Στο δημόσιο λόγο χρέος είναι αποδοθεί με τον πιο ακριβή και παραστατικό τρόπο ποιος ήταν ο ιατρός Ευθύμιος Παπαναστασίου που έφυγε σήμερα και κυρίως γιατί ήταν πρότυπο πολίτη και ανθρώπου για το Αγρίνιο.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου, πέρα από οικογενειάρχης και ως άνθρωπος, που άλλοι μπορούν να αναφερθούν σε αυτά, ήταν οραματιστής. Πίστευε σε υψηλούς στόχους, παθιάζονταν με αυτούς και επί τόπου έβαζε σχέδιο για να τους υλοποιήσει.
Όταν ολοκλήρωσε την επιτυχημένη επαγγελματική του καριέρα δεν βυθίστηκε στην ρουτίνα της απραγίας μιας επαρχιακής πόλης: Αμέσως σήκωσε το όραμα του ψηλά. Και ποιο ήταν αυτό; Να σηκώσει ψηλά ένα αντικείμενο, που η πόλη μας το Αγρίνιο, μια επαρχιακή πόλη δεν είχε ποτέ τιμήσει: Την Αστρονομία.
Και πότε; Όταν το 2000 δεν υπήρχε ούτε καν Πανεπιστήμιο στο Αγρίνιο. Όταν τότε έλεγες Αγρινιώτης με περηφάνια και οι άλλοι αμέσως έσπευδαν να σου δημιουργήσουν αναστολές του στυλ επαρχία είσαι, η Πάτρα και οι άλλοι τα έχουν όλα, ο Ευθύμιος Παπαναστασίου ίδρυσε την Αστρονομική και Αστροφυσική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Αγρίνιο. Από το μηδέν, από το πουθενά.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου στην αυγή του 21ου αιώνα αμέσως απάντησε με αυτό το τρόπο στις φωνές της ηττοπάθειας. Και το έκανε πράξη. Πολύ νωρίς αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα σύνδεσης του Αγρινίου με τον έξω κόσμο και συγκεκριμένα με την επιστημονική κοινότητα. Επιστήμονες που ούτε κατά διάνοια κανένας φορέας δεν μπορούσε να τους φέρει στο Αγρίνιο, ο Θύμιος Παπαναστασίου τους έφερε. Καθηγητές Πανεπιστημίου όπως ο Λασκαρίδης, ο Σιμόπουλος, ο Νανόπουλος, Ο Παπαζάχος, ο Μπουραντάς, ο Λιγομενίδης , ο Δανέζης, ο Ζερεφός και άλλοι δεν θα έρχονταν στο Αγρίνιο εάν δεν τους καλούσε ο Ευθύμιος Παπαναστασίου. Ακόμα και όταν ξεπέρασε τα 90 ακούραστος, με επιμονή προσπαθούσε ξανά και ξανά για να καταφέρει τους ανθρώπους αυτούς να έρθουν να μιλήσουν στο Αγρινιώτικο κοινό που ήταν κατάμεστο στην αίθουσα.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου δεν έμενε στην ικανοποίηση ότι πρωτοκλασσάτα ονόματα της Επιστήμης ήρθαν στο Αγρίνιο. Πήρε την πρωτοβουλία να εκδοθεί περιοδικό με τίτλο » Τα μυστήρια του Σύμπαντος» και κυρίως αγωνίζονταν συνεχώς για να υλοποιηθεί το όραμα του: Μία σταθερή βάση για την Αστρονομία στο Αγρίνιο ήτοι ένα πλανητάριο ή ένα τηλεσκόπιο.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου δεν ήταν μονοδιάστατος στις θεματικές. Χάρη σε αυτόν μάθαμε για τους πεσόντες αεροπόρους του τόπου μας, χάρη σε αυτόν παρακολουθήσαμε φιλοσοφικές-στοχαστικές συζητήσεις από σπουδαίους επίσης επιστήμονες.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου είχε ένα μεγάλο προτέρημα. Δεν επισκίαζε ούτε χρησιμοποιούσε τους συνεργάτες του, μεγάλους και μικρούς. Απεναντίας τους ενθάρρυνε και τους έδινε πρωτοβουλίες. Κυρίως όμως ενθάρρυνε τους νέους ανθρώπους που είχαν γυρίσει στο Αγρίνιο, τους έδινε βήμα να ενεργοποιηθούν μέσα από ένα σωματείο όπως η Αστρονομική και Αστροφυσική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδας.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου δεν ήταν άλλος ένας εγωκεντρικός Κρόνος που εξαφάνιζε ή καπηλεύονταν τα «πνευματικά παιδιά του». Απείχε έτη φωτός από έναν Προεδρίσκο τοπικού Σωματείου. Ήταν ανεκτικός, συνεργατικός με όλους και διέθετε το προαπαιτούμενο ενός πνευματώδους ανθρώπου: Το χιούμορ.
Ο Ευθύμιος Παπαναστασίου υπερέβη την καμπύλη του μίζερου επαρχιωτικού χωροχρόνου ως Πρότυπο Πολίτου με Π κεφαλαίο. Συνδύαζε αποφασιστικότητα, πυγμή, ευρύτητα πνεύματος και καλοσύνη. Σε πόσους ανθρώπους μπορείς να τα βρεις όλα αυτά μαζί;
Ευθύμιε Παπαναστασίου, η πόλη σε ευχαριστεί. Και μακάρι έστω και λίγο να σου μοιάσει.
Το στερνό αντίο από έναν συνεργάτη.
Ηλίας ( Λίνος ) Υφαντής
