Εξαιρετική ήταν η έκθεση ζωγραφικής της Ζωής Παναγιωτίδη- προπτυχιακής φοιτήτριας στην Ιστορία της Τέχνης – που φιλοξενήθηκε στο κτίριο Μάργαρη, από τις 28 Ιουλίου μέχρι τις 4 Αυγούστου, στα πλαίσια των «Πακαρνανίων 2015», υπό την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου και του Δήμου Αμφιλοχίας.
Διεισδύοντας με συντομία λίγο πιο βαθιά στην συμπορεύουσα με την τέχνη ζωή της, γίνονται διακριτά σημαντικά φάσματα της καλλιτεχνικής της πορείας. Συγκεκριμένα, έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά σεμινάρια στη Βυζαντινή Εικόνα με τη Νανώ Χατζηδάκη στο Ιστορικό – Αρχαιολογικό της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων, έχει φοιτήσει 9 χρόνια στη σχολή Αγιογραφίας της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας.Το θεωρητικό και πρακτικό μέρος στο ελεύθερο σχέδιο διήρκησε συνολικά 5μισυ χρόνια και περατώθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αγρινίου και στα ΝΕΛΕ.
Η έκθεση περιλάμβανε τρεις θεματικές ενότητες:
Η πρώτη ενότητα αναφέρονταν στους Αγγέλους:αναγεννησιακή ζωγραφική- λάδι σε καμπά που απεικόνιζε την παρουσία και το καθοριστικό έργο των αγγέλων σε όλες τις εκφάνσεις.
Η δεύτερη ενότητα περιλάμβανε βυζαντινές αγιογραφίες-αυγοτέμπερα σε ξύλο.Στη κατηγορία αυτή εκτέθηκαν έργα υψηλής αισθητικής, όπως ο Άγιος Αθανάσιος,ο Άγιος Ανδρέας, η φιλοξενία του Αβραάμ, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός,κ.α., με καθαρά υπερβατικό ύφος, αυστηρές γραμμές αλλά ταυτόχρονα μυστηριακό ύφος που μόνο η βυζαντινή τεχνοτροπία αποδίδει.
Η τρίτη ενότητα είχε προσωπογραφίες με οικογενειακά πορτραίτα: παστέλ σε χαρτί ακουαρέλας – ελεύθερο σχέδιο, που δέσποζε η αυτοπροσωπογραφία της ζωγράφου σε παιδική ηλικία.
Ο θεματικός τίτλος της έκθεσης, «Οι άγγελοι μου, ο δικός μου ονειρόκοσμος», ήταν κυριολεκτικός και όχι ποιητικός καθώς τα τελευταία 25 χρόνια η καλλιτέχνης ζωγραφίζει αγγέλους που μέσα από τη ζωγραφική εκφράζεται και αποτυπώνει τα παιδικά της όνειρα.
Το κοινό – επώνυμοι και ανώνυμοι – τίμησαν με την παρουσία τους τη ζωγράφο και εξήραν την προσπάθειά της να εξωτερικεύσει μέσα από τις δημιουργίες της τον δικό της «ονειρόκοσμο», που μακάρι στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε να ήταν –ας μας επιτραπεί η έκφραση- ένας «πραγματόκοσμος».
