Γράφει ο Κώστας Παπαθανάσης

Ένας επίγειος παράδεισος. Μια όαση, ένα αποκούμπι για τους απόμαχους της ζωής, τους ανήμπορους, τους κατάκοιτους.

Τι μπορεί να πει κανείς σε λίγες σειρές για τον σκοπό, τη δράση, την αναγκαιότητα, τον ευαγούς αυτού του ιδρύματος.

Τι μπορεί να πει κανείς για τους συντελεστές του, γι’ αυτούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον μεγάλο, ιερό αυτόν σκοπό. Για τον πανάξιο Πρόεδρό του τον κ. Δημ. Γαρουφαλή, για την άρτι αφιχθείσα προϊστάμενη Παν. Ιορδάνου, που με την αξία της και τη μόρφωσή της, κατευθύνει το όλο έργο, για την αεικίνητη Μαρία Μπαλιάτσα, την ψυχή του Ιδρύματος, για όλο το προσωπικό που πάντα με το χαμόγελο στα χείλη σκορπίζει ζεστασιά, συμμερίζοντας τα προβλήματα των τροφίμων για την απόλυτη καθαριότητα του χώρου, για τους εθελοντές ιατρούς που με αυταπάρνηση και χωρίς αμοιβή προσφέρουν αφειδώς τις υπηρεσίες των για την ανακούφιση των ηλικιωμένων;

Ρωτήθηκαν πολλοί τρόφιμοι και η απάντησή των ήταν «ας τους έχει καλά ο Θεός». Υποχρέωση όλων μας αλλά και ανάγκη είναι να συνδράμουμε με κάθε μέσο την προσπάθεια αυτή. Δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το αύριο.