Νεκτάριου Αθ. Φαρμάκη, Περιφερειακού Συμβούλου Π.Δ.Ε, Π.Ε Αιτωλοακαρνανίας
«Υπερβολή είναι μια αλήθεια που έχασε την ψυχραιμία της»
Χαλίλ Γκιμπράν
Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες μια δημόσια συζήτηση γύρω από τη γεωγραφική-διοικητική σύσταση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. Οι Αιτωλοακαρνάνες, έχουμε βιώσει στο πετσί μας την ενδοπεριφερειακή ανισότητα ενώ παράλληλα έχουμε εμπεδώσει το γιατί σήμερα η Αιτωλοακαρνανία αποτελεί μέρος της Π.Δ.Ε. Είναι γνωστός εξάλλου απολύτως θεμιτός και βάσιμος , ο αντίλογος που είχε εκφρασθεί όταν γίνονταν η συζήτηση για τη δημιουργία των Περιφερειών, όπως έχουν σήμερα.
Δεν μπορεί να είναι ζήτημα προς ανάλυση το γεγονός ότι η εμπέδωση της περιβόητης Περιφερειακής Συνείδησης είναι ακόμα μακριά , ήδη επτά χρόνια μετά την «πρεμιέρα» της αιρετής Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Πώς διαμορφώνεται όμως Περιφερειακή Συνείδηση; Μέσα από κοινωνικές, εμπορικές, θεσμικές και οικονομικές επαφές των πολιτών της κάθε περιφερειακής ενότητας. Μέσα από κοινές ιστορικές αναφορές. Και φυσικά κυρίως μέσα από πολιτικές που ενισχύουν όλα τα παραπάνω.
Από τις παραπάνω διαπιστώσεις μέχρι του σημείου να εγείρονται ζητήματα δημοψηφισμάτων περί αποσχίσεως περιφερειακών ενοτήτων που φτάνουν έως και την υπόδειξη για το που θα πρέπει να υπαχθεί η Αιτωλοακαρνανία και μάλιστα από μη Αιτωλοακαρνάνες, υπάρχει τεράστια απόσταση. Μια απόσταση που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να διανυθεί σε συζητήσεις τηλεπαραθύρων και με δελτία τύπου που προκαλούν.
Γιατί αν μη τι άλλο είναι προκλητικό να ακούγονται δηλώσεις που αποδίδουν πολιτική τοποθέτηση στους πολίτες των περιφερειακών ενοτήτων και μάλιστα από ανθρώπους που διοικούν σήμερα και εκπροσωπούν ολόκληρη την Περιφέρεια. Την στιγμή μάλιστα που οι ίδιοι άνθρωποι γνωρίζουν – αλλά μάλλον θέλουν να μην θυμούνται- ότι τουλάχιστον στην Αιτωλοακαρνανία καταψηφίστηκαν στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές –άραγε το 52% των Αιτωλοακαρνάνων που ΔΕΝ τους ψήφισαν δεν είναι προοδευτικοί;- . Μάλλον «καρφώνονται» με αυτό τον τρόπο, ότι κριτήριο για τη δημιουργία της Περιφέρειάς μας ήταν γι’ αυτούς πάντα οι κομματικοί συσχετισμοί δικαιώνοντας τους φωνασκούντες…
Δεν επιθυμώ να ακολουθήσω αυτή τη συζήτηση που γίνεται, έτσι όπως γίνεται. Η εμπέδωση Περιφερειακής Συνείδησης είναι για μένα πρώτο μέλημα και γι΄ αυτό το λόγο από το 2010 επισημαίνω τα «κακώς κείμενα» που τροφοδοτούν τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες. Σε ώτα μη ακουόντων μάλλον…Και να τα αποτελέσματα!
Εν κατακλείδι, φρονώ ότι ο τρόπος της συζήτησης που άνοιξε είναι ατελέσφορος , αφού βασίζεται στο θυμικό. Και η πρόσφατη εμπειρία της χώρας από λαϊκές ετυμηγορίες εν είδη δημοψηφίσματος , μάλλον τραυμάτισαν την Πατρίδα και τους πολίτες παρά έλυσαν το πρόβλημα.
Υ.Γ : 1) Πρέπει να αποφασίσουμε αν είμαστε του δόγματος «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι», 2) Οφείλουμε να ενεργούμε θεσμικά και κατόπιν ωρίμου σκέψεως και σχεδιασμού, 3) Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τα κακώς κείμενα αλλά και τα οφέλη πριν σηκώσουμε επαναστατικές παντιέρες, 4) Έχουμε την υποχρέωση –ιδίως όταν διοικούμε- να ενεργούμε προς την εμπέδωση περιφερειακής συνείδησης χωρίς να θεωρούμε ως θέσφατο ότι η διοικητική μας δομή θα είναι η ίδια στο διηνεκέ, αφού όλα αλλάζουν αν το έχει ανάγκη η κοινωνία, την οποία υπηρετούμε, 5) Πρέπει να παραδεχτούμε την ιδιαιτερότητα της Περιφέρειάς μας, ως τεχνητή ολότητα και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις αντλήσεως υπεραξιών μέσω αυτού, 6) Αλήθεια αντί να αποσχίσουμε Περιφερειακές Ενότητες ή να απεμπολήσουμε άλλες σε γειτονικές –χωρίς μάλιστα να τους ρωτάμε- γιατί να μη δημιουργήσουμε μια μεγαλύτερη Περιφέρεια προσθέτοντας κι άλλες; 7) Μήπως ξεχνάμε στην όλη συζήτηση ότι πάνω σε αυτή την περιφέρεια «κρέμονται» μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ;
Ας σκεφτούμε ψύχραιμα και νηφάλια όλα αυτά και ξαναμιλάμε, χωρίς «δαιμονοποιήσεις» αλλά με γνώμονα το συμφέρον των τοπικών κοινωνιών και την άρση των έως τώρα αδικών εις βάρος τους. Η αλλαγή ξεκινάει από την αναγνώριση του αρχικού λάθους…
agrinioculture.gr
