Πολύς λόγος γίνεται για την παραγωγή. Που δεν έχουμε στην Ελλάδα. Σωστά. Πώς όμως οργανώνεται η παραγωγή σ” ένα σύγχρονο κόσμο, σε μια ανταγωνιστική παγκοσμιοποιημένη αγορά; Πώς θ” αναπτυχθεί το εμπόριο; Και πώς θ” ανθίσει το τοπικό επιχειρείν; Έχουμε άραγε όραμα για το Αγρίνιο, την Αιτωλοακαρνανία, τον τόπο μας; Και, αν ναι, ποιο είναι αυτό το ΟΡΑΜΑ;
Θα το θέσουμε απλά: Για να έχει καλή τύχη στην αγορά, το προϊόν, οποιοδήποτε προϊόν, χρειάζεται Εμπορικό Σήμα. Το brand name, αγγλιστί. Δε φτάνει τα σαγκουίνια να είναι σαγκουίνια. Πρέπει να είναι “σαγκουίνια Γουρίτσης”. Δε φτάνει τα λεμόνια να είναι λεμόνια. Πρέπει να είναι “λεμόνια Μυρτιάς”. Όπως ο άνθρωπος. Δε φτάνει να είναι άνθρωπος. Πρέπει να είναι ο τάδε. Με τ” όνομα. Έτσι και το προϊόν. Στον σύγχρονο κόσμο το καταναλωτικό προϊόν απόκτησε ψυχή και προσωπικότητα. Πήρε κάτι από το ανθρώπινο ον. Χωρίς το όνομά του το προϊόν δεν υπάρχει και, αν υπάρχει, δεν έχει αξία.
Το Αγρίνιο, μετά τον καπνό, έχασε το μπούσουλα. Καιρό τώρα η οικονομία του παραπαίει. Και δεν είναι μόνο εξ αιτίας της “κρίσης”. Η “κρίση” για το Αγρίνιο και την ευρύτερη περιοχή προηγήθηκε των μνημονίων. Να πούμε λοιπόν εν συντομία ότι: Αν δεν δώσει όνομα σε νέα προϊόντα, αν ο κάμπος του Αγρινίου δεν μπει στην παραγωγή επωνύμων προϊόντων, θα μαραζώσει και σιγά – σιγά θα πτωχεύσει ολόκληρη η Δυτική Ελλάδα.
Να σημειωθεί εδώ κάτι που συνήθως μας διαφεύγει: Για να πάει μπροστά ένας τόπος, δεν χρειάζονται μόνο επενδύσεις. Δε γίνονται όλα με τα χρήματα. Τα πιο σημαντικά πράγματα γίνονται χωρίς χρήματα, μόνο με Γνώση.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά:
Η Αιτωλική πεδιάδα πρέπει να κάνει επειγόντως παραγωγή επώνυμων προϊόντων. Το επώνυμο προϊόν είναι ισχυρό γιατί κουβαλάει στην αγοραστική του αξία την γεωγραφία και την Ιστορία του τόπου, όπου παράγεται. Αγοράζεις fiat Ιταλίας. Δεν αγοράζεις fiat Γερμανίας. Αγοράζεις Κρητικά προϊόντα και ξέρεις ότι είναι προϊόντα ποιότητας. Μαζί με την γεωγραφία και την Ιστορία, το προϊόν κουβαλάει τον πολιτισμό των κατοίκων του τόπου ή της χώρας που το παράγει. Η τοπική ανθρωπολογία, η τοπική γεωγραφία, η τοπική κοινωνιολογία και φιλοσοφία, ο τοπικός πολιτισμός, η κουλτούρα, η τοπική Ιστορία και η τοπική προφορική παράδοση, ακόμα και η τοπική μυθολογία, η τοπική παραγωγή και οικονομία, είναι τα εννοιολογικά μεγέθη που συνοδεύουν ένα προϊόν, αποτελούν το άυλο κεφάλαιο ενός γεωργικού ή κτηνοτροφικού ή βιοτεχνικού ή βιομηχανικού προϊόντος που βγαίνει στην εγχώρια ή την διεθνή αγορά. Χωρίς αυτά τα μεγέθη το προϊόν μένει γυμνό και απρόσωπο.
Η ερώτηση έρχεται αναπόφευκτα: Έχει το Αγρίνιο κάτι απ” όλα αυτά;
Ε, λοιπόν, είναι πλούσια τα ελέη του! Το γεγονός ότι είναι άγνωστα, φανερώνει την πνευματική πενία που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους Έλληνες, αλλά και την φριχτή καθυστέρηση στην κατανόηση των αξιών, των άυλων και των υλικών κεφαλαίων μιας κοινωνίας…
Το Αγρίνιο ανήκει στην Αιτωλία. Στη γη των αρχαίων Κουρητών που έδωσαν το όνομά τους στην Κρήτη, μετέπειτα δε των Αιτωλών που ίδρυσαν την δοξασμένη Αιτωλική Συμπολιτεία και το 279 π.Χ. έσωσαν την Ελλάδα από την εισβολή των βαρβάρων Γαλατών. Οι Αιτωλοί πέτυχαν τότε μία μεγαλειώδη νίκη ανάλογης αξίας μ” εκείνη στο Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα και σε ανάμνηση της οποίας διεξάγονταν επί αιώνες στο Θέρμο τα “Σωτήρια”, αθλητικοί, μουσικοί και θεατρικοί αγώνες, ισάξιοι, αν όχι ανώτεροι (λόγω του εύρους) και λαμπρότεροι των Ολυμπιακών αγώνων.
Άγνωστα πράματα ε; Βεβαίως! Άγνωστα! Καιρός όμως να τα βάλουμε στη ζωή μας. Για να διευρύνουμε τους ορίζοντες. Με φαντασία και τόλμη. Με γνώση. Ελληνοπρεπώς. Χωρίς εμμονές και αγκυλώσεις, μακριά από τους συνήθεις διαχωρισμούς σε κόμματα και φατρίες.
Λοιπόν, μια καλή ιδέα είναι ν” αποκτήσουν Εμπορικό Σήμα (brand name) τα Αιτωλικά προϊόντα. Κάτι ανάλογο με τα φημισμένα Κρητικά προϊόντα.
Τα “Αιτωλικά προϊόντα” θα κουβαλήσουν την λαμπρή Ιστορία των 2.500 ετών που έχουν πίσω τους, θα την πάνε στις ΑΓΟΡΕΣ.
Έχουμε όμως ένα προβληματάκι: Δε μπορείς να προωθήσεις στη Διεθνή Αγορά τα “Αιτωλοακαρνανικά προϊόντα”. Μπορείς να πεις μόνο “Αιτωλικά προϊόντα” ή “Ακαρνανικά προϊόντα”.
Αξίζει να το δούμε λίγο αυτό. Να το αναλύσουμε αναζητώντας μία γενική θέση, μιαν άποψη, μιαν απόφαση:
Να ξεκινήσουμε από την στρατηγική υπόδειξη ότι η ανάδειξη του ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ σε κοινωνική αξία θ” απελευθερώσει καταπιεσμένες παραγωγικές δυνάμεις υπέρ της Τοπικής Κοινωνίας ειδικά και της Ελλάδας γενικά. Μόνο που η εξειδίκευση αυτής της Αρχής δε μπορεί να γίνει χωρίς τον σαφή ορισμό μίας ενδοαλληλοϋποστηριζόμενης δέσμης ανθρωπολογικών, γεωγραφικών, πολιτισμικών, ιστορικών και οικονομικών χαρακτηριστικών της ιδιαίτερης πατρίδας και της Τοπικής μας Κοινωνίας. Στοιχεία που δίνουν την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ενός τόπου, άρα και των προϊόντων αυτού του τόπου. Ταυτότητα σημαίνει επωνυμία. Όνομα.
Η “Αιτωλοακαρνανία” όμως είναι μία αυθαίρετα και ανιστόρητα επιβεβλημένη διοικητική έννοια, η οποία δεν βρήκε ποτέ ουσιαστικό αντίκρισμα στα φυσικά δεδομένα της τοπικής ανθρωπολογίας, της τοπικής γεωγραφίας, της τοπικής κοινωνιολογίας, της τοπικής φιλοσοφίας, του τοπικού πολιτισμού, της τοπικής ιστορίας και της τοπικής οικονομίας της. Ως όρος εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1887. Για περισσότερο από έναν αιώνα, ως Νομός ήταν μια άψυχη οντότητα που για να ξεπεράσει την προαιώνια σφοδρή διαμάχη των δύο τοπίων, της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας, έβαλε μια νέα σφοδρή διαμάχη στη θέση εκείνης: Αυτήν μεταξύ του Μεσολογγίου και του Αγρινίου, ενώ ταυτόχρονα αποξένωσε τη Ναύπακτο και την μετέτρεψε σε προάστιο της Πάτρας!
Ο ψυχικός αυτός διαμελισμός ολοκληρώθηκε με την ένταξη του Νομού στην Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας με πρωτεύουσα την Πάτρα. Τόσο τα πριν, όσο και τα τωρινά, παραβίασαν βάναυσα όλα τα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά του τόπου μας, αλλοίωσαν επικίνδυνα τον συλλογικό εαυτό μας. Η Αιτωλοακαρνανία, ως αυθαίρετη διοικητική έννοια, εμπεριέχει έναν αθεράπευτο εσωτερικό διχασμό, αιτία των βασικών αντιθέσεων που την ταλανίζουν: Από τους προϊστορικούς και τους ιστορικούς χρόνους, η Αιτωλία είχε (και έχει μέχρι σήμερα) εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά ταυτότητας από την Ακαρνανία, βεβαίως και από την Αχαΐα. Άλλο τοπίο, άλλος ψυχισμός, άλλα προϊόντα. Χαρακτηριστικά που δεν συναντήθηκαν, δεν συμπορεύτηκαν ποτέ! Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο Αχελώος ποταμός αλλά και το στενό του Ρίου – Αντιρρίου έβαλαν αρχετυπικά τα όριά τους και επιμένουν σ” αυτά μέχρι σήμερα.
Πρώτη λοιπόν ενέργεια των έξυπνων ανθρώπων θα ήταν να θεραπεύσουν αυτή την διοικητική εγκληματική πράξη. Πώς θα γίνει αυτό πρακτικά;
Μόνο μία είναι η θεραπεία του πρωταρχικού αυτού και τεραστίου προβλήματος: Να ενωθούν σε έναν “Δήμο Αιτωλών” ή “Δήμο Αιτωλίας” οι Δήμοι Θέρμου, Αγρινίου, Μεσολογγίου και Ναυπάκτου.
Το τοπικό αυτό όραμα (προτού γίνει πράξη κάποτε στο μέλλον) θα εξειδικευτεί ΤΩΡΑ από τον καλό Αιτωλό επιχειρηματία που θ” αναζητήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προϊόντος του ή της υπηρεσίας του, της τοπικής και της πανελλαδικής πελατείας του, αλλά και της πελατείας του στο εξωτερικό. Το ίδιο πρέπει να κάνει με την σειρά του και ο Ακαρνάν για τα δικά του, στην Ακαρνανία, είναι άλλωστε εξ ίσου σημαντικά με τα Αιτωλικά.
Εδώ, εμείς, τώρα, ας εστιάσουμε στην Αιτωλία, όπου ανήκουν το Θέρμο, το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι και η Ναύπακτος. Και ας ορίσουμε την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μας, ας οριοθετήσουμε δηλαδή το Αιτωλικό ιδίωμα, την Αιτωλική παραγωγή, το Αιτωλικό εμπόριο, το Αιτωλικό επιχειρείν. Με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουμε ένα brand name για τα Αιτωλικά προϊόντα. Όχι μόνο τα γεωργικά και τα κτηνοτροφικά, αλλά και τα βιοτεχνικά και τα βιομηχανικά, και τις πνευματικές δημιουργίες φυσικά.
Ως Αιτωλός ορίζεται όποιος (ανεξαρτήτου καταγωγής) έχει την επιχείρησή του σε κάποια πόλη ή κωμόπολη ή χωριό της Αιτωλίας, δηλαδή στους Δήμους Θέρμου, Αγρινίου, Μεσολογγίου και Ναυπάκτου. Αντίστοιχα ως Ακαρνάν ορίζεται όποιος έχει την επιχείρησή του στους Δήμους της Ακαρνανίας, δηλαδή του Βάλτου και του Ξηρόμερου.
Χρειαζόμαστε κατ” αρχήν την ενοποίηση, αλλά και την συμβολοποίηση των Αιτωλικών χαρακτηριστικών που εντοπίζονται και διατυπώνονται ως γεωγραφία, ιστορία, πολιτισμός και οικονομία.
Η διατύπωση Αρχών και Αξιών από τον Αιτωλό Επιχειρηματία πηγάζει από το στοιχείο της συνειδητής εντοπιότητας (εντοπιότητα, με την επαγγελματική έννοια) είναι δε αυτό η αφετηρία μιας προσωπικότητας που συμμετοχικά, μαζί με άλλες προσωπικότητες που θα εργάζονται παράλληλα, αλλά με κοινές αρχές, θα οδηγήσουν την Αιτωλία ως γεωγραφική ενότητα, ως τοπική κοινωνία, σε αυτογενή ανάπτυξη. Ακούγεται ως ατομική διαδικασία, όμως το αποτέλεσμά της θα συναντηθεί νομοτελειακά ως υπεραξία με παράλληλες ατομικές κατακτήσεις και επιτεύγματα, οπότε προκύπτει το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, αυτή τη φορά όμως το Συλλογικό δεν υπακούει σε καμία κομματική γραμμή, ούτε παράγει μάζα, αντιθέτως γεννάει και δημιουργεί αυτόβουλα και ελεύθερα άτομα που συναποτελούν αυθεντικά και γνήσια το κοινωνικό σώμα, έτσι ακαθοδήγητα και ακηδεμόνευτα, είναι ο πολίτης – δημιουργός που πλησιάζει πια την έννοια της Ελευθερίας, της Φυσικής, άρα και της ακαταμάχητης Δημιουργίας.
Θα συμπυκνώσουμε εδώ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καλού Τοπικού επιχειρηματία. Παρουσιάζουμε τον δωδεκάλογο του καλού Τοπικού Επιχειρηματία που δημιουργώντας την επιχείρησή του, δημιουργεί τον τόπο του:
- Ο καλός Τοπικός επιχειρηματίας αυτοπροσδιορίζεται ως Αιτωλός (αυτόχθων ή έπηλυς) έχει δε γνώση της Αιτωλικής γεωγραφίας, της Αιτωλικής Ιστορίας, του Αιτωλικού πολιτισμού και της Αιτωλικής Οικονομίας.
- Εργάζεται για την πολυεπίπεδη συνεργασία των τεσσάρων Αιτωλικών Δήμων, τους εννοεί αδιάλειπτα ως σύγχρονη αναβίωση της ένδοξης Αιτωλικής Συμπολιτείας, οραματίζεται την συνένωσή τους σε έναν μεγάλο Δήμο Αιτωλίας με συμβολική και ιερή πρωτεύουσα το Θέρμο, όπου θ” αναβιώσουν τα “Σωτήρια”.
- Υποστηρίζει εμπράκτως οτιδήποτε είναι Αιτωλικό, υλικό ή πνευματικό δημιούργημα, υπηρεσία ή προϊόν. Αν δεν μπορεί να εκφράσει την υποστήριξή του υλικά, το κάνει τουλάχιστον ηθικά.
- Αντιστέκεται με λόγο και έργο στην υποτίμηση ή την υποβάθμιση κάθε Αιτωλικού Προϊόντος, υλικού ή πνευματικού, ακόμα και αν δεν έχει άμεση σχέση μ” αυτό.
- Είναι ορκισμένος εχθρός κάθε απαξίωσης που πλήττει άμεσα ή έμμεσα σε προσωπικό επίπεδο τους Αιτωλούς δημιουργούς, ακόμα και αν έχει επιμέρους διαφωνίες μαζί τους.
- Είναι τοπικιστής με θετική έννοια, που σημαίνει ότι στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις το Αιτωλικό επιχειρείν, υπερασπίζεται σθεναρά τις Αιτωλικές Επιχειρήσεις αγοράζοντας τα υλικά ή τα πνευματικά προϊόντα τους, όμως δεν στρέφεται ποτέ με λόγο ή πράξη εναντίον του ξένου επιχειρηματία που επενδύει και δημιουργεί θέσεις εργασίας στον τόπο, δεν παρεμποδίζει, ούτε μάχεται την ξένη επιχειρηματική δραστηριότητα στην Αιτωλία.
- Ρωτάει να μάθει την γεωγραφική προέλευση κάθε προϊόντος ή υπηρεσίας που χρειάζεται η επιχείρησή του, επειδή προτιμάει πάντα τα Αιτωλικά προϊόντα, ακόμα κι αν κοστίζουν στην τσέπη του λίγο πιο ακριβά σε σχέση με προϊόντα άλλων περιοχών της Ελλάδας ή του εξωτερικού.
- Δεν πάει σε άλλη πόλη για να κάνει τις αγορές του, όποιες χρειάζεται η επιχείρησή του, αλλά και το νοικοκυριό του, μένει στην πόλη του κατά προτίμηση, επιλέγει την Αιτωλική Επιχείρηση που θα τον εξυπηρετήσει καλύτερα.
- Είναι συνδρομητής (αγοραστής και όχι μόνο αναγνώστης) σε μία τουλάχιστον τοπική εφημερίδα για να ενισχύει (διαρκώς και όχι περιστασιακά) την ενημέρωση και την επικοινωνία της Αιτωλικής Κοινωνίας. Δεν διακόπτει την συνδρομή του, όταν διαφωνήσει με μια άποψη ή μία θέση ενός συντάκτη, η διαφωνία πρέπει να θεωρείται Φυσικό Φαινόμενο, κινητήρια δύναμη της Δημοκρατίας, όχι αιτία έχθρας ή απόρριψης.
- Αγοράζει οποιοδήποτε βιβλίο εκδώσει Αιτωλός συγγραφέας για να ενισχύει την Αιτωλική πνευματική δημιουργία και ν” αναδείξει έτσι τους εκφραστές του σύγχρονου Αιτωλικού Πολιτισμού.
- Καλλιεργεί πνεύμα συλλογικότητας στην καθημερινή του συμπεριφορά, σέβεται και υποστηρίζει τους θεσμούς της Αιτωλίας, τους πολιτιστικούς και τους αθλητικούς Συλλόγους, τον Τοπικό Τύπο, συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στη δημιουργία τοπικιστικού ρεύματος στην κοινωνία για την στήριξη των τοπικών προϊόντων και των υπηρεσιών.
- Με χορηγίες ή άλλους τρόπους ανταποδίδει στην Αιτωλική κοινωνία το αγαθό που παίρνει από αυτήν.
πηγή: http://agriniovoice.gr
