γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στις πρώτες ώρες του καινούριου χρόνου κι αμέσως μετά από μία παρατεταμένη περίοδο γιορτών. "Χρονιάρες μέρες", όπως τις αποκαλούμε, όπου - αφήνοντας στην άκρη όλα μας τα δεινά - ξεφαντώνουμε λίγο ή πολύ και καλά κάνουμε! Και το κάνουμε καλά αυτό, εμείς οι Έλληνες...

- ΟΜΩΣ, ο καινούριος χρόνος που είναι ήδη μπροστά μας και καλούμαστε κι αυτόν να τον "διαβούμε", από αύριο κιόλας - και μετά την πολυήμερη ξεγνοιασιά μας - φαντάζει μπρος μας βουνό θεόρατο! Κάτι που μάς επαναφέρει στην πραγματικότητα και τη σκληρή καθημερινότητα. Επομένως, πρέπει να προσγειωθούμε ομαλά και χωρίς πανικό. Δύο επιλογές έχουμε: Να μάς πάρει "από κάτω" και να καλωσορίσουμε την κατάθλιψη μέσα μας ή να "σηκώσουμε κεφάλι" να σταθούμε όρθιοι πατώντας γερά στα πόδια μας. Μεσοβέζικη λύση δεν υπάρχει! Ή - και να υπάρχει - χειρότερη θα είναι, σα "διπολική διαταραχή" θα μοιάζει...

- ΤΟ ΠΩΣ θα πορευτούμε μέσα στον καινούριο χρόνο, από εμάς τους ίδιους εξαρτάται. Κι, ως πρώτο βήμα - όπως έχουν ήδη εξελιχθεί και δρομολογηθεί τα γεγονότα τα τελευταία χρόνια της κρίσης - είναι να μην είμαστε στην "απέξω" κι αδιάφοροι απ' τα τεκταινόμενα κι εντός της χώρας μας αλλά και παγκοσμίως. Να μην είμαστε, δηλαδή, απλοί παρατηρητές, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Λες και δεν έχει ο καθένας μας λόγο, δεν έχει φωνή, δεν έχει άποψη... Για τίποτε απ' αυτά που αποφασίζονται για εμάς και μάλιστα ερήμην μας! Ο χρόνος που έφυγε, κάπως έτσι μάς άφησε, δυστυχώς! Ας μην αφήσουμε και τον καινούριο να περάσει, μ' εμάς - όλους μαζί και τον καθέναν ξεχωριστά - τελείως αδιάφορους και δίχως καμία αντίδραση, για το οτιδήποτε μάς αφορά κι αποφασίζεται για εμάς και τα παιδιά μας. Αν έτσι πορευτούμε, δε μάς βλέπω καλά. Γιατί, ο καινούριος χρόνος, ξεκίνησε ήδη με πολλές προκλήσεις! Και θα είναι και χρόνος εκλογικός ή προεκλογικός, το ίδιο κάνει! Και, αλίμονό μας αν παραμείνουμε απαθείς, αδιάφοροι και μοιρολατρικοί ακόμα...

- ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ, λοιπόν, να βγούμε απ' το λήθαργο και το "καβούκι" μας! Να γίνουμε και πάλι "ενεργοί πολίτες", με φωνή κι αντιδραστικοί στις όποιες αδικίες και σκοπιμότητες εκείνων που μάς χρησιμοποιούν σαν "πιόνια" τους... Αν, αυτό το πρώτο σκαλί, το ανεβούμε, τότε πιο εύκολα θ' αναρριχηθούμε και στα άλλα, φτάνοντας εκεί που ήμασταν πριν, στην αρχή της κρίσης, απ' όπου πέσαμε και γκρεμοτσακιστήκαμε, δυστυχώς...

- ΚΙ ΕΥΧΗ ΠΡΩΤΗ: Το 2018 να σταθούμε όρθιοι! Γιατί είμαστε πεσμένοι κατάχαμα, σαν κοιμισμένοι! Και είναι κρίμα...