Το μειονέκτημα εδώ είναι η προσθήκη του επιθέτου "σχολικός" στη γλώσσα μας για να πειστεί το "κοπάδι" πως πρόκειται για ένα φαινόμενο της σχολικής πραγματικότητας αποκλειστικά. Ένα φαινόμενο που αφορά τους άλλους, το σχολείο, τους δασκάλους, την κοινωνία, την πολιτεία...

Πρωταρχικός υπαίτιος του φαινομένου είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και πιο συγκεκριμένα οι ΓΟΝΕΙΣ. Μήπως οι γονείς δε θέλουν να παραδεχτούν τη δική τους ανεπάρκεια, την απουσία τους, τα δικά τους σφάλματα, τη δική τους συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά ;

Η οικογένεια θα πρέπει να λειτουργεί ως "σύστημα" ισορροπίας των σχέσεων μεταξύ των μελών της, σχέσεων αγάπης, αλληλοκατανόησης, αλληλοσεβασμού. Δυστυχώς οι σύγχρονοι γονείς έχουν την τάση να εκδηλώνουν ακραίες και αντιφατικές συμπεριφορές με άμεσα και εμφανή αποτελέσματα στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους. Ελαχιστοποιούν το χρόνο πραγματικής κοινωνικής συναναστροφής μεταξύ των μελών με εμφανείς δυσλειτουργίες στους ρόλους, υποχρεώνουν τα παιδιά να φέρουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν, τα φορτώνουν με τα δικά τους συμπλέγματα, ενοχές, προσωπικά απωθημένα και χαμένες προσδοκίες.

Διαγωνίζονται στο ποιοί θα είναι περισσότερο αρεστοί και δημοκρατικοί, "φιλαράκια" με τα παιδιά. Λειψή παρουσία με "αλόγιστη" επάρκεια αγαθών και χρήσης των μέσων της εποχής.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ και πάρτε χαμπάρι πως η σχέση γονέα - παιδιού είναι και πρέπει να είναι "ΑΣΣΥΜΕΤΡΗ ".

Πώς μπορείς να είσαι επαρκής ή τέλειος γονιός;

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

γράφει η Σοφία Αυγέρη

πηγή: http://vres-agrinio.gr