Συνέντευξη του Αγρινιώτη ιδιοκτήτη του πολυβραβευμένου κινηματογράφου «Θησείον» Θωμά Μανιάκη, στο μαθητή Μάριο Μαργαρίτη (2ο Γυμνάσιο Αγρινίου «Κοσμάς ο Αιτωλός»).
- Κύριε Μανιάκη, ποια περίοδο εργαστήκατε στον κινηματογράφο «Ελληνίς»;
Επειδή είμαι γέννημα θρέμμα Αγρινιώτης ξεκίνησα από το «Ελληνίς» το 1955 σε ηλικία 15 ετών μέχρι το 1957.
- Σας βοήθησε για την μετέπειτα πορεία σας;
Σίγουρα… με βοήθησε γιατί έκανα την πρακτική μου (μαθήτευσα).
- Πήγατε σε κάποια σχολή;
Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο λόγω οικονομικών συνθηκών να πάει κάποιος σε μία σχολή. Η μόνη εξάσκηση που έκανα ήταν στον κινηματογράφο.
- Πότε φύγατε από το Αγρίνιο και γιατί;
Έφυγα από το Αγρίνιο το 1957 σε ηλικία 17 ετών. Δεν είχα άλλη επιλογή διότι οι θέσεις εργασίας τότε ήταν ελάχιστες και εγώ ήμουν άνθρωπος που ήθελα να προοδεύσω.
- Πως ήταν η ζωή στον κινηματογράφο Ελληνίς;
Ξεκινούσαμε γρήγορα το απόγευμα, βγάζαμε τις καρέκλες(διότι μαζεύονταν κάθε βράδυ δίπλα στη «Φαντασία» για να μην τις καταστρέφει ο ήλιος). Ήταν αρκετά κουραστικό. Μιλάμε για πάνω από 1500 καρέκλες του σκηνοθέτη (βαρέου τύπου). Ανεβαίναμε στο μηχανοστάσιο κοινώς «καμπίνα» για να ετοιμαστεί η μηχανή για την προβολή. Παίζαμε δυο προβολές 20:00-22:00 και 22:00-00:00. Μας έπαιρνε το ξημέρωμα.
- Ο κόσμος αγαπούσε τον κινηματογράφο;
Φυσικά, γιατί δεν υπήρχε άλλη διασκέδαση παρά μόνο ο κινηματογράφος. Κάθε βράδυ ήταν γεμάτος.
- Η μετατροπή του «Ελληνίς» σε δημοτικό κινηματογράφο, θεωρείτε ότι ήταν καλή;
Η μετατροπή του κινηματογράφου σε δημοτικό δεν ήταν καλή διότι διαφορετικά δουλεύεται η επιχείρηση από τον ιδιώτη σε σχέση με την διαχείριση του Δήμου.
- Ποιος είχε τότε το «Ελληνίς»;
Τότε το «Ελληνίς» ήταν στην κατοχή του Νικόλαου Κονταξή, ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στον κινηματογράφο, όσο λίγοι.
- Τι μισθό έπαιρνε ο μικρός τότε Θωμάς;
Φυσικά και δεν υπήρχαν μισθοί.Τότε ο κόσμος δούλευε τζάμπα, μόνο και μόνο για να μάθει την τέχνη.
- Πιστεύετε ότι ο κινηματογράφος στο Αγρίνιο έχει μέλλον;
Στο Αγρίνιο ο κινηματογράφος δεν έχει μέλλον γιατί η σημερινή νεολαία έχει άλλα ενδιαφέροντα. Οι λίγοι θαμώνες που έχουν μείνει θέλουν αξιόλογες ταινίες και το Hollywood γυρίζει πολύ λίγες για αυτούς που αγαπούν το σινεμά. Στις μέρες μας γυρίζονται ταινίες με βιασμούς, ξύλο «πιστολίδι», οι οποίες μόνο στόχο έχουν να κρατήσουν τα πολυσινεμά κοινώς «multiplex», για να αποχαυνώνονται οι νέοι με pop corn και coca-cola.
Ελπίζω να διαψευστώ…
- Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ταινίες;
Ο κλασικός αμερικάνικος κινηματογράφος και οι παλιές ελληνικές ταινίες.
- Όσον αφορά τον τωρινό σας κινηματογράφο, «Θησείον», στον οποίο είστε ιδιοκτήτης, πείτε μας δυο λόγια.
Ανέλαβα τον κινηματογράφο «Θησείον» το 1980 και θα μπορούσα να πω ότι ήταν σε χειρότερη κατάσταση και από στάβλο. Με πολλή δουλειά και μεράκι εγώ και τα αδέρφια μου τον κάναμε αυτό που είναι σήμερα. Ανέλπιστα, ο κινηματογράφος βραβεύτηκε το 2012 από το CNN, ως ο καλύτερος θερινός κινηματογράφος στον κόσμο. Και μετά ακολούθησαν συνεντεύξεις τόσο από ξένα όσο και από εγχώρια κανάλια με κορυφαίο αυτών το BBC. Με λίγα λόγια το «Θησείον» έφτασε εκεί που έφτασε εξαιτίας της τοποθεσίας του και της τεράστιας δουλειάς που έχουμε ρίξει.
- Μπορείτε να ζήσετε χωρίς τον κινηματογράφο;
Μετά από 65 χρόνια είναι δύσκολο να τον αποχωριστώ!
- Και κλείνοντας, θα επιθυμούσατε τα παιδιά ή τα εγγόνια σας να τον κρατήσουν στο μέλλον;
Φυσικά και θα το ήθελα αλλά το βλέπω δύσκολο, διότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για τον κινηματογράφο.
Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη.
Η συνέντευξη καταγράφεται στο μάθημα Τοπικής Ιστορίας.
Διδάσκει και καθοδηγεί: η κ. Μαρία Ν. Αγγέλη.
