Σε πολλές χώρες έχουν αποτυπωθεί στη συνείδηση των φιλάθλων κάποιοι αθλητές σύμβολα. Αθλητές, οι οποίοι εκτός των τεράστιων αθλητικών τους επιτευγμάτων, ήταν προικισμένοι με ψυχικά χαρίσματα και αρετές , με αποτέλεσμα να διαμορφώσουν μια εικόνα προς τα έξω η οποία και καθόρισε κάποια συγκεκριμένα πρότυπα και αξίες. Τέτοιοι αθλητές για παράδειγμα, ήταν για τη Φινλανδία ο Paavo Nurmi, για την Τσεχία ο Emil Zatopek, για την Αμερική o Steve Prefontaine. Όλοι οι λάτρεις του αθλητισμού θα θυμούνται ότι ο Zatopek εκτός των τεσσάρων χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων που είχε κερδίσει ήταν αυτός που με αυτοθυσία στάθηκε μπροστά από το ρώσικο τανκ όταν οι σοβιετικοί εισέβαλαν στην Πράγα ή ότι ο Prefontaine ήταν ένας φοβερός αγωνιστής τόσο μέσα στους αθλητικούς χώρους όσο και έξω από αυτούς αφού ήταν από τους πρώτους που πάλεψε ενάντια στο αμερικάνικο κατεστημένο για τα δικαιώματα των αθλητών.
Στην Ελλάδα ο τίτλος αυτός δικαιωματικά ανήκει στο μεγάλο αθλητή Μιχάλη Κούση. Ο Μιχάλης πέρα από τα πανελλήνια και βαλκανικά ρεκόρ που κατέρριψε, τις τρεις ολυμπιακές συμμετοχές του, ήταν ένας άνθρωπος που είχε πλούσια ψυχικά χαρίσματα και αξίες. Ενέπνευσε με τις πράξεις του και τον τρόπο που αγωνιζόταν και δούλευε για να επιτύχει τον σκοπό του, πολλούς νέους αθλητές. Με τεράστια δύναμη και θέληση ανύψωσε το μεγαλείο του αθλητισμού και προσέδωσε μια νέα διάσταση στον κόσμο των δρόμων των μεγάλων αποστάσεων.
Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις συναθλητών και φίλων του, όπου αναδεικνύεται η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η αλληλεγγύη και τα αισθήματα δικαιοσύνης και ισονομίας με τα οποία ήταν γαλουχημένος. Αρκετές φορές έγινε ο υπερασπιστής άλλων αθλητών, κυρίως νέων, ακόμη και αν αυτοί ήταν μελλοντικοί του αντίπαλοι.
Ποτισμένος από ανθρώπινες αξίες, όπου εκείνη την εποχή-τέλος της χούντας, αρχή μεταπολίτευσης- τον στιγμάτισαν και του καθόρισαν ένα συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης αλλά και πράξεων. Έχοντας μια λιτή εξωτερική εμφάνιση, με πλούσια μακριά μαύρα μαλλιά και γένια, θυμίζοντας στον επαναστάτη ήρωα Τσε, ασυμβίβαστος, αντικομφορμιστής και πάνω από όλα αγωνιστής, αποτέλεσε το ίνδαλμα των νέων δρομέων.
Είναι γνωστό στον στιβικό κόσμο ότι ο Μιχάλης δεν ήταν το φοβερό σωματικό ταλέντο αλλά ήταν ένας αφοσιωμένος , πεισματάρης , εργατικός αθλητής , ο οποίος κάτω από τις οδηγίες του σπουδαίου Ουγγροαμερικάνου προπονητή , Mihali Igloi, έφερε την άνοιξη στις αποστάσεις στον ελληνικό κλασικό αθλητισμό. Μπροστάρης μαζί με τους συναθλητές του έδωσε μια νέα πνοή στους δρόμους των μεγάλων αποστάσεων και οι έλληνες αθλητές από φτωχοί συγγενείς άρχισαν να πρωταγωνιστούν , ειδικά στους βαλκανικούς αγώνες που είχαν ιδιαίτερη αξία εκείνη την εποχή.
Στο αθλητικό του ρεπερτόριο έχουν καταγραφεί πολλές επιτυχίες με αποκορύφωμα τις τρεις συμμετοχές σε ολυμπιακούς μαραθωνίους, το παγκόσμιο ρεκόρ στο μαραθώνιο του Σπλιτ, το οποίο τελικά ακυρώθηκε αφού μετρήθηκε η διαδρομή ως 700 μέτρα λιγότερη. Ακόμη και έτσι η επίδοση του θα ήταν γύρω στις 2 ώρες και 8 λεπτά, φοβερός χρόνος για εκείνη την εποχή. Στις σπουδαίες εμφανίσεις συγκαταλέγεται και ο μαραθώνιος των Πανευρωπαϊκών Αγώνων στην Πράγα το 1978 όπου μέχρι το 35ο χιλιόμετρο ήταν μαζί με τους πρωτοπόρους αλλά ένα πρόβλημα στο γόνατο του στέρησε το μετάλλιο.
Ακόμη και στο θάνατο ήταν ασυμβίβαστος. Έφυγε πριν γεράσει, αφήνοντας μας τη θύμηση της μορφής του όπως όταν έτρεχε στους στίβους με τα μαύρα μαλλιά και τα γένια. Άλλωστε τα σύμβολα δεν γερνάνε, πεθαίνουν νέοι!!
Για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε, ο Μιχάλης , θα αποτελεί μια άσβηστη φλόγα μέσα στην καρδιά μας και θα μας θυμίζει ότι τα όνειρα μπορεί να πραγματοποιηθούν όταν υπάρχει η αγάπη, η αφοσίωση και το πάθος για αυτό που επιθυμείς.
Μπάμπης Ποσονίδης
Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, M.Sc
Προπονητής Στίβου
agrinionews.gr
