Μπουλντόζες γκρέμισαν το προστατευτικό τοιχίο των πλατανιών στα Λουτρά της Μυρτιάς
Μια σειρά πλατάνια στα Λουτρά Μυρτιάς παρέδωσε στο έλεος των κυμάτων της λίμνης η Κτηματική Υπηρεσία ύστερα από μια “τυφλή” και παράλογη εφαρμογή του νόμου.
Μετά από καταγγελία, η Κτηματική Υπηρεσία επέβαλε 3.500 ευρώ πρόστιμο στον ενοικιαστή των Λουτρών, επειδή κατασκεύασε μια προστατευτική και όμορφη ξερολιθιά για να προστατεύσει τόσο τα πλατάνια (όσο και τον παραλίμνιο δρόμο δίπλα τους) αφού κινδύνευαν από την διάβρωση που προκαλεί αργά αλλά σταθερά το κύμα της λίμνης.
Για να μην πληρώσει το βαρύτατο πρόστιμο, ο ενοικιαστής υποχρεώθηκε να ξηλώσει το τοιχίο και να επαναφέρει το μέρος στην πρότερη “χύμα” κατάσταση. Ένα πανέμορφο σημείο της λίμνης στα Λουτρά Μυρτιάς που μαγεύει όσους ντόπιους και ξένους επισκέπτονται το μέρος, θυσιάστηκε στον βωμό μικροπολιτικών και μικρόνοων βέβαια σκοπιμοτήτων, δεδομένου ότι ο ενοικιαστής τυγχάνει και Δημοτικός Σύμβουλος της αντιπολίτευσης.
Κάποιοι δεν άντεχαν αυτή την ομορφιά, έβαλαν μπουλντόζα και τη χάλασαν…
Ένα μικρό και ελαχίστου κόστους έργο (διαχρονικό καθήκον της αδιάφορης και απαθούς Δημοτικής Αρχής) δεν γινόταν επί χρόνια, όταν όμως το έκαμε ο άνθρωπος που αισθανόταν μία ευθύνη για τον χώρο όπου εργαζόταν (ανοίγοντας τα Λουτρά κάθε καλοκαίρι) επέφερε την εκδικητική καταγγελία του αγνώστου “προστάτη” της εννόμου τάξεως…
Οι αιτιάσεις στηρίχτηκαν στο ότι πάνω στο προστατευτικό τοιχίο τοποθετήθηκαν τραπέζια και καρέκλες για τους πελάτες του καταστήματος (καφενείο – ταβέρνα) που λειτουργεί επί ογδόντα χρόνια τουλάχιστον! Η τεκμηρίωση δε της “έκθεσης” ανέφερε ότι… τα τραπέζια και οι καρέκλες παρεμπόδιζαν τους περιπατητές!
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ένα σωρό καταγγελίες που έχουν γίνει στο παρελθόν για τσιμέντα και φράχτες στην αμμουδιά, πάνω στο κύμα, στην παραλία της λίμνης και σε μήκος τριών χιλιομέτρων (καταπατήσεις που εξαφάνισαν τον παλιό αγροτικό παραλίμνιο δρόμο) δεν προκάλεσαν ποτέ το ενδιαφέρον της Κτηματικής Υπηρεσίας και παραμένουν εκεί αδιάψευστοι μάρτυρες μιας ακατανόητης επιλεκτικότητας.
Τώρα τα πλατάνια κινδυνεύουν άμεσα. Ιδίως κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν η στάθμη της λίμνης ανεβαίνει και ο κυματισμός της (που μοιάζει με κυματισμό πελάγου, ιδίως στο σημείο αυτό που λίγα μόλις μέτρα από την ακτή το βάθος της είναι μεγάλο) χτυπάει μέχρι ψηλά στον χωμάτινο δρόμο.
Είναι θέμα χρόνου τα πλατάνια αυτά να τα ξεριζώσει το κύμα.
Όταν όμως χαθούν τα πλατάνια, θα διαβρωθεί από το κύμα ΚΑΙ ο δρόμος. Τότε βέβαια θα ρίξουν μπετά για να προστατέψουν το δρόμο. Όπως κάνουν πάντα. Τα ογδοντάχρονα όμως αυτά πλατάνια δεν θα υπάρχουν πια…
Η ευθύνη για την εξέλιξη βαραίνει αποκλειστικά τον Δήμο Θέρμου. Ο οποίος αδράνησε. Όχι μόνο γιατί δεν εμπόδισε την Κτηματική Υπηρεσία να εφαρμόσει το γράμμα του νόμου (επισείοντας στην γραφειοκρατική αντίληψη της αρμόδιας Υπηρεσίας την ουσία) αλλά γιατί δεν έφτιαξε νομότυπα, εγκαίρως, ο ίδιος ο Δήμος το τοιχίο που χρειαζόταν εδώ και χρόνια για την προστασία των πλατανιών αυτών, αλλά ΚΑΙ του παραλίμνιου δρόμου προς Σιταράλωνα.
Υπάρχει ακόμα λίγος καιρός να διορθωθεί το κακό, αν ο Δήμος φτιάξει από την αρχή το προστατευτικό τοιχίο που αφρόνως κατεδαφίστηκε. Προτού ανέβει ξανά η λίμνη τον χειμώνα του 2019 που έρχεται…
Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους
Η αποκατάσταση του τοιχίου δεν είναι άλλωστε το μόνο πρόβλημα. Αν τα πλατάνια γλιτώσουν από το κύμα της άγριας Τριχωνίδας, δεν θα γλιτώσουν από την γνωστή πλέον ασθένεια των πλατανιών που εκδηλώθηκε έντονα και στην περιοχή, ασθένεια για την οποία (δείγμα κι αυτό της αδιαφορίας του Δήμου) δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα, αν και πολλά πλατάνια παραπλεύρως του δρόμου προς Λουτρά ξεράθηκαν ήδη…
Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους (όπως λέγεται) που προσβάλλει τα πλατάνια, αποτελεί τεράστια απειλή για τα φυσικά οικοσυστήματα πλατάνου. Ο μύκητας C. platani εισήχθη στην Ευρώπη (από την Αμερική) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με ξύλο πλατάνου που είχε χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή κιβωτίων για τη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού.
Το παθογόνο εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 2003, από το Εργαστήριο Δασικής Παθολογίας του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων, στην ΠΕ Μεσσηνίας και μέσα σε μια δεκαετία επεκτάθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Το 2010 ο μύκητας C. platani καταγράφηκε στην Ήπειρο και το 2011 στη Θεσσαλία, ενώ πρόσφατα (2017) εντοπίστηκε στη Στερεά Ελλάδα, στην Αιτωλοακαρνανία, την Εύβοια, την Ευρυτανία και την Φωκίδα. Εάν ένα δένδρο πλατάνου προσβληθεί από το παθογόνο είναι καταδικασμένο να νεκρωθεί και δεν υπάρχει μέθοδος «ίασης».
Υπάρχει ζιζανιοκτόνο που εφαρμόζεται στα υγιή δένδρα που γειτνιάζουν με τα προσβεβλημένα αλλά και στα προσβεβλημένα που δεν έχουν νεκρωθεί από το παθογόνο. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η ταχεία νέκρωση των δένδρων αυτών και η αποφυγή διάδοσης του μύκητα μέσω των αναστομώσεων των ριζών, επειδή το παθογόνο δεν διαδίδεται στις νεκρές από το ζιζανιοκτόνο ρίζες.
Αρθρο του Παντελή Φλωρόπουλου στο Agriniovoice.gr
