Το παλιό έθιμο των αερόστατων αναβίωσαν οι Μυρτιώτες ανήμερα της Λαμπρής, για δεύτερη χρονιά φέτος, οργανώνοντας μια ωραία κι εντυπωσιακή εκδήλωση, χαρά των παιδιών βεβαίως, αλλά και των μεγαλύτερων, που αναπόλησαν τα δικά τους παιδικά χρόνια, όταν έφτιαχναν χειροποίητα αερόστατα και τα σήκωναν στον ουρανό για διασκέδαση.

Βέβαια, τότε, την δεκαετία του ’60, όταν οι μεσήλικες σήμερα ήταν παιδιά, δεν είχαν “τα μέσα”! Περιορίζονταν σε ό,τι μπορούσαν να φτιάξουν μόνοι, με τα ίδια τους τα χέρια: Κατασκεύαζαν αερόστατα με κόλλες χαρτί κι αντί κόλλα (που να έβρισκαν κόλλα;) χρησιμοποιούσαν… ζυμάρι! Για τον σκελετό του αερόστατου χρησιμοποιούσαν καλαμίδα κομμένη κάθετα στα τέσσερα, ενώ για την φλόγα χρησιμοποιούσαν στουπί βουτηγμένο σε πετρέλαιο!

Η εκδήλωση, όπως και πέρυσι, οργανώθηκε στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου την Κυριακή, αργά το απόγευμα. Παρά τη μαύρη συννεφιά που απειλούσε με βροχή, οι χωριανοί και οι φιλοξενούμενοι φίλοι τους που αναζήτησαν στο χωριό μια παραδοσιακή ανάσταση, έγιναν για λίγο παιδιά μαζί με τα παιδιά τους. Το σκεπτικό ήταν “να πετάξουν” αερόστατα αντί να ρίχνουν πυροτεχνήματα και κροτίδες.

Η έκδηλη ευχαρίστηση όσων έδωσαν το “παρών”, βάζει τώρα μια γλυκιά υποθήκη για το μέλλον: Η μέρα της Λαμπρής για τους Μυρτιώτες και τους φίλους τους να είναι (και φιλοδοξεί να είναι πάντα πια) μια απόδραση και ταυτόχρονα μια διαφυγή. Όταν το πνεύμα γίνεται χαριτωμένο, έστω μια φορά το χρόνο στους καιρούς που ζούμε, τι άλλο είναι άραγε από μία ηδονική συνάντηση με την ομορφιά ή την παιδική αθωότητα που ξεχάσαμε;

Δείτε φωτογραφίες και βίντεο: