Η Ποτοποιία Δυτικής Ελλάδος με έδρα το Αγρίνιο συμπλήρωσε 100 χρόνια λειτουργίας κι ετοιμάζεται να περάσει στην επόμενη δημιουργική της φάση. Ο Βασίλης Καρμανίδης, Γενικός Διευθυντής, μιλά για τον πρώτο αιώνα διαδρομής του Βραχωρίτικου ούζου και περιγράφει πώς η επιχείρηση επιβιώνει στα χρόνια της κρίσης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
στη ΡΟΥΛΑ ΦΛΩΡΟΥ

Ο Βασίλης Καρμανίδης ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση όταν ήταν περίπου 20 ετών και ενώ ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του με υποτροφία στην ιχθυολογία. Η Ποτοποιία Δυτικής Ελλάδος, της οποίας είναι σήμερα Γενικός Διευθυντής, συμπλήρωσε 100 χρόνια λειτουργίας και ο ίδιος καλείται, μέσα σε συνθήκες κρίσης, να την οδηγήσει στην επόμενη γενιά. Το κάνει με αισιοδοξία και με την σιγουριά που του δίνει το απόσταγμα εμπειριών ενός αιώνα. Ή τουλάχιστον έτσι εξομολογείται, αφού υποκύψει στη μαγεία μιας γουλιάς Βραχωρίτικου ούζου.

Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Σύμφωνα με μία εκδοχή προέρχεται από την φράση ‘uso Massalia’, δηλαδή «προς χρήση στη Μασσαλία» όπως αναγραφόταν σε μία παρτίδα ποτών που έφθασαν στο γαλλικό λιμάνι. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η λέξη προέρχεται από το τουρκικό üzüm, το οποίο σημαίνει «τσαμπί σταφύλι».

Όσον αφορά το Βραχωρίτικο η ιστορία του είναι ξεκάθαρη. Και πολύ παλιά. Η Ποτοποιία Δυτικής Ελλάδος ξεκίνησε το 1914 με πρώτη έδρα την Άρτα. Το1949 η επιχείρηση μεταφέρθηκε στο Αγρίνιο, όπου μέχρι τότε λειτουργούσε ως υποκατάστημα και σταθμός εφοδιασμού της Δυτικής Ελλάδος.

«Ο πατέρας μου ανέλαβε το 1949 την επιχείρηση και η παραγωγή ξεκίνησε στο Αγρίνιο. Είχε ονομάσει το ούζο «Η» από το πρώτο γράμμα του ονόματος της μητέρας μου: Ηρώ. Και οι παλιότεροι Αγρινιώτες έτσι το θυμούνται. Με ένα πορτοκαλί αυτοκινητάκι που έγραφε ούζο Η – Καρμανίδης που έκανε την διανομή. Η φωτογραφία στην ετικέτα του ούζου απεικονίζει δύο φίλους του πατέρα μου με το αυτοκίνητο διανομής. Σε μια στιγμή ανάπαυλας και χαλάρωσης έχουν ακουμπήσει στο αυτοκίνητο στην οδό Μπαϊμπά που ήταν τότε στρωμένη με χαλίκι, τη δεκαετία του ‘50. Την βρήκα τυχαία, την εποχή που τακτοποιούσα το παλιό γραφείο του πατέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι τώρα δεν ξέρω πού βρίσκεται αυτή η φωτογραφία.

Το όνομα Βραχωρίτικο προέκυψε από την ανάγκη να συνδέσουμε το προϊόν με τον τόπο. Τα βαφτίσια έγιναν το ΄90».

Ο Βασίλης Καρμανίδης θυμάται την γειτονιά στο κέντρο της πόλης όπου ήταν το πρώτο εργαστήριο του πατέρα. Πιο πολύ όμως θυμάται το μεθυστικό άρωμα που αναδυόταν από την είσοδο του σπιτιού του.

«Με αυτό μεγάλωσα. Η πρώτη μυρωδιά ενός παιδιού είναι το γάλα. Η δική μου ήταν το ούζο. Η ποτοποιία εκείνη την εποχή ήταν ακριβώς κάτω από το πατρικό μου. Ανεβαίνοντας την σκάλα πάντα μυρίζαμε αυτό, τα ρούχα μας και το σπίτι είχε αυτές τις μυρωδιές. Ακόμη και σήμερα, 30 χρόνια μετά την μετακόμιση της ποτοποιίας, οι τοίχοι μυρίζουν ούζο. Μην απορείτε λοιπόν για το ποιο είναι το αγαπημένο μου ποτό».

Η συνταγή των 100 χρόνων παραδόθηκε σαν διαθήκη από γενιά σε γενιά κρατώντας μέσα της μυστικά του λεπτού φίνου αρώματος και της ιδιαίτερης γεύσης του ούζου, όπως σημειώνουν οι ιδιοκτήτες. Σε μια προσπάθεια να διευρύνουν την αγορά και την ζήτηση του προϊόντος, επέκτειναν τη γκάμα των προϊόντων τους εμπλουτίζοντας την κάβα τους με μια σειρά κρασιών.

«Η βάση της συνταγής είναι η ίδια. Το ούζο είναι σύνθεση αρωμάτων. Έχει 20 διαφορετικά αρώματα σε διάφορες αναλογίες. Το προσαρμόσαμε στην γευστική συνήθεια της εποχής. Κυριαρχεί το γλυκάνισο, ο μάραθος και ο κόλιανδρος. Αυτή είναι η μαγεία του ούζου. Και αυτή είναι η ταυτότητα της επιχείρησής μας. Εμείς δεν οινοποιούμε. Δεν ασχολούμαστε με το κρασί, απλώς το εμφιαλώνουμε. Αυτή την στιγμή έχουμε 4 λευκά, 4 κόκκινα, 1 ροζέ και ένα ημίγλυκο. Ενώ υπάρχει και μια γκάμα επιτραπέζιων κρασιών. Οι πελάτες μας κινούνται αυτή την περίοδο βρίσκονται στον δυτικό άξονα από Ιωάννινα μέχρι Πύργο. Έχουμε κάποιους πελάτες στην Αθήνα. Μπορώ να πως ότι είναι ισότιμη η κατανάλωση. Στην Αιτωλοακαρνανία εύκολα μας βρίσκει κάποιος στους χώρους εστίασης και σε τοπικές αλυσίδες. Και βέβαια στο site www.vrachoritiko.com. Προσπαθούμε ο μέσος Αιτωλοακαρνάνας να γνωρίσει τα προϊόντα μας. Με γευστικές δοκιμές, με εκδηλώσεις, θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να γνωρίσει το προϊόν και να το αγαπήσει».

Η Ποτοποιία Δυτικής Ελλάδος έκοψε το νήμα των 100 χρόνων συνεχόμενης λειτουργίας. Το επίτευγμα αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι σημειώθηκε την περίοδο που στην χώρα μας οι επιχειρήσεις κατεβάζουν ρολά.

«Μόνο μπροστά μπορείς να πας. Έχει μεγάλο κόστος να παλεύεις στην κρίση να κρατηθείς ζωντανός. Για μένα είναι βάρος να συνεχίσω την παράδοση. Πάντοτε αισιοδοξώ και όχι εξ ανάγκης. Στην επαγγελματική μου ζωή έχω περάσει περιόδους πολύ πιο δύσκολες από αυτή που τώρα βιώνουμε όλοι. Άρα, αν συνεχίσουμε να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, τουλάχιστον θα επιβιώσουμε. Δεν μιλάμε για ανάπτυξη. Το σημαντικότερο για μια επιχείρηση είναι να μπορέσει να συντηρήσει την δομή της, την δραστηριότητά της. Θεωρητικά έχω την Γενική Διεύθυνση της Ποτοποιίας Δυτικής Ελλάδος, αλλά αυτή την εποχή κάνω τα πάντα. Από την παραγωγή μέχρι την διανομή και τις πωλήσεις».

Ο 45χρονος επιχειρηματίας πιστεύει ότι η συγκυρία έχει ευνοήσει τα παραδοσιακά προϊόντα όπως το ούζο και το τσίπουρο που πρωταγωνιστούν πλέον στις επιλογές των νέων ανθρώπων. Αυτό του δίνει δύναμη να ονειρεύεται τα επόμενα βήματα. Δεν μπορεί ωστόσο να παραβλέψει τις αστοχίες της Πολιτείας.

«Θέλω να υπάρχουμε και τα επόμενα χρόνια και αυτό να γίνει σε καλύτερες συνθήκες. Με εξαγωγικές προοπτικές. Πριν από 20 χρόνια ο κλάδος αριθμούσε 1000 επιχειρήσεις και σήμερα υπάρχουν μόνο 150. Εμείς παράγουμε ένα κατοχυρωμένο ελληνικό προϊόν. Αλλά έχουμε ένα κακό νομοθετικό πλαίσιο που δεν μας αφήνει το περιθώριο να αναπνεύσουμε. Δεν θα ξεχάσω ότι πριν από λίγα χρόνια το 2011, όταν ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο υποχώρησε εξαιτίας του πολυδαίδαλου φορολογικού συστήματος. Παλεύαμε 11 μήνες με υπουργεία και υπηρεσίες. Άλλη μια ωραία ελληνική ιστορία».

Ο Βασίλης Καρμανίδης παρέλαβε τέταρτος την σκυτάλη στην διαδοχή της αγρινιώτικης επιχείρησης. Δεν βιάζεται και απολαμβάνει την διαδρομή γιατί ξέρει ότι η επόμενη γενιά είναι κοντά. Η κόρη του σπουδάζει οινολογία και περιμένει την σειρά της να συνεχίσει την κούρσα. Όλοι μαζί υψώνουν το ποτήρι και εύχονται εις υγείαν των επόμενων γενιών.

ΠΗΓΗ: http://agriniovoice.gr