράσεις, αλλά απαιτεί αρκετά χρήματα και πολύ γραφειοκρατία για να αξιοποιηθεί. Μακάρι να κινηθούν οι τοπικοί άρχοντες και λοιποί εμπλεκόμενοι φορείς και να ξεμπλοκάρουν τις διαδικασίες ώστε να αποκτήσει σάρκα και οστά αυτή η ιδέα. Πάντως πρέπει να πούμε ότι και οι χώροι που έχουμε τώρα στην διαθεσή μας με λίγη καλή οργάνωση και θέληση μπορούν να καλύψουν αρκετά μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων γιατί μην ξεχνάτε ότι έχουμε: Την Δημοτική Πινακοθήκη, το Κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, το Δημοτικό Θέατρο, τον Κιν/φο ΑΝΕΣΙΣ, το Μουσείο Καπράλου, το Παπαστράτειο Μέγαρο, την παλαιά Δημοτική Αγορά και άλλα πολλά.
Ποιό είναι το μελλον των φωτογραφιών που εκθέτετε εδώ;
Στα σχεδιά μου είναι να εκδοθεί ένα λεύκωμα που να περιέχει όλο το φωτογραφικό υλικό που έχω απο την δεκατία του ’80 (γύρω στις 100 φωτογραφίες) και να κυκλοφορήσει σε μια προσιτή τιμή ώστε να γίνει κτήμα του καθενός.
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας εν όψει Πάσχα;
Εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο, καλή ανάσταση και καλό Πάσχα με ειρήνη και αγάπη.
Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του AgrinioBestOf.gr
