Η αγωνιστική κατάσταση του Παναιτωλικού στην παρούσα χρονική περίοδο, μπορεί να αποτελέσει μιας πρώτης τάξης αφορμή για σκέψεις που έχουν να κάνουν με το παρόν αλλά και το μέλλον της ομάδας. Βλέπετε είναι σύνηθες, σε δύσκολες και κομβικές στιγμές, να επιχειρείται μια αναδρομή στο παρελθόν και μία πιο ενδελεχής θεώρηση του παρόντος, με αποτέλεσμα να προκύπτουν συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με το μέλλον. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει σε όσους νοιάζονται πραγματικά για τον «Τίτορμο» και δεν αποτελεί γι’ αυτούς δεύτερη επιλογή στις συλλογικές τους προτιμήσεις.
Η αλήθεια είναι πως στην παρούσα φάση περνάει δύσκολες στιγμές και μία όχι και τόσο ευχάριστη φάση στην πορεία του στην μεγάλη κατηγορία. Παρά το καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα (με βάση τα αποτελέσματα), ήρθαν δύο συντριπτικές ήττες να ανατρέψουν όλο το σκηνικό. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί αυτό να συγκριθεί με τις όχι λίγες πραγματικά δύσκολες στιγμές που έχει περάσει η ομάδα στη μακρόχρονη ιστορία της και που κανείς μα κανείς πραγματικός της φίλος δεν αποτελεί νοσταλγός. Γιατί απλούστατα τα τελευταία χρόνια, ο αγρινιώτικος σύλλογος δεν βρίσκεται στο ναδίρ αλλά στο ζενίθ των επιτευγμάτων του.
Με αφορμή τα πρόσφατα αποτελέσματα, δεν ήταν λίγες οι φωνές που έφεραν την καταστροφή, που αναλώθηκαν σε κινδυνολογία, που βρήκαν αφορμή να βγάλουν μένος και εκδικητικότητα απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Όμως όποιος επιχειρήσει να δει τα πράγματα με ψύχραιμη ματιά, θα διαπιστώσει πως τέτοιες συμπεριφορές δεν ωφελούν κανένα και πρωτίστως το οικοδόμημα που λέγεται Παναιτωλικός και σαφέστατα δεν βοηθάνε στο να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Άλλο πράγμα η κριτική και η πραγματική αναζήτηση των αιτιών που οδηγούν σε κάποιες αποτυχίες και άλλο πράγμα η κινδυνολογία η καταστροφολογία και ο ρεβανσισμός, που μόνο κακό μπορούν να φέρουν.
Ο Παναιτωλικός βάσει της δυναμικής του, του χώρου και του κόσμου που εκπροσωπεί, έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό και οροφή στους στόχους που βάζει. Αυτή τη στιγμή διανύει την καλύτερη χρονική στιγμή της ιστορίας του. Συμμετέχει για πρώτη φορά συνεχόμενα στην μεγάλη κατηγορία, βάζει στόχους που κατά το παρελθόν φάνταζαν εξωπραγματικοί και ανέφικτοι, ενώ πορεύεται μέσα από μία καθαρή πρακτική, στο δρόμο του προς την καταξίωση. Δεν έχει το όνομα, την δυναμική και το ιστορικό προηγούμενο να διεκδικεί πρωταθλήματα και τίτλους, ούτε αποτέλεσε ποτέ στο παρελθόν για να αποτελέσει στην παρούσα φάση, μέρος του κλαμπ των ισχυρών στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.
Είναι μία ομάδα που προσπαθεί να «χτίσει» πράγματα, που άλλες ομάδες όχι ισχυρές, αλλά μικρομεσαίες και επαρχιακές έχουν ήδη πετύχει προ πολλού. Μέσα από αυτό το πρίσμα θα πρέπει να βλέπουν όλοι τα πράγματα και ψύχραιμα να αντιδρούν σε κάθε αναποδιά και αποτυχία. Άλλες απαιτήσεις μπορεί να έχει κάποιος Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Αεκζής από την ομάδα του και άλλες ένας Παναιτωλικός από τη δική του. Οι πραγματικοί Παναιτωλικοί μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, οι άλλοι με Ολυμπιακά, Παναθηναϊκά, Αεκτζίδικα κριτήρια, δυσκολεύονται σαφώς.
Αρθρο του Γιάννη τσιρώνη στο http://agriniovoice.gr
