Αφήγηση παραμυθιών από τον Γιάννη Σταμπέλο και τον Δημήτρη Χριστοδουλόπουλο – «Μια φορά κι έναν καιρό μια Άνοιξη…» με τους Νίκη Κάπαρη και Γιάννη Ψειμάδα
Έμμετρα παραμύθια από τον «Παραμυθόκηπο» του Παντελή Φλωρόπουλου για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, αλλά και Αισώπειους μύθους, διασκευασμένους από τον ίδιο σε έμμετρα ποιήματα, αφηγήθηκαν ο Γιάννης Σταμπέλος και ο Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος.
Δεκάδες γονείς με τα παιδιά τους έδωσαν το «παρών» στην όμορφη εκδήλωση, η οποία ταξίδεψε μικρούς και μεγάλους στον κόσμο του «Παραμυθόκηπου». Ο Γιάννης και ο Δημήτρης, με τον ξεχωριστό και μοναδικό τους τρόπο, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και καθήλωσαν τους μικρούς φίλους του παραμυθιού με την παραστατική τους αφήγηση.
Η εκδήλωση, που έγινε το πρωί της Κυριακής (7/4) στην Παλαιά Δημοτική Αγορά, εντασσόταν στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Παιδικής και Νεανικής Λογοτεχνίας που συνδιοργάνωσαν η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αγρινίου, η Α’βάθμια και η Β’θμια Εκπαίδευση και Αγρινιώτες Βιβλιοπώλες.
Της αφήγησης ακολούθησε η Παιδική χορωδία της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αγρινίου, με υπεύθυνη την κ. Βιβή Κανιούρη. Το απόγευμα της Κυριακής, η αφηγήτρια Νίκη Κάπαρη ταξίδεψε το κοινό στον κόσμο των νεράιδων και των δράκων υπό τους μουσικούς ήχους του Γιάννη Ψειμάδα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Μια φορά κι έναν καιρό μια Άνοιξη…»
Ο Δημοσιογράφος, Συγγραφέας και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ, Παντελής Φλωρόπουλος έγραψε για την εκδήλωση:
«Το περίμενα καιρό. Να δω από κοντά τη δουλειά της Νίκης Κάπαρη και του Γιάννη Ψειμάδα. Δεν έχασα την ευκαιρία την Κυριακή το απόγευμα. Μία από τις εκδηλώσεις του Β΄ Φεστιβάλ Παιδικής Λογοτεχνίας ήταν η αφηγηματική μουσική παράσταση για παιδιά με τίτλο «Μια φορά κι έναν καιρό μια Άνοιξη».
Ο Γιάννης συνόδευσε με τη μουσική του την αφήγηση της Νίκης Κάπαρη. Και ήταν τόσο ωραία! Μπροστά σ’ ένα κοινό μικρών και μεγάλων, σε μια αίθουσα της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς, οι δυο τους σταμάτησαν τον χρόνο μας, τον δίπλωσαν σαν σεντόνι που βάζεις στο σεντούκι κι έφεραν έτσι κοντά το σήμερα όχι μόνο με το χθες, αλλά με την αρχή του Χρόνου, τότε που γεννήθηκε η κόρη τ’ Ουρανού, η Αφροδίτη, περνώντας μέσ’ από μύθους με νεράιδες και δράκους.
Η Νίκη Κάπαρη και ο (Παναιτωλιώτης) Γιάννης Ψειμάδας κάνουν αφηγήσεις παραμυθιών, πάνε όπου τους καλέσουν και παρουσιάζουν την υπέροχη δουλειά τους. Εύχομαι να τους καλεί πάντα ο Δήμος, να δίνουν στα παιδιά αυτή την εμπειρία της αφήγησης, όχι κάθε χρόνο, κάθε μήνα αν είναι δυνατόν, από σχολείο σε σχολείο θα ήταν ακόμα καλύτερα. Γιατί ο λόγος είναι αντίδοτο της εικόνας που κυριαρχεί και στεγνώνει τις παιδικές ψυχές από την φαντασία, η απουσία της οποίας στερεί από τις υπάρξεις μας την δημιουργικότητα. Η απουσία όμως της δημιουργικότητας αφήνει έδαφος στην αδράνεια, κατά συνέπεια στην υποταγή του ατόμου στο κυρίαρχο σχήμα των ιδεών ή – ακόμα χειρότερα – της ίδιας της εξουσίας. Γιατί; Μα, επειδή η αφήγηση είναι Λόγος και ο Λόγος σημαίνει Λογική. Εκεί που υποχωρεί ο Λόγος για να πάρει τη θέση του η Εικόνα, στην πραγματικότητα υποχωρεί η Λογική και παίρνει τη θέση της η τρέλα.
Η τρέλα, ναι.
Αυτή που βιώνουμε σήμερα και… τρελαινόμαστε!
Τόσο σημαντική είναι η αφήγηση των παραμυθιών!
Όχι η ανάγνωση, αλλά η αφήγηση!
Τόσο σημαντικό είναι αυτό το έργο που κάνουν άνθρωποι σαν τη Νίκη Κάπαρη και τον Γιάννη Ψειμάδα.
Τέτοια σκεφτόμουν το απόγευμα της Κυριακής 7 Απριλίου.
Και ήταν που το πρωί της ίδιας μέρας, στον ίδιο χώρο, ο Γιάννης Σταμπέλος και ο Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος είχαν την ιδέα, την έκαμαν και πράξη, ν’ αφηγηθούν παραμύθια μου, άλλα από την σειρά “Παραμυθόκηπος” και άλλα (διασκευές) από την (ανέκδοτη) σειρά “Μυθίδια του Αισώπου”. Όλα έμμετρα. Για να έρθουν τα παιδιά σ’ επαφή με το ποιητικό μέτρο, αυτό το μέτρο που έθρεψε πνευματικά την ανθρωπότητα στα πρώτα στάδια του σύγχρονου πολιτισμού.
Ήταν τόσο παραστατικοί ο Γιάννης και ο Δημήτρης, τόσο τρυφεροί, τόσο πλήρεις στην γεμάτη (από παιδιά και γονείς) μεγάλη αίθουσα της Λαχαναγοράς, που άλλο δε μπορούσα ν’ αντισταθώ από το να εκφράσω την συγκίνησή μου. Για μιαν ακόμα φορά διαπίστωνα τι σημαίνει να φεύγει ένα δημιούργημα από τον δημιουργό του και αυτό το δημιούργημα να γίνεται δημιουργός του. Για να το πω καλύτερα: Το έργο που δημοσιεύεται, παύει να είναι κτήμα του δημιουργού του. Είναι πια κτήμα του αφηγητή του. Είναι κτήμα του ακροατή του. Είναι κτήμα του αναγνώστη του. Και, ως τέτοιο, επιστρέφει στον Δημιουργό του ως Δημιουργός. Με τον ίδιο τρόπο που ο άνθρωπος, δημιούργημα του Θεού, καθώς λένε, επιστρέφει στον Θεό ως Δημιουργός του Θεού του.»
Δείτε φωτογραφίες και απόσπασμα από την αφήγηση των παραμυθιών, αλλά και την εκδήλωση «Μια φορά κι έναν καιρό μια Άνοιξη…»:
agriniovoice.gr
