γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης
Καθηλωτικός φόβος, ανησυχητικός αναβρασμός και ζέουσα ανησυχία επικρατούν στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας. Μια άμεση απειλή επικρέμαται ως δαμόκλεια σπάθη επιτείνοντας την γεμάτη αγωνία αβεβαιότητα για το μέλλον της πατρίδας μας. Το πρόβλημά μας πλέον, από οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό και πνευματικό, κατέστη πρόβλημα επιβίωσης του Έθνους!
Οι πολιτικοί μας ταγοί λύγισαν! Δεν αισθάνονται, δεν βλέπουν, δεν ακούν παρά μόνον τους αυλοκόλακές τους και τους ξένους δανειστές και πάτρωνές τους. Το μόνο που καταφέρνουν στο εσωτερικό είναι να αποπνέουν την αφόρητη δυσωδία της πολιτικής και κοινωνικής σήψης! Στο δε εξωτερικό πεδίο με απόλυτη εθνομηδενιστική διάθεση παραδίδουν ανερυθρίαστα τα εθνικά μας δίκαια.
Οι πνευματικοί ηγέτες νύσταξαν! Φοβισμένοι κι αυτοί, και αλλοτριωμένοι από την τεχνητή ευημερία των δανεικών πακέτων της μεταπολίτευσης, αναπαύονται βαθιά στο θρόνο τους.
Μια ιδεολογική και κομματική πόλωση έχει κάνει πάλι την εμφάνισή της, οπλίζοντας διχαστικά τους κάθε μορφής υποστηρικτές της με στόχο τη σύγκρουση, όχι για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά για να ''δικαιωθεί τώρα ο αγώνας'' ή ''να διατηρηθούν πάση θυσία τα κεκτημένα''.
Αποπροσανατολισμένοι αριστερόφρονες κατ’ όνομα πολιτικάντηδες, εγκλωβισμένοι στη φυλακή της εξουσίας, φανατικοί θιασώτες του αντιεξουσιαστικής κουλτούρας, συνειδητά καταστρέφουν τη χώρα και το λαό της. Συνεχίζουν να διέπονται από ένα ανείπωτο εθνομηδενισμό, θαρρείς και το να θέλεις να είσαι Έλληνας είναι το μέγιστο των αμαρτημάτων αυτού του κόσμου.
Δεν τους ενδιαφέρει αν ο διεθνισμός είναι καπιταλιστικός ή κομμουνιστικός, αρκεί να εξυπηρετεί την διάλυση των εθνικών κρατών. Πιστοί οπαδοί της πολιτικής της κατακρήμνισης των θεσμικών τειχών, συστημικοί σε όλο τους το μεγαλείο, επιδιώκουν φανερά την αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού και την αποχριστιανοποίηση της χώρας!
Διατελούντες εν συγχύσει κρανίου δεξιόφρονες πολιτικοί, σιδηροδέσμιοι με τις βαριές αλυσίδες της ισοπεδωτικής νέας παγκόσμιας τάξης της συντηρητικής δύσης, οσφραινόμενοι τώρα και την εξουσία αναμένουν να αναλάβουν την διαχείριση των ερειπίων του εθνικού οικοδομήματος. Το Έθνος μας γενικά και κάθε παράγοντας της ελληνικής εθνικής συνείδησης δέχονται ένα ολομέτωπο και πολυεπίπεδο πόλεμο, κι αυτοί φοβούνται και αδρανούν! Η ελληνική κοινωνική συνοχή, η ορθοδοξία, η ελληνική γλώσσα, η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι στόχοι επιθέσεων έξωθεν και εκ των έσω, κι αυτοί δεν αντιδρούν.
Μετέωροι σοσιαλιστές σε ιδεολογική σύγχυση, γεμάτοι ντροπή, από τα αποτελέσματα της πολύχρονης άσκησης της εξουσίας μεταπολιτευτικά, καθώς και εν απωλεία στηρίξεως εναπομείναντες κεντρώοι, που δεν ξέρουν που ανήκουν και τι πιστεύουν, συσπειρώνονται γύρω από κινήσεις των ψευδεπίγραφων «δημοκρατικών συμπαρατάξεων» και «κινημάτων αλλαγής»!
Και η Ελλάδα; Την κατάντησαν ένα σαλεμένο οικοδόμημα, έτοιμο να καταρρεύσει. Παγιδευμένη σήμερα στις συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου, σέρνεται στους σακατεμένους δρόμους μιας απάνθρωπης Ευρώπης, μέσα στη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα της σύγχρονης διανόησης, ψάχνοντας εναγωνίως στους σκουπιδοτενεκέδες της ''ουμανιστικής'' Δύσης να εξασφαλίσει την καθημερινή της τροφή! Και σαν να μην φτάνει αυτό, να και πάλι η εξ ανατολών πλέουσα απειλή, να ‘τος ο Τούρκος, να 'τος πάλι επίκαιρος ο Παλαμάς, εκπέμποντας κραυγή αγανάκτησης:
''Κι εκείνη του κόσμου η δασκάλα, καπετάνισσα η Ελλάδα, ο αφρός, το θάμα, του πουλιού το γάλα, του Μωχαμέτη τρέμει την αρμάδα!''
Και οι Έλληνες; Οι άξιοι, οι ικανοί, οι εργατικοί, οι νοικοκύρηδες, οι καταξιωμένοι, οι έντιμοι πολίτες, δεν ξέρουν πλέον πως να ισορροπήσουν. Αισθάνονται μόνοι! Από τη μια μεριά η ουτοπία της ιδανικής πολιτείας που επιθυμούν και για την οποία αγωνίζονται και από την άλλη τα κοινότυπα είδωλα του κράτους και του κόμματος. Ελπίζουν όμως. Περιμένουν κάποιο φως, κάποιο μήνυμα ελπίδας, μα αυτό είναι δυσεύρετο. Κι αν εμφανισθεί δυσκολεύονται να το δεχθούν με το φόβο μήπως διαψευσθούν.
Δεν μπορεί όμως να μην υπάρχει απάντηση και λύση σ' αυτή τη ζοφερή κατάσταση, σ' αυτή την θλιβερή συγκυρία! Οι Έλληνες έχουν διαχρονικά αποδείξει ότι ''ο τράχηλός των ζυγόν δεν υποφέρει'' και ότι ενωμένοι μπορούν γρήγορα να ανακάμψουν και να μεγαλουργήσουν.
Γι' αυτό το λόγο, είναι πλέον καιρός, όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες να παραμερίσουν κάθε μορφής κομματική ετικέτα. Να εξέλθουν από τα χαρακώματα της εξυπηρέτησης κομματικών και ατομικών συμφερόντων, της αδιαφορίας και της έλλειψης θάρρους και να συσπειρωθούν γύρω από μια νέα Πολιτική Δημοκρατική Πατριωτική Συμμαχία, η οποία να έχει ένα και μοναδικό στόχο: την εθνική, ηθική, πνευματική, κοινωνική και οικονομική παλινόρθωση της Ελλάδος.
Ένα σάλπισμα χρειάζεται ...
*Ο Νίκος Ταμουρίδης είναι Αντγος (ε.α)-Επίτιμος, Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ
