Ο Αθανάσιος Ντάκουλας είναι Τεχνολόγος Γεωπονίας από το Tμήμα Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Καλαμάτας με ειδίκευση στον κλάδο της Δενδροκομίας. Έχει δουλέψει στον ΕΛΓΑ και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ενώ τα τελευταία έντεκα χρόνια εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Εκφράζει την άποψη ότι η Γεωργική Παραγωγή πρέπει να στηριχθεί σε νέες ποικιλίες για να έχει απόδοση και ενδιαφέρον επένδυσης. Ακολουθούν αναλυτικά όλα όσα είπε στο AgrinioBestOf.gr και την Χρύσα Σπαή.

Δουλειά του παραγωγού είναι να παράγει. Η εξέλιξη της αγροτικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, έχει κάνει την δουλειά αυτή αρκετά δύσκολη, με αποτέλεσμα η ανάγκη αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών να κρίνεται απαραίτητη για τη βιωσιμότητα του κλάδου.

Έτσι παρατηρείτε στροφή των καλλιεργειών από «εκτατικές» σε «εντατικές» και την αντικατάσταση παραδοσιακών καλλιεργειών όπως είναι ο καπνός, το βαμβάκι και το καλαμπόκι, από καλλιέργειες όπως η ροδιά, το ακτινίδιο, η συκιά, τα σπαράγγια, αρωματικά φυτά, ακόμα και το ιπποφαές και τα σαλιγκάρια. Όλες οι καλλιέργειες εισήχθησαν με πολλά υποσχόμενα οικονομικά οφέλη, τα οποία σε πολλές από αυτές δεν αποδείχθηκαν στην πράξη και εγκαταλείφθηκαν.

Η συγκυρία έχει αναγκάσει τους παραγωγούς σε μια πιο σύνθετη αναζήτηση αναγκών, η οποία περιλαμβάνει τη ζήτηση της αγοράς, τη βελτίωση της ποιότητας, αλλά και την πίεση για νέες ποικιλίες στις ήδη υπάρχουσες καλλιέργειες (Ελιά, Εσπεριδοειδή κ.α.) οι οποίες έχουν διατηρήσει μια καλή οικονομική απόδοση. Στην προσπάθειά τους αυτή βρίσκουν τον κρατικό μηχανισμό (Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Ερευνας – ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε) ανέτοιμο να τους βοηθήσει, αφού η έρευνα νέων ποικιλιών έχει διακοπεί σχεδόν ταυτόχρονα με την έλευση των επιδοτήσεων για τη χώρα, με αποτέλεσμα την αγορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας από διεθνή ερευνητικά ιδρύματα ή κρατικά ιδρύματα άλλων χωρών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα εκτός της φυσιολογικής οικονομικής επιβάρυνσης χρήσης δικαιωμάτων, την προφανή δυσκολία ακολουθίας του κανόνα της αγοράς που αφορά την πρωτοτυπία, και την σύνταξη στην ουρά μιας προσπάθειας η οποία τείνει να αποκτήσει θέση σε αυτή.

Έχει γίνει πλέον σαφές σε όλους, πως ο επαγγελματισμός και η επένδυση είναι η τελευταία ελπίδα για τον έλληνα παραγωγό, ο οποίος βιαίως αντιλαμβάνεται πως οι επιδοτήσεις, τόσο αυτές που αφορούν την στήριξη της παραγωγής (ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου - Ο.Σ.Δ.Ε.), όσο και αυτές των προγραμμάτων παγίου κεφαλαίου (Σχέδια βελτίωσης, ΕΣΠΑ κ.ο.κ.), θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τον εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση των γεωργικών τους επιχειρήσεων.

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του http://AgrinioBestOf.gr