Κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις γράμμα, το βιβλίο της Ειρήνης Δ. Τριανταφύλλου με τίτλο: «Κατίνα Χαντζάρα» ( 1912-1944 ). Πρόκειται για μια, όπως λέει και ο υπότιτλος, «Δοκιμή ιστορικής βιογραφίας με προφορικές μαρτυρίες».
Σ’ αυτό το εξαίρετο πόνημα – έρευνα, η συγγραφέας Ειρήνη Τριανταφύλλου, με οδηγό έγκυρες πηγές, αρχεία, ντοκουμέντα, και σε συνδυασμό με μαρτυρίες γραπτές και προφορικές, ερευνά τη ζωή της Κατίνας Χαντζάρα που εκτελέστηκε το 1944 από τους Γερμανούς, πίσω από την Αγία Τριάδα Αγρινίου. Ήταν μία μεταξύ των 120.
Με σεβασμό στη μνήμη της η συγγραφέας, κάνει μια ανάδρομη πορεία ως τον γενέθλιο τόπο της ηρωίδας, στη Φλωριάδα Βάλτου.
Aναστασία Μήτσου, φιλόλογος, λέει σχετικά με το βιβλίο:
Με φόντο την ιστορία του τόπου και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, συνθέτει την πρώτη της ταυτότητα, αυτή της Βάγιας Ρίγανη ή Ρήγα ( γονείς, πρόγονοι, οικογένεια, βιοπορισμός, ορφάνια ), και ακολουθεί τα χνάρια της ως το Αγρίνιο, «το μόνο της ζωής της ταξείδιον» όπως θα ξανάλεγε ο Βυζηινός, όπου εγκαταστάθηκε παιδούλα ακόμη ( 7-8 χρόνων ).
Με αδιαμφησβήτητη αντικειμενικότητα από τη μεριά της η συγγραφέας αφού κάθε της πληροφορία επιβεβαιώνεται από πηγή, και με γλώσσα υπέροχη σε έκφραση και δομή, περιέρχεται όλους τους σύντομους σταθμούς της ζωής της ηρωίδας:
τη ζωή της στο χωριό που σημαδεύτηκε από την ορφάνια ( έχασε μικρή και τους δύο γονείς της), στην πόλη μετά ως υπηρέτρια σε σπίτια πλουσίων, τις εύκολες, επιλήψιμες, αλλά και τολμηρές για τα αυστηρά ήθη μιας κλειστής πόλης επιλογές της για κάποια χρόνια (ποιες τάχα εμπειρίες ή πληγές να την οδήγησαν σ’ αυτή την επιλογή βιοπορισμού;), το γάμο της μετά με τον Θανάση Χαντζάρα.
Η πολυκύμαντη ζωή της αυτά τα τελευταία χρόνια, οδηγούν τη συγγραφέα στο να συνθέσει τη δεύτερη ταυτότητά της, αυτή της Κατίνας Χαντζάρα, της πιστής και άοκνης συντρόφισσας όχι μόνο του συζύγου της αλλά και πολλών συνανθρώπων της που εξ αιτίας της Κατοχής, υποφέρουν από πείνα, ορφάνια, δυστυχία, ή διώκονται για τα πατριωτικά τους φρονήματα.
Οργανωμένη στην Αντίσταση, αποκαλύπτεται κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, σε μια γυναίκα υπερήφανη, δυνατή, γενναία κι ανυποχώρητη, αλλά παράλληλα κι ευαίσθητη για τον συνάνθρωπο μια αληθινή πατριώτισσα που δεν λιποψύχησε μπροστά στον κίνδυνο και στην απειλή προκειμένου να τούς υπερασπιστεί.
Για όλα τα παραπάνω πλήρωσε με την εκτέλεσή της από τους Γερμανούς και τους υποτακτικούς τους.
Δεν είναι τυχαίο το ότι όλες οι ζωντανές μαρτυρίες προβάλλουν αυτή την πλευρά της προσωπικότητάς της…
«Μελλοθάνατη κι εκτελεσμένη αιωνίως» την αποκαλεί η εκλεκτή μας ποιήτρια Χρυσούλα Σπυρέλη στο ποίημα «Κατίνα Χαντζάρα» (1944). Οι μαρτυρίες της Ειρήνης Τριανταφύλλουεπαληθεύουν την ποιήτρια, αφού η ηρωίδα, σε κάθε βήμα της σύντομης ζωής της, ακροβατούσε επικίνδυνα αλλά θαρραλέα μεταξύ ζωής και θανάτου.
Συγχαίρουμε θερμά την Ειρήνη Δ. Τριανταφύλλου για τον εξαιρετικό αλλά και διακριτικό τρόπο με τον οποίο έκανε στην Κατίνα Χαντζάρα το μνημόσυνο που τής έπρεπε, αλλά και για τις πολύτιμες αναφορές της στην πολιτική, κοινωνική και πνευματική ζωή του Αγρινίου στα χρόνια του πολέμου, της Κατοχής και μέχρι την απελευθέρωσή του.
Περισσότερο όμως την ευχαριστούμε γιατί με το έργο της τιμάει το Αγρίνιο, ανεβάζει τον πήχη του πολιτισμού και της πνευματικής του ζωής, εμπλουτίζει το βιβλίο της τοπικής του ιστορίας με σελίδες ξεχωριστού ενδιαφέροντος, και κληροδοτεί μια μαρτυρία απ’ όπου, αφ’ ενός μεν μπορούν να κοινωνήσουν, σύγχρονοι κι επόμενοι, της Θυσίας το αίμα, αφ’ ετέρου δε να προβληματιστούν και να αναστοχαστούν σε όσα η ιστορία (ή μήπως οι άνθρωποι που τη γράφουν;)προσπερνά, εγκαταλείποντάς τα στη σκιά της.
Εύχομαι ολόψυχα στην εκλεκτή συνάδελφο, κι άλλα γεγονότα ή πρόσωπα που έμειναν στη σκιά της Ιστορίας και κινδυνεύουν να τα καταβροχθίσει η λήθη, να την εμπνεύσουν και, με τον τρόπο της, να τα φέρει στο φως της αλήθειας.
