Οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, είναι εχθρικές στις αγωνίες και τα αιτήματα των εκπαιδευτικών του δημόσιου σχολείου

“.... Αξίζουμε αυτόνομα και δημιουργικά σχολεία. Με ελευθερία στην οργάνωση, τη διαχείριση πόρων, την επιλογή διδακτικού προσωπικού. Αλλά και ελευθερία στην κατάρτιση προγράμματος σπουδών και επιλογή διδακτικών μεθόδων. Με αξιολόγηση παντού...”.

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα…»

Προτείνουμε την ίδρυση ενός πρότυπου σχολείου σε κάθε περιφερειακή ενότητα για τους καλύτερους μαθητές. Αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε ιδιωτικό σχολείο.» (Κ. Μητσοτάκης, ομιλία στη ΔΕΘ).

Με αυτές τις δηλώσεις που προκάλεσαν σάλο και έντονες συζητήσεις στους εκπαιδευτικούς και όχι μόνο, προτίμησε ο αρχηγός της ΝΔ να τοποθετηθεί στα οξυμμένα προβλήματα της εκπαίδευσης.

 Έτσι ενώ η εκπαίδευση συνθλίβεται σε καθεστώς μακρόχρονης υποχρηματοδότησης που εξανεμίζει δομές και επιστημονικά αντικείμενα, συγχωνεύει τμήματα και σχολεία, καρατομεί μισθούς, περιορίζει ασφυκτικά τον αριθμό των εκπαιδευτικών, τους καθηλώνει στην σχολική αίθουσα  σε πολλά σχολεία ως τα βαθιά γεράματα κ.ο.κ. και σύσσωμο το εκπαιδευτικό κίνημα διεκδικεί γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών, η πρόταση του Κ. Μητσοτάκης είναι, η μετατροπή των σχολείων σε μια νέα κερδοφόρα αγορά και αντί εκπαιδευτικού ιδρύματος να μετατραπούν σε «αυτόνομες» οικονομικές μονάδες, που θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν το «ψωμί» τους μόνες τους (προφανώς από τους γονείς ή από κάποιους χορηγούς ή από επιχειρηματικές δραστηριότητες και αγαθοεργίες, την εκκλησία κ.λ.π.).

Δηλαδή στην ουσία θα μπουν έμμεσα δίδακτρα στα Δημόσια σχολεία για να είναι…αυτόνομα, όπως διακηρύσσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν γίνει κυβέρνηση.

Η αναφορά σε «αυτόνομα» σχολεία ωστόσο, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά επιχειρηματικοποίηση της εκάστοτε σχολικής μονάδας, η οποία θα καλείται να λειτουργεί στη βάση της οικονομικής βιωσιμότητας από ιδίους κυρίως πόρους (συνεπάγονται νέες περικοπές στον Προϋπολογισμό για την Παιδεία στο πρόγραμμα της ΝΔ), την ώρα που η Ελληνική κοινωνία τραβάει το δικό της «Γολγοθά» από τα μνημόνια και τη φρενήρη φορολόγηση των πάντων, θα της προσθέσει ο κ. Μητσοτάκης και το κόστος λειτουργίας των σχολείων των παιδιών της. 

Ενώ έχουν μηδενισθεί οι μόνιμοι διορισμοί την τελευταία μνημονιακή επταετία και το εκπαιδευτικό κίνημα σύσσωμο διεκδικεί χιλιάδες μόνιμων διορισμών σε όλα τα κενά των σχολείων και τερματισμό του καθεστώτος ομηρείας και αναξιοπρέπειας για τους ελαστικά εργαζόμενους, ο Κ.Μ. αντιπροτείνει «ελεύθερη» επιλογή προσωπικού από τους διευθυντές manager, τους δήμους ή τους χορηγούς του σχολείου (;) προκειμένου να κάνει πράξη την αντιδραστική εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ των διεθνικών ελίτ που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία με την αρωγή της ΕΕ και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού.

Θυμίζουμε πάντως πως επί θητείας του με «ελεύθερη επιλογή» τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με προοπτική απόλυσης  2500 καθηγητές των ΕΠΑΛ! Ταυτόχρονα ο ίδιος ως υπουργούς διοικητικής μεταρρύθμισης με το νόμο Μανιτάκη  της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κατήργησε το «τεκμήριο της αθωότητας» πριν την τελεσιδικία των υποθέσεων, στέλνοντας άδικα σε «αυτοδίκαιη» αργίας συναδέλφους δημοσίους υπαλλήλους. Με στόχο την απαξίωση του δημόσιου τομέα για να επιβάλει στην κοινωνία «αναίμακτα» τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων  

Το εκπαιδευτικό κίνημα απαιτεί την εξασφάλιση των προϋποθέσεων για την παροχή υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης και ολόπλευρης γνώσης σε όλα τα παιδιά (ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, νέα σύγχρονα δημοκρατικά Α.Π. και βιβλία, 20 παιδιά στο τμήμα, γερή υλικοτεχνική υποδομή, σύγχρονα εργαστήρια, βιβλιοθήκες,  υποστηριχτικές (αντισταθμιστικές) εκπαιδευτικές δομές που εκχωρούνται στην εκκλησία, σε συλλόγους, ΟΤΑ, ιδιώτες κλπ.) αντίθετα ο Κ.Μ. προβάλλει το «αξιολόγηση παντού», την μεταφορά των ευθυνών στους υπαλλήλους των εκπαιδευτικών «επιχειρήσεων», την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τελικά το κλείσιμο όλων των μικρών περιφερειακών σχολικών μονάδων.

Σύσσωμο το εκπαιδευτικό κίνημα έχει σαν σύνθημά του το «σχολείο των όλων και των ίσων» και παλεύει για «άριστα σχολεία για όλους»  με φροντίδα και ενίσχυση  και των αδύνατων μαθητών, των παιδιών με ειδικές δυσκολίες, αναπηρίες, των προσφυγόπουλων κλπ. ο  Κ. Μητσοτάκης ενδιαφέρεται για τα ιδιωτικά και τα «πρότυπα» σχολεία των «εχόντων και κατεχόντων»,  υποστηρίζοντας αυτήν την άποψη με αντιεπιστημονικούς πρωτογονισμούς αντιδραστικών και επικίνδυνων θεωριών του κοινωνικού δαρβινισμού.

Ο Κ. Μητσοτάκης είχε μελετήσει πολύ καλά τις ακραία νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΟΟΣΑ οι οποίες, ανανεωμένες πλέον, κυκλοφορούν στην τελευταία του έκθεση, η οποία μόλις είδε το φως της δημοσιότητας. Αποκέντρωση με μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, σχολική αυτονομία, αυξημένη λογοδοσία είναι το τρίπτυχο του γενικού κανόνα του ΟΟΣΑ, ο οποίος, ειδικά στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη κρισιμότητα, σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών και κατάργηση του «αγαθού» της  δωρεάν παιδείας και της επιβολή διδάκτρων ουσιαστικά!

Δεν αποτελεί ανορθογραφία λοιπόν η ρητορική του κ. Μητσοτάκη,  αλλά εξειδίκευση των ιδεών του ΟΟΣΑ της Ε.Ε. και υπάρχουν κι άλλοι …

 Νέες αρμοδιότητες, αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολείων και αξιολόγησης στελεχών της εκπαίδευσης, νέα κριτήρια επιλογής προσωπικού και υπεύθυνων δομών και νέα ορθολογική κατανομή τους ανά Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Αύξηση παιδαγωγικής και διοικητικής αυτονομίας των σχολείων και διαδικασιών βελτίωσης των μαθησιακών αποτελεσμάτων μέσω αυτοαξιολόγησης .....”. (δείτε το 3ετές σχέδιο για την Παιδεία του Υπουργείου Παιδείας της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ).

Ανάλογες δηλαδή  αντιλήψεις σε διαφορετικό  ίσως ύφος και παρουσίαση εντοπίζει κανείς και στις δηλώσεις αλλά κυρίως στις πρακτικές των υπουργών των τελευταίων χρόνων και  της σημερινής κυβέρνησης με αποκορύφωμα το σχέδιο του κ. Γαβρόγλου για το λεγόμενο «νέο λύκειο».

Η δυσκολία υπεράσπισης ενός αντιεκπαιδευτικού μοντέλου που παρουσίασε, τον  οδήγησε στο πρόσφατο ατόπημα να συκοφαντήσει κι αυτός με την σειρά του (όχι με ιδιαίτερη πρωτοτυπία) τους εκπαιδευτικούς αναμασώντας ατεκμηρίωτα και πρόχειρα ότι «το 40% των καθηγητών κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα στους μαθητές τους !»

   Διαπιστώνεται δηλαδή όλο και πιο έντονα στη χώρα μας αλλά και διεθνώς μια ενιαιοποίηση των εκπαιδευτικών πολιτικών, των νομοθετικών πρωτοβουλιών , του κυρίαρχου αφηγήματος για την εκπαίδευση.

Οι αντιλήψεις της αυτονομίας των σχολικών μονάδων, έχει να κάνει με τη μείωση του κόστους της εκπαίδευσης, την ιδιωτικοποίηση πλευρών της, την ανύψωση νέων  ταξικών φραγμών στην πρόσβαση στη βασική Δ/θμια εκπαίδευση, με την ένταση των αξιολογικών διαδικασιών, την κατηγοριοποίηση, τον ανταγωνισμό, την απόρριψη παιδιών εργατικών και αγροτικών περιοχών, την πλήρη υπαγωγή στις ανάγκες των πολυεθνικών, τον αυστηρό γραφειοκρατικό έλεγχο (κεντρικά) και τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, ακόμα και με την απαξίωση και συκοφάντησή τους, η στροφή προς τη μαθητεία-κατάρτιση, αντί της συνολικής γνώσης εντός του δημόσιου σχολείου, με την αναβάθμιση της Επαγγελματικής Τεχνικής Εκπαίδευσης κλπ. είναι το «παιδαγωγικό αφήγημα» των ευρωσκεπτικιστών όλων των αποχρώσεων… στη γερμανική Ε.Ε.

Για το λόγω αυτό το εκπαιδευτικό κίνημα είναι απέναντι σε όλα αυτά που έρχονται και γι’ αυτό πρέπει να εντείνει παράλληλα με τους αγώνες του την ιδεολογική του αντιπαράθεση με τα επιθετικά ιδεολογήματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού,  που υποστηρίζουν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση (Διαμαντοπούλου, Γιωργάκης, Κεραμέως, Κυριάκος) και όχι μόνο, να σχηματοποιήσει πιο ολοκληρωμένα και με σαφήνεια την δική του δημοκρατική προοδευτική πρόταση για την εκπαίδευση με όλη την κοινωνίας σε ένα νέο μορφωτικό απελευθερωτικό παλλαϊκό κίνημα.

Εμείς θέλουμε να γίνουμε η «σπίθα» που έχουμε ανάγκη να ανάψει!